Persepolis
Marjane is tien en moet plots een hoofddoek op. Dat is een idee van de streng-islamitische revolutionairen die de Iraanse sjah verjagen. De Iraanse revolutie zet haar hele leven op stelten, en dat van haar familie. In deze strip giet Marjane Satrapi haar leven in beelden, en meteen ook de hele Iraanse politieke geschiedenis.
Dit is een wonderbaarlijke strip. In frisse zwart-wittekeningen ontsluit Marjane Satrapi een onbekende wereld. Als klein meisje lijkt haar wereld inwisselbaar met dat van een meisje in West-Europa. Maar als de ayatollahs aan de macht komen, verandert haar leven drastisch. Wat zou er met jou gebeuren als een dictatoriaal regime de macht grijpt in je land? Zou je dan ook vluchten, net als Marjane?
Ook verfilmd!
Lees een stukje
In 1979 vond er een recvolutie plaats die naderhand de 'islamitische revolutie' is gaan heten. Daardoor werd in 1980 voor het eerst het dragen van een hoofddoek verplicht op school. Die hoofddoek droegen we niet graag, vooral niet omdat we niet wisten waarom.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Kruissteekjes
De eerste winter op de Zuidpool
Bezoekjaren
Het jaar dat de zigeuners kwamen
De wonderlijke avonturen van Kavalier en Clay
Wat andere lezers vinden
Het is een raar boek.
Het verhaal op zich vind ik goed, leuk geschreven en mooie illustraties maar, eigenlijk snap ik niets van de oorlog in Iran. Marjane is nog een kind en gaat dus op zoek naar antwoorden over de oorlog. Ze wil een duidelijk standpunt kunnen innemen. Ze verzint dat God bij haar op bezoek komt en op die manier kan ze met iemand haar bevindingen delen. Dit is haar manier van antwoorden zoeken.
In het voorwoord beschrijft Marjane Satrapi de geschiedenis van Perzië (Iran). Zo wordt duidelijk dat het land al een erg lange geschiedenis achter zich heeft. Heel interessant, als je geïnteresseerd bent in geschiedenis natuurlijk. Maar als je kiest om deze strip te lezen, kies je ervoor om geschiedenis te lezen. Ik vind het fijn om het eens op deze manier aangereikt te krijgen. Het maakt het ook veel persoonlijker dan gewoon een verhaal over een of ander volk dat verdeeld is bij een revolutie. Wat zeker leuk is, is dat het door de ogen van een kind wordt verteld. Zo ging ik de geschiedenis ook anders bekijken.
Marjane lijkt mij een erg verstandig meisje. Te rijp voor haar leeftijd maar dat heeft, vermoed ik, te maken met alles wat ze moet meemaken als jong meisje. Ik kan me niet voorstellen dat ik op m’n 10 jaar zoiets zou kunnen vatten en dat ik dan ook effectief naar antwoorden zou opzoek gaan.
Het verhaal begrijp ik niet goed, net zoals Marjane maar dat hoefde voor mij ook niet. In het begin deed ik moeite om het te snappen maar dat verpestte het lezen. Ik genoot gewoon van het verhaal van een klein meisje. Ik denk dat ik me met haar moet laten meevoeren en dat ik zo het verhaal met der tijd ook zal gaan snappen.
De tekeningen vind ik wel mooi. De gezichten hebben veel expressie. Af en toe zijn er specialere prenten bij. Het zijn denk ik de gedachtegangen van Marjane, wat zij zich voorstelt bij wat er gezegd wordt. Zoals in het artikel wordt gezegd; de tekeningen sluiten goed aan bij het verhaal. Het verhaal door de ogen van een kind en ook de tekeningen door de ogen van een kind. Dat de tekeningen zwartwit zijn, daar stoor ik me niet aan.
Marjane is duidelijk het hoofdpersonage. Hoewel er ook dikwijls andere figuren regelmatig verschijnen, is het duidelijk dat alles om haar gaat. Het is een neerslag van haar ontwikkelingen in een verwerkingsproces. Ze probeert te begrijpen wat er precies aan de hand is in haar land en wat de mogelijke standpunten zijn die ze kan innemen.
Voor een kind van tien jaar is dat niet vanzelfsprekend.
Persepolis is een erg mooie strip en omdat ik voor de opdracht enkel de eerste gelezen heb ga ik zeker nog de drie anderen lezen.
Heb het tweede deel in het Frans gelezen voor school in het derde jaar.
Ik zou graag weten hoe het verhaal 'afloopt' maar ben er nog steeds niet aan begonnen, het drukt je inderdaad met de neus op de feiten over de cliches ivm met Iran en het Midden-Oosten.
Een ding weet ik wel, geen Franse strips meer voor mij, vraagt TE veel concentratie...
Iran is zo anders dan ik het me had voorgesteld. Dit boek drukt je echt met je neus op de feiten: in het Westen denken we vaak in clichés over het Midden-Oosten.