Villa des roses

Villa des Roses gaat over een familiepension in Rue d’Armaille, Parijs. Het is geschreven door Willem Ellschot. Er zijn verschillende kostgangers die hun leven doorbrengen in dit pension. De eigenares, mevrouw Brulot, is 41 jaar en heeft een aapje genaamd Chico, die haar overleden zoontje vervangt. De man van mevrouw Brulot, meneer Brulot, is notaris. Louise is een weduwe en trekt in het pension in als dienstmeisje. Louise begint een relatie met Gründewand, een Duitser die ook in het pension verblijft. Over Louise en Gründewand wordt het meest verteld, ze gaan samen op wandelingen, maar als Louise ziek wordt beëindigt Gründewand de relatie.

Doorheen het verhaal gebeuren er allerlei dingen met de kostgangers. In mijn mening is Villa des Roses een moeilijk boek om te lezen. Doordat er veel verschillende personages zijn, raak je in de war van wie wie nu ook al weer is. Het boek is gepubliceerd in 1913, dus de schrijfstijl is redelijk oud. Er worden woorden nog anders geschreven zoals advokaat en electriciteit of ze gebruiken woorden zoals der, mejuffrouw. Het boek heeft niet veel pagina’s (127), maar het lijkt alsof het eeuwig duurt tegen dat het uit is.

Het vertelperspectief van Villa des Roses is de alwetende verteller. Willem Elsschot wisselt telkens van de persoon van wie hij de handelingen beschrijft. Het verhaal wordt in de verleden tijd vertelt. Het vertelperspectief maakt het moeilijk om vlot door het boek heen te lezen. Soms moest ik de pagina’s twee keer lezen vooraleer ik het begreep. Het boek heeft een open einde waar ik geen fan van ben. Je kan zelf wel aanvullen wat er verder gebeurt, maar als je niet goed mee bent met het verhaal lukt dat niet.

Zoals ik al meermaals gezegd heb is het boek een uitdaging om te lezen, daarom raad ik deze ook niet aan aan mensen die niet vaak lezen of gewoon in het algemeen een boek nodig hebben zonder veel details.

Villa des Roses is geschreven door een bekende Vlaamse auteur genaamd Willem Elsschot. Ik heb dit boek gekozen omdat het mij wel interessant leek om een boek te lezen dat al wat ouder is. Het is namelijk gepubliceerd in 1913. Dit betekent dus dat er toen een andere schrijfstijl werd toegepast.

Het verhaal gaat over mevrouw Brulot en meneer Brulot die een pension verhuren in Frankrijk. Dit is te lezen, maar er komen ook enkele Franse zinnen voor in het boek die letterlijk gezegd zijn door de personages.

Verder zijn er de kostgangers. Zo hebben we onder meer meneer Richard Grunewald. Hij is een Duitser en misbruikt Louise, het dienstmeisje, voor zijn erotische verlangens. Hij houdt Louise aan het lijntje, terwijl zij wel degelijk iets voelt voor hem. Verder in het verhaal arriveert er een nieuwe gast in villa des roses. Ze is bloedmooi en Richard ruilt Louise in. Hij vertrekt zogenaamd terug naar zijn thuisland, maar stiekem laat hij Louise alleen. Verder hebben we dus Louise. Zij is het dienstmeisje van mevrouw Brulot. Louise is weduwe en mist haar man heel erg, tot ze Grunewald tegen het lijf loopt. Ze is naïef en gaat hem achterna. We hebben ook nog Brizard. Brizard is een geliefde man binnen het pension, maar schoot al in het begin van het boek een kogel in zijn keel. Verder hebben we nog enkele figuren die af en toe aan bod komen zoals mevrouw Dumoulin, mevrouw Gendron, mevrouw de Kerros, Martin, mevrouw Wimhurst, de aap Chico en enkele andere nevenfiguren.

Ik merkte al vanaf de eerste pagina's dat er toch wel enkele spellingsfouten ingeslopen waren. Achteraf gezien is dit waarschijnlijk omdat er toen nog een ander taalgebruik werd gebruikt. Natuurlijk kan dit ook op enkele momenten opzettelijk gedaan zijn om zo grappige situaties te bekomen.

Op enkele momenten had ik wat moeite met het lezen van dit boek. Dit komt omdat er veel personages aanwezig zijn. Er wordt telkens over een andere persoon gesproken. Het ene moment gaat het over meneer Grunewald, het andere moment schakelen ze over naar mevrouw Brulot.

Het verhaal vond ik uiteindelijk boeiend, maar ik moest mijn gedachten er bij houden. Het las iets minder vlot door het feit dat er soms gewisseld werd van personage, maar over het algemeen vond ik het een boeiend boek. Ik zou het zeker aanraden aan mensen die al iets meer ervaring hebben met lezen en die graag in een boek zitten.

Villa des Roses is een boek van Willem Elsschot. Hij is een bekende Vlaamse dichter. Het boek is geschreven in een iets oudere stijl, waardoor het soms wat moeilijker te lezen is. Het verhaal is geschreven in de alwetende verteller. Je weet wat de personages voelen en denken. Je krijgt een overzicht van de situatie.

Zelf zou ik het boek niet snel aan iemand aanraden, behalve aan personen die graag en veel lezen. Dit komt grotendeels doordat je je goed moet concentreren bij dit boek. De reden hiervoor is dat er veel personages door elkaar gebruikt worden. De schrijfstijl is ook wat anders dan wat de meeste personen nu gewoon zijn. Ik heb ook gemerkt dat er enkele spellingsfouten instaan. Het is mogelijk dat die spellingsfouten er bewust in zijn blijven staan doordat sommige woorden vroeger zo geschreven werden.

Ik heb al betere boeken gelezen, deze behoort zeker niet tot mijn favorieten. Dit zal een stuk zijn door het taalgebruik, maar het verhaal op zich vond ik ook niet zo schitterend. Ik had vaak moeite om te beginnen met lezen, maar in sommige hoofdstukken was er af en toe een spannender stuk waardoor ik wel verder wou blijven lezen. Ergens bleef mij iets triggeren, iets bleef het spannend houden. Ik hou meer van hedendaagse boeken, hedendaagse taal. Dit is natuurlijk mijn eigen mening en dit kan bij iedereen verschillen.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in Parijs, in een villa, de Villa des Roses. Het is een pension waar verschillende mensen logeren, maar waar ook enkele mensen gewoon komen eten en daar niet slapen. Het grootste deel van het verhaal gaat over de kostganger meneer Grünewald en het dienstmeisje Louise. In het totaal zijn er zestien personages. Mevrouw Brulot is de baas van het pension. Meneer Brulot, haar echtgenoot, houdt zich niet zoveel bezig met het pension als mevrouw Brulot. Aline en Louise zijn allebei dienstmeisjes. Mevrouw Gendron is de gast die het meest betaald in het pension. Mevrouw Dumoulin, de vroegere vrouw van een Franse diplomaat in Teheran. Hij bedroog haar. Mevrouw Dumoulin is ook een goede gast, want zij betaalt meer dan het minimumbedrag. Meneer Aasgaard is een Noor die naar Parijs is gekomen om Frans te leren. Meneer Grünewald is een Duitser. Mevrouw de Kerros komt uit Bretagne. Meneer Knidelius is een Nederlander. Meneer Brizard komt elke dag in het pension eten, maar slaapt daar niet. Hij is dus een etensgast. Meneer Martin verbleef eerst met zijn echtgenote in het pension, later verbleef hij daar in gezelschap van zijn Poolse vriendin en haar moeder. Meneer Colbert, ook een etensgast, maakt veel grappen en leert Frans aan meneer Aasgaard. Er zijn ook nog drie Hongaarse meisjes. Die houden zich vooral bezig met wulpse aangelegenheden.

Villa des Roses is één van de boeken die me zal bijblijven. Het is geschreven door een van de bekendste Belgische auteurs, Willem Elsschot. Het boek neemt je mee in de prachtige tijd van de 20ste eeuw. Het eerste dat me opviel toen ik begon te lezen, was de schrijfstijl die oud maar toch aangenaam te lezen was. Het is een andere manier van lezen, eens je het onder de knie hebt wordt het gemakkelijker leesbaar. Het mooie aan het boek vond ik de afwisseling van realistisch naar onwerkelijkheid.
Het werd al gauw duidelijk dat het thema van het boek liefde vs. bedrog en rijkdom was. Deze thema’s kunnen aanzetten tot lezen omdat dit wel eens voor spanning kan zorgen. Parijs, de stad van de liefde, daar speelt het verhaal ook grotendeels af. Meneer en mevrouw Brulot hebben daar een familiepension en verhuren er kamers. De titel van het boek is vernoemd naar dit pension, Villa des Roses. Ze lijken het wel goed te hebben. Daar komt de liefde tussen het kamermeisje Louise en de jonge Duitser Grünwald tot stand. Al gauw wordt het duidelijk dat Richard Grünwald misbruik maakt van de zieke en zwakke Louise. Hij bedriegt haar en gaat ervandoor met iemand ander. Iedereen behalve Louise en Brizard bedriegen wel iemand. Bedrog is dus een groot woord in het boek. In het verhaal komen er ook een aantal aangrijpende gebeurtenissen aan bod, zoals meneer Brizard die zelfmoord pleegt in de tuin van de villa door een kogel door zijn mond te schieten.
In het begin van het boek worden de personages uitgelegd, dit was langdradig. Het zou toffer geweest zijn mocht dit verspreid zijn doorheen het verhaal. De vele personages zorgden vaak voor verwarring. Soms weet je niet goed meer over wie het nu uiteindelijk gaat. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik soms afgeleid was. De nodige (droge) humor om een boek te blijven doorlezen is aanwezig. Dit zorgt ervoor dat het boek wel een aanrader is!
Het boek heeft een open einde, dit is niet voor iedereen weggelegd, ook niet voor mij. Ik wil graag weten wat er op het einde van een verhaal gebeurd. Je kan met je eigen inspiratie een einde verzinnen voor het boek. Er wordt veel informatie gegeven doorheen het boek waardoor je wel iets zou kunnen verzinnen.

Villa Des Roses van de bekende Vlaamse auteur Willem Elsschot sprak mij al aan bij de titel. Ik vind dat deze titel een luxueuze gevoelswaarde draagt en dat trok mijn aandacht. Het verhaal speelt zich af in een pension in Parijs in de twintigste eeuw, wat op zich ook al een bepaalde sfeer met zich meedraagt. Doordat het zich in de vorige eeuw afspeelt, wordt er ook veel oud taalgebruik toegepast in het boek. Dit zorgde er soms voor dat ik het verhaal niet direct begreep, maar langs de andere kant vind ik het ook wel leerrijk om in deze ouderwetse stijl te lezen. Over het algemeen worden er niet veel specifieke plaatsbeschrijvingen gegeven waardoor het iets moeilijker is om je in de situatie in te leven. Er is ook wat afwisseling in het boek op vlak van teksttype’s, zo zat er bijvoorbeeld eens een brief of een affiche in verwerkt. Ook de nodige humor zorgde ervoor de aandacht erbij te houden.
In de eerste hoofdstukken worden de personages van het boek voorgesteld, dit vond ik het verwarrendste deel van het boek omdat er niet echt een verhaal loopt door deze hoofdstukken. Later in het boek, waar het werkelijke verhaal zich afspeelt, valt dit allemaal in zijn plooi. Door de vele personages was het soms wel moeilijk om te volgen maar doorheen het verhaal leer je ze beter kennen. Wanneer de personages worden voorgesteld zou je denken dat meneer en mevrouw Brulot, de eigenaars van het pension, de hoofdpersonages zijn. Dat blijkt niet zo te zijn wanneer je je verdiept in het verhaal. Meneer Grünewald en Louise lijken toch wel het boek te vullen. Richard Grünewald was een jonge Duitser die Louise, één van de drie dienstmeisjes, bedroog wanneer zij zwakker was. Het thema van het boek was dus ook grotendeels liefde. In het begin van het verhaal pleegt meneer Brizard zelfmoord in de tuin van het pension. Dit was al direct een spannende start van het boek waardoor ik het ook zeker verder wou lezen.
Ik vond dit boek een aanrader omdat je de aandacht erbij moet houden en daardoor meegezogen wordt in het verhaal.

Villa des Roses is een boek die je meeneemt terug in de tijd. Het gaat over een familiepension in Parijs die gerund wordt door meneer en mevrouw Brulot. Zij hebben tal van kostgangers die we in de loop van het verhaal allemaal wat beter leren kennen. Het grootste verhaal gaat over de kostganger Richard Grünewald en dienstmeisje Louise. Na de verleidingspogingen van Richard aan het adres van Louise valt zij voor zijn charmes. Wat zij echter niet weet is dat het voor Grünewald niet om de liefde te doen is maar enkel voor het plezier. Later in het verhaal blijkt dat Grünewald Louise verlaat voor een knappere, slankere en rijkere Amerikaanse vrouw. Hij zal Louise wijsmaken dat hij voor vier weken terugkeert naar zijn geboortedorp in Duitsland. Als hij na 6 maanden nog steeds niet terug is besluit Louise om ook naar haar geboortedorp terug te keren. Zij is haar tweede grote liefde en haar werk verloren dus is Parijs voor haar genoeg geweest. Het thema die in dit boek naar voor komt is duidelijk liefde en bedrog. Niet alleen Richard Grünewald zal bedriegen maar ook andere kostgangers van het pension. Zo is er een oude vrouw, mevrouw Gendron, die zeer veel dingen steelt van de anderen en op een avond zal ze ook Chico, de geliefde aap van meneer en mevrouw Brulot, vermoorden. Dit boek is niet altijd even makkelijk om te lezen zodat je met een overvloed aan personages zit. In de eerste hoofdstukken worden al deze personen beschreven waardoor ik even mijn aandacht verloren was. Als ik het eerste kwart van het boek gelezen had, had ik wel steeds meer de neiging om verder te lezen doordat ik in het verhaal gezogen was. De schrijftaal is ook iets waardoor ik geïntrigeerd was. Het is al een heel erg oud boek wat weergeeft dat er nog in ouder Nederlands geschreven werd. Zo zijn er woorden die je moeilijk begrijpt als je niet goed oplet. Villa Des Roses door Willem Elsschot is een boek die me zeker nog lang zal nablijven en wie weet lees ik het ooit nog eens opnieuw. Voor anderen die het willen lezen wil ik zeggen dat het zeker een aanrader is maar dat je wel je aandacht er bij moet houden door de vele personages en door het taalgebruik.

Het boek Villa des roses van Willem Elsschot geeft het thema liefde weer, maar soms ook zoals in realiteit bedrog. Het boek sprak me enorm aan door de realistische thema’s die worden besproken. Dit heeft er vooral voor gezorgd dat ik dit boek wou lezen met dit thema.
Een sterke binnenkomer gaat over dat meneer Brizard zelfmoord pleegt. Verder speelt het verhaal zich grotendeels af in Parijs, een stad waarvan ik persoonlijk van hou. Het besproken pension van Madame Brulot vangt hier haar klanten op en dan komt er een kamermeisje Louise binnen gewandeld. Dit pension bevindt zich in de Rue d’Armaille.
De hoofdpersonages zijn Richard Grunewald, een jonge Duitser die misbruik maakt van de liefde van de jonge kwetsbare Louise. Van zodra zij ziek en zwak wordt, wisselt hij haar in voor iemand anders. Het tweede hoofdpersonage is Louise, een jonge weduwe die oprecht is en lief, maar vooral naïef.
Het boek heeft een open einde, niet voor iedereen weggelegd. Je hebt informatie genoeg om het einde eraan te breien. Het boek is geschreven in de verleden tijd. Er worden eigenlijk niet direct jaartallen genoemd, maar je kan wel concluderen dat het boek zich afspeelde in de tijd waarin het geschreven was.
Het boek zorgde soms voor enorme verwarringen, met gevolg dat de auteur mij verloor op sommige momenten. Het ouderwets taalgebruik en de vele personages zorgden voor de meeste verwarringen. Dit zorgt ervoor dat het boek iets moeilijker is om te lezen en te blijven lezen. Qua spanning en nieuwe wendingen van het verhaal bleef ik een beetje op mijn honger zitten. Maar de auteur maakte het goed door op een vlotte manier het verhaal te vertellen, waardoor ik toch bleef doorlezen.
Ik ben geen grote lezer of een grote fan van boeken, maar het boek bevat uiteindelijk wel de nodige humor, waardoor het wel een aanrader is!

Villa des roses is een mooi boek dat je meeneemt naar het verleden, namelijk de 20ste eeuw. Geschreven door één van de bekendste Belgische auteurs, Willem Ellschot, en een eeuw later verfilmd in het Vlaams en in het Engels. Wat het boek laat uitspringen in vergelijking met andere boeken, is de beschrijving van de personages in het begin van het boek. Het vertelperspectief is de Alwetende Hij, waardoor we ervan uit kunnen gaan dat Willem Ellschot het verhaal verteld. In de eerste vier hoofstukken worden alle personages van het boek overlopen, en er wordt een relatief grondige beschrijving bij gegeven. Doorheen het boek leren we ze natuurlijk beter kennen, ook al verdwijnen een aantal personages uit het verhaal. Het aantal personages is misschien een beetje te veel, waardoor er soms verwarring ontstaat tijdens het lezen. In één zin omschreven gaat het verhaal om de liefde tussen Louise en Grünwald, terwijl er in het pension nog een aantal andere aangrijpende gebeurtenissen voorkomen. Een belangrijk thema in het verhaal is bedrog, iedereen behalve Louise en Brisard bedriegt wel iemand. Zeker omdat Louise van nature een naïef persoon is wordt zij dan ook snel bedrogen door iemand anders in het verhaal. Villa des roses is een epiek die bijna een spannende biografie geeft van wat er allemaal gebeurd in het pension. Het boek trekt je helemaal in het verhaal, maar soms is het moeilijk te lezen wegens de verouderde taal. Dit is natuurlijk te wijten aan het feit dat het boek in de 20ste eeuw geschreven is. Het is ook op een manier geschreven dat je de situatie bijna voor je ziet gebeuren, want in het verhaal worden plaatsen bijna niet beschreven. Hierdoor vraagt het verhaal wel wat aandacht en verbeelding. Het is een zeer leuk boek dat ik zeker zou aanraden aan iedereen die graag eens goed nadenkt bij een boek.

Op aanraden van mijn mama, die werkt in een bibliotheek, heb ik het boek gelezen ‘Villa des Roses’ van Willem Elsschot. Door andere boeken gelezen te hebben van deze auteur, weet ik dat dit goede boeken zijn. Mijn voorkeur ging dan ook snel naar dit boek. Voor mij waren er positieve en negatieve punten. Deze ga ik hieronder beschrijven.
Het thema van het boek is liefde maar ook eerder bedrog. Dit kan mensen aanzetten tot lezen omdat deze twee thema’s samen voor de nodige spanning zorgen. Dit zijn ook realistische thema’s.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Parijs in het pension Villa des Roses. De titel van het boek wordt dan ook verwezen naar deze plaats. Dit vind ik een goed gekozen en passende titel. Andere gebeurtenissen spelen zich af in Parijs.
In het boek komen veel personages voor. Zoals in het pension komen er al veel mensen. Dit kan tot verwarring lijden. En deze personages werden allemaal voorgesteld in het begin van het verhaal, dit maakte het langdradig en verwarrend. Het zou beter zijn dat het wat was verspreid.
Ik ga één literaire bouwsteen bespreken en dat is de tijd. Het verhaal speelt zicht af in de 20e eeuw maar er is geen exact jaar verteld. De duurtijd is anderhalf jaar. Het verhaal speelt chronologisch af. Soms zijn er wel een paar verwijzingen naar vroeger maar deze zijn eerder achtergrondinformatie van de personages.
Wat mij wel opviel, is het oude taalgebruik van Willem Elsschot. Dit maakt het wel wat moeilijker om te lezen. Maar dit is de stijl van Willem Elsschot.
Uit sommige commentaren kan ik afleiden dat het geen goed boek is. Maar ik vond het wel meevallen. Er is ook de nodige humor om te blijven leven. Ik ben geen grote lezer maar ik zou het wel aanraden aan andere mensen.

Voor de literatuuropdracht van school koos ik voor het boek Villa des Roses van Willem Elsschot. Het boek gaat over een pension in Parijs. Meneer en mevrouw Brulot baten het pension uit en verhuren er kamers. Deze kamers worden bezet door verschillende mensen uit verschillende bevolkingsklassen (kostgangers). In het pension wonen en werken ook de kamermeisjes, Louise en Aline. Louise is één van de hoofdpersonages. Gedurende het verhaal kom je te weten dat Louise veel aantrek heeft bij de mannen in het pension. Vier jaar geleden is haar toenmalige man overleden. Ze heeft ook een kind van deze man. Hierdoor vindt ze het moeilijk om zich open te stellen voor de geïnteresseerde mannen uit het pension. Haar kind is het belangrijkste in haar leven. Tot wanneer ze verliefd wordt op Richard Grünewald, één van de kostgangers. Hij komt vanaf nu op de eerste plaats waardoor ze haar kind verwaarloost. Op een dag blijkt ze zwanger te zijn van Grünewald waarna hij haar bedriegt en verlaat. Op het einde van het verhaal blijkt ook dat het pension zal moeten sluiten.

Het verhaal speelt zich bijna helemaal af in het pension. Persoonlijk vind ik dat het daardoor soms wat langdradig kan worden. Echte spanning zit niet in het verhaal. Er wordt veel verteld over de personages maar voor de rest bleef ik een beetje op mijn honger zitten. Buiten de zelfmoord van Brizard, één van de kostgangers en de moord op Chico, het aapje van mevrouw Brulot, gebeurd er beduidend weinig.

Het taalgebruik in het boek is zeer oubollig maar niettegenstaande leest het wel zeer vlot. Dit komt doordat de gebruikte woordenschat eerder eenvoudig is en de zinnen kort worden gehouden. Het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van een buitenstaander. Dit vindt ik wel een goede keuze van de schrijver. Het open einde van het boek stoort me niet. Als lezer krijg je genoeg informatie om zelf een vervolg te kunnen bedenken.

Mijn conclusie is dat Villa des Roses een zeer vlot geschreven boek is met een goede duidelijke opbouw en structuur. Daarom is het zeker een aanrader. Wanneer je echter liever een boek leest met veel spanning en ingewikkelde verhaallijnen blijf je met dit boek wel wat op je honger zitten.

Toen ik "Villa des Roses" zag staan op de boekenlijst wist ik zeker dat ik het eens moest lezen. Veel vriendinnen van mij zeiden dat het een zeer mooi boek was en je het boek in één keer helemaal wilt uitlezen.

De titel 'Villa des Roses' is gebaseerd op de plaats waar de meeste gebeurtenissen zich in dit boek afspelen. Het verhaal speelt zich af in een pension te Parijs, waar een gezelschap van allerlei soorten mensen vertoeft. Het eigenlijke verhaal begint wanneer het nieuwe kamermeisje Louise haar intrede doet in de villa. Louise is moeder en weduwe en wordt bij de mannen van de Villa erg gesmaakt. Ik vond het soms wel wat wennen aan het oude taalgebruik dat Willem Elsschot gebruikte maar na een paar pagina's stoorde mij dat niet meer. Naarmate je verder leest leer je veel nieuwe personages kennen en dat triggerde mij meteen om verder te lezen, ik wou alles te weten komen. De zinnen in dit boek zijn niet te lang en niet te kort. Je leest dit boek ook snel uit, omdat het goed leesbaar is.

De intriges gaan van start na de dood van Brizard, hij pleegde zelfmoord in de tuin van de villa door zichzelf in z'n mond te schieten. Brizard wordt te rusten gelegd in de kamer van een logeerster (mevrouw Gendron) in het pension die niets verteld wordt van de dode man. Het verhaal van mijn 2 favoriete personages gaat door dit voorval van start.

Grünewald( een jonge Duitse verblijver) biedt aan om Brizard op zijn bed te leggen. Hij en Louise ( het nieuwe kamermeisje) waken om de beurt over het lijk. Louise wordt verliefd op Grünewald en blijkt zwanger te zijn van Grünewald. Na een mislukte poging met een apotheker drankje, pleegt ze door een kuur abortus. Grünewald verlaat Louise met een smoes dat hij tijdelijk naar Duitsland vertrekt. Louise schrijft brief na brief maar krijgt nooit antwoord. Ze besluit op terug te verhuizen naar haar geboortedorp.

Naast mijn favoriete verhaallijn speelden er nog meer verhalen af rond verschillende personages en dat maakte het boek zo leuk. Je wou niks missen en alle verhalen te weten komen. Kortom voor mij een zeer geslaagd boek, ik zou het iedereen aanraden!

Op aanraden van enkele personen koos ik voor het boek ‘Villa des Roses’, maar het voldeed jammer genoeg niet echt aan mijn verwachtingen. Dit was de eerste roman die Willem Elsschot schreef. Het gaat over een pension in Parijs waar verscheidene kostgangers verblijven. In het pension doen zich allerlei vreemde gebeurtenissen voor.
In de eerste plaats vind ik het helemaal geen komisch boek. Ik heb geen grappige passages op-gemerkt. Het leek of er weinig inhoud aan bod kwam. Daarnaast vind ik het teleurstellend dat er geen sprake is van een ontknoping. Het leek eerder op een open einde aangezien de moord op de aap niet eens aan het licht komt. Ook weet je niet hoe het uiteindelijk afloopt met Louise en Grünewald.

Het was eentonig om lezen en er kwamen naar mijn persoonlijke mening geen indrukwekkende, spannende of meeslepende passages in voor. Soms was het ingewikkeld om te volgen, dit was bijvoorbeeld zo in begin bij de namen van de kostgangers. Hij beschrijft de personages zeer scherp en gedetailleerd. Dit zal misschien te wijten zijn aan het ouderwetse taalgebruik, want het boek is namelijk in de 20ste eeuw geschreven. In begin was dit taalgebruik moeilijk, maar naarmate ik het boek verder las, werd het steeds makkelijker om te lezen.

Om hier op verder in te gaan, worden er geen jaartallen vernoemd. Je kan wel opmerken dat het boek de toenmalige tijd concreet weerspiegelt. Breslau, waar Grünewald op een gegeven moment naar toe gaat, behoorde toen nog tot het Duitse Rijk.

In Villa des Roses zijn er twee hoofdfiguren die opmerkelijk zijn in het verhaal. Als eerste Louise: zij is 26 jaar en is een weduwe. Ze is het nieuwe kamermeisje van Villa des Roses. Het verhaal vertelt ons dat ze altijd zwarte kleren draagt, een verheven houding heeft en ook lang haar. Ze is een echte twijfelaar, maar soms ook ernstig en naïef. Dit komt doordat ze in Grünewalds val loopt en verliefd wordt. Grünewald is de tweede hoofdfiguur. Hij is de jonge Duitser die in ook in het pension leeft en die Louise misbruikt. Hij heeft geen respect voor haar en doet alsof hij verliefd is op Louise, maar gaat er na enkele maanden met een ander vandoor.

Om te besluiten: ik heb een verkeerde keuze gemaakt om dit boek te lezen.

Villa des Roses is een fantastisch boek dat je helemaal terug mee neemt in de tijd. Het is een zeer mooi verhaal en ik heb het met plezier gelezen. Het speelt zich af in het begin van de 20ste eeuw. Het is een echte klassieker die ik iedereen aanraad.

De beschrijvingen van de personages vond ik in het begin van het boek wel een beetje langdradig, maar er werd wel voldoende uitleg gegeven over hen zodat je je beter kon inleven in de situatie. Als je bleef doorlezen werd het alsmaar leuker en kon ik gewoon niet meer stoppen. Het verhaal is bovendien ook origineel, bijvoorbeeld de dood van Brizard had ik helemaal niet zien aankomen. Louise vind ik dan weer een introvert personage. Ze verteld wat ze voelt een op briefje en vertrekt dan naar haar dorp om haar zoontje te bezoeken. Aasgaard is een lieve jongeman die voor mij wel een iets grotere rol in het boek mocht hebben. Grünwald, daarentegen, heeft dan weer een open karakter in het boek. Hij vraagt Louise en Aline (de andere keukenmeid) uit en vraagt aan Louise om met hem te trouwen. Hij durft te spreken maar blijft steeds vriendelijk. Meneer en Mevrouw Brulot dacht ik dat ze een grotere rol in het boek zouden hebben. Het enigste wat we teweten komen van hun in het eerste hoofdstuk is dat ze Villa des Roses uitbaten en dat meneer Brulot in het leger heeft gezeten en bijna niets doet in het huishouden, terwijl mevrouw Brulot is altijd bezig in het huis. We komen ook te weten dat meneer en mevrouw Brulot hun zoon waren verloren, en dat mevrouw Brulot een klein aapje in de plaats heeft dat soms wel wat onrust veroorzaakt, maar toch heel braaf is. De andere gasten die verblijven in het huis worden niet vaak in het boek vermeldt.

Het is een fantastisch verhaal en ik ga het sowieso ooit eens opnieuw lezen.