Sluitertijd

Ik heb het boek Sluitertijd van Erwin Mortier gelezen waar Joris Alderweireldt het hoofdpersonage is. Het boek is geschreven in het vertelperspectief ‘de vertellende ik’ aangezien het verhaal zich in het verleden afspeelt.

Joris woont bij oom Werner en tante Laura sinds zijn papa overleden is aan een alcoholverslaving en zijn mama in Spanje woont. Na de dood van zijn papa vindt hij een koffer met foto’s. Bij deze foto’s begint hij allerlei herinneringen naar boven te halen en vertelt hij een deel van zijn jeugd. Het is heel opmerkelijk dat hij heel veel details vertelt waardoor het verhaal in het begin wat verwarrend is. Het lijkt alsof hij heel zijn jeugd herbeleeft met de foto’s, aangezien hij nog precies weet wat er gezegd werd of waarom iets aan het gebeuren was. Ik vind dit persoonlijk één van de moeilijkste boeken die ik al heb gelezen, maar het was er één dat mij heel erg heeft aangezet om na te denken over de gebeurtenissen. Al was ik mijn boek niet aan het lezen, was ik er toch veel over aan het nadenken.

De jongen heeft geen gemakkelijk leven en dat merk je niet alleen aan de herinneringen, maar ook aan hoe zijn leven verder gaat in hoofdstuk twee. Ik denk dat niemand in zijn plaats zou willen zijn. Hij heeft veel ongeluk, dat lees je bijvoorbeeld wanneer Joris de hemel moet dragen tijdens de misviering. Daar gaat het ook helemaal mis en laat hij de hemel vallen op het hoofd van de priester. Iedereen lacht hem uit of is boos op hem. Daarnaast loopt het niet altijd zo soepel op school. Zijn leraar merkt dat Joris heel veel fantasie heeft waardoor hij het vaak moeilijk heeft.

Doorheen het verhaal voel je eveneens dat Joris zich thuis voelt bij tante Laura en oom Werner. Oom Werner maakt veel grapjes en lacht graag. Tante Laura is een heel lieve vrouw, maar is wat strenger voor Joris. Ze wil dat hij een goed leven lijdt en is niet altijd akkoord met het feit dat hij zo vaak bij de grafsteen van zijn papa zit. Ik had echt het gevoel dat Joris zijn tante en oom ziet als zijn ouders en daarom vind ik het heel droevig dat hij terug bij zijn mama moet wonen wanneer ze uit het niets terugkeert uit Spanje. Hij wil haar niet aankijken en al zeker niet bij haar gaan wonen. Zijn mama zorgt ervoor dat er verschillende dingen veranderen in zijn leven. Zo moet hij opnieuw naar een andere school en zal hij niet langer wonen bij zijn tante en oom.

Na dit nieuws wordt de onschuldige jongen ook nog eens aangerand door Isabella van Callant. Isabella is dezelfde leeftijd als Joris, maar in tegenstelling tot hem spreekt zij alleen Frans. Ze is de dochter van Hélène Callant. Mevrouw Callant is een oude schoolvriendin van tante Laura. Er zit niet veel spanning in het boek, maar wanneer dit gebeurde, hield ik toch even mijn adem in. Tot slot sterven zijn tante en oom ook, maar blijft hij over met heel wat mooie herinneringen aan hen.

Ik heb het boek sluitertijd van Erwin Mortier gelezen. Het boek gaat over een jongen genaamd Joris Alderweireldt. Het verhaal speelt zich af in België in de jaren 60. In het grootste deel van het boek woont hij wij zijn oom Werner en tante Laura. Hij woont daar immers omdat zijn vader gestorven is en zijn moeder weg gegaan is naar Spanje. Hij ziet zijn oom en tante als ouders en ze voeden hem op en ziet hun huis dan ook als zijn echte thuis. Na de dood van zijn vader vindt hij een koffer vol foto's die zijn vader hem heeft achtergelaten. In het eerste hoofdstuk gaat het vooral over de foto's en worden deze dan ook uitvoerig beschreven. Later sterven ook de tante en oom van Joris, maar hij heeft nog genoeg foto's om hen te herinneren. Ik vond dit boek niet zo heel leuk omdat ik meer voor spannende boeken ben, terwijl dit niet echt een spannend boek is. Het is zeker wel een aanrader voor mensen die van boeken met een emotioneel thema houden. Ik vond het wel aangrijpend hoe Joris vaak heimwee heeft naar zijn vader. Verder is dit boek geschreven in de ik-vorm. Het thema van het boek is hoe Joris het hoofdpersonage het moeilijk heeft om alle dingen die hij meemaakt te kunnen verwerken. De hoofdpersonage van het boek is Joris, Joris is een rond karakter omdat je hoe verder je in het boek komt meer over hem en zijn persoonlijkheid te weten komt. Tante Laura en oom Werner zijn twee antagonisten met een vlak karakter. Werner is zeker wel iemand die voor humor in het boek zorgt. Ik zou dit boek niet aanraden voor iemand die een echt spannend boek zoekt maar voor iemand die een aangrijpend boek zoekt is dit een aanrader.

Het boek Sluitertijd gaat over een jongen Joris. Joris woont bij zijn oom Werner en tante Laura. De vader van Joris is overleden en de moeder van Joris woont in Spanje. De tweelingbroer van Joris, oom Werner neemt de opvoeding van Joris voor zijn rekening. Joris bezit heel wat foto’s van vroeger, die heeft zijn vader achtergelaten in een koffer. Het is kermis in de stad. Joris moet de hemel dragen die hij moest maken van zijn leerkracht. Na de kermis is er een feestje maar opeens is er onverwacht bezoek van zijn moeder, die terug is uit Spanje. Dus zal Joris terug bij zijn moeder moeten wonen. Joris gaat op bezoek bij Isabelle en daar komt hij te weten waarom zijn vader is overleden. Dit was omdat hij een alcoholverslaving had.
Het verhaal wordt verteld vanuit een ik- perspectief. Je beleeft alles vanuit Joris zijn gedachten en gevoelens. In het begin wordt het verhaal verteld aan de hand van foto’s. Dit vind ik persoonlijk wel wat moeilijk om het verhaal te volgen maar zodra je verder begint te lezen wordt het duidelijk. Doordat Hélène Frans en Nederlands praat en Isabelle enkel Frans maken de Franse zinnen het boek soms wel moeilijk om te begrijpen.
Bij het lezen van het verhaal vond ik het in het begin nogal raar en kon ik moeilijk volgen. Verder in het boek wordt alles duidelijk verklaard. Het is vooral een triestig boek maar er zit ook voldoende humor in het boek wat voor afwisseling zorgt. Persoonlijk vond ik het een goed boek maar toen ik er nog maar net in las moest ik mezelf wel verplichten om verder te lezen. Dus in het begin vond ik het verhaal minder mooi maar naar het einde toe wordt het een mooi maar ook triestig verhaal.

Sluitertijd van Erwin Mortier is een boek dat je onmiddellijk aanzet tot denken. Het boek gaat over de jeugd van een jongen, die bij zijn oom en tante woont. Hij is bij hen ingetrokken omdat zijn vader gestorven is en zijn moeder in Spanje woont met een nieuwe vriend. Zijn oom en tante betekenen dan ook heel veel voor Joris, hij ziet hen eigenlijk als zijn ouders. Het boek begint zeer emotioneel. Joris kan het afscheid van zijn vader moeilijk verwerken. Zijn vader heeft namelijk een koffer nagelaten met allemaal foto's in van vroeger. In het begin van het verhaal wordt er echt beschreven wat er op de foto's vermeld staat. Na hoofdstuk één begint het werkelijke verhaal. Het is een heel aangrijpend verhaal, voor mensen die van emotionele boeken houden is dit een aanrader. Daarentegen is het voor iemand die van spanning houdt minder aan te raden. Ik zelf hou ook van wat meer spanning, maar toch is dit een leuk boek. Het verhaal is geschreven vanuit het ik-perspectief, je beleeft het boek uit de ogen van Joris. Zo is het boek ook aangenaam om te lezen. Af en toe komen er Franse zinnen in voor die niet altijd even gemakkelijk verstaanbaar zijn. Gelukkig stonden de vertalingen van de zinnen achteraan het boek. Het is een realistisch verhaal die ook in het dagelijkse leven voorkomt. Er zijn heel wat kinderen die hun ouders vroeg verliezen, dit moet voor hun nog een emotioneler boek zijn dan het al is. Ik stelde mijzelf de vraag tijdens het lezen van het verhaal, wat ik zou gedaan hebben moest ik mijn ouders zo vroeg verloren zijn. Ik kan mij zo'n situatie moeilijk inbeelden, want mijn ouders zijn heel belangrijk in mijn leven. Kortom dit is een aangrijpend boek die zeer realistisch is en iedereen die het zal lezen zeker zal aan zetten tot denken. Voor mijzelf mocht het iets spannender geweest zijn maar in het algemeen is het boek een echte aanrader.