Is dit een mens?
Primo Levi (1919-1987) was Italiaan, chemicus, jood. De Tweede Wereldoorlog liep al naar zijn einde toen hij vanwege dat jood-zijn in een concentratiekamp nabij Auschwitz terechtkwam. Hij was een van de weinigen die het kamp overleefde en schreef vlak na de oorlog deze getuigenis. Zijn persoonlijke ervaringen zijn het, zonder haat, maar met precisie neergeschreven.
Dit is een zeer goed geschreven boek. Dit is een zeer belangrijk boek. Wat in dit boek staat mag nooit vergeten worden. Dit boek opent je ogen. Dit boek schuurt de geschiedenis tegen je huid. Dit boek verandert je kijk op de mens en op jezelf. Dit boek moet nog generaties lang gelezen worden. Dit boek verandert je leven.
Lees een stukje
En dan gaan we weg, elk met zijn koevoet, strompelend door de half ontdooide sneeuw. Bij elke stap blijft er wat sneeuw en modder aan onze houten zolen hangen, tot je ten slotte balanceert op twee zware, vormeloze kluiten waarvan je je niet kunt ontdoen; opeens laat er een los, en dan is het net of je ene been een heel stuk korter is dan het andere.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Allemaal willen we de hemel
De jongen in de gestreepte pyjama
Het Achterhuis
De laatste getuigen
Post voor mevrouw Bromley
Wat andere lezers vinden
Levi schreef nog een vervolg op dit boek, dat heet "het respijt" en het is minstens net zo goed.