Vertel me wie wij waren
Het verhaal speelt in 1978. Quintin Bell bezoekt voor de laatste keer het huis waarin hij opgroeide, samen met zijn broer, die in de oorlog overleed, zijn zusje, zijn moeder, de schilderes Vanessa Bell, en haar vrienden. Een van hen, Duncan Grant, woont na vijftig jaar nog steeds in de beroemde villa. Quentin beseft dat er verder niemand meer is met wie hij over het verleden kan praten. Hij besluit zijn herinneringen op te schrijven.
Na Soldaten huilen niet en April is de wreedste maand is dit het derde deel over de familie Bell en de Bloomsbury Groep. Het zijn stuk voor stuk boeiende verhalen over een groep bijzondere mensen, die in de eerste helft van de vorige eeuw leefden. Het huis waar Quentin opgroeide, Charleston Farmhouse, is sinds kort voor het publiek geopend.
Lees een stukje
Het vermolmde tuinhek hing uit het lood. Het kostte me moeite het open te krijgen, de scharnieren werkten niet mee. Een stuk hout brak af onder de druk van mijn duim. Ik gooide het weg, veegde mijn vingers af aan mijn broek en liep de tuin in. Mijn schoenen zogen zich vast in de zompige bodem.
De tuin was een modderpoel waaruit niet veel meer dan gras en onkruid opstak, zoals hij een modderpoel was geweest toen wij hier meer dan een halve eeuw geleden kwamen wonen.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Soldaten huilen niet
De naam van mijn vader
De poppenspeler van Lampedusa
April is de wreedste maand
De tuinman van de nacht
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.