De jongen in de gestreepte pyjama

Het is fantastisch geschreven, het is briljant hoeveel emotie in één boek kan zijn.

Ik hou er echt on-eindig veel van!

Ik heb de film gekeken en hij is zo tof en spannend! Ik ga dit boek kiezen voor een boekbespreking omdat het mij aansprak (de film).

Veel strepen, weinig spanning

Ik vind het persoonlijk een heel goed boek. Het einde had ik echt niet verwacht. Ik vond de papa geen leuk personage. Ik lees vaak geen boeken maar als ik een kans krijg om het boek voor de eerste keer terug opnieuw te lezen zou ik het sowieso doen👍! Echt een aanrader!👏

WOW

zo mooi geschreven!!!!

‘De jongen in de gestreepte pyjama’, van John Boyne is een heel spannend en mysterieus boek. Dit boek sleept je mee in het verhaal en het las erg vlot. Dit boek bracht emoties naar boven. Dit boek gaat over een negenjarige jongen genaamd Bruno. Samen met zijn ouders en oudere zus wonen ze in Berlijn, maar dan moeten ze verhuizen door de job van zijn vader naar Polen. Bruno wil niet verhuizen aangezien hij zijn grootouders en vrienden niet meer zal zien en voelt zich eenzaam nadat ze verhuisd zijn.

Bruno heeft een grote zus genaamd Gretel. Gretel is 12 jaar. Bruno’s vader is commandant van het concentratiekamp in Auschwitz. Bruno’s vader is een heel interessante personage omdat hij menselijk is, maar meedoet aan slechte acties. In het verhaal gaan we ook snel zien dat Bruno een nieuwe vriend heeft gemaakt genaamd Shmuel. Shmuel is ook 9 jaar en is een Joodse jongen die in het concentratiekamp zit met een gestreepte pyjama aan.

Het vertelstandpunt is de belevende-ik. Het boek werd verteld vanuit Bruno’s standpunt. Hierdoor kun je je echt inleven in het verhaal. Zo kregen we de gedachten te zien. Bruno en Shmuel zijn beste vrienden en het is mooi om te zien dat ze beste vrienden zijn gebleven tot op het laatste moment. Bruno is ook zeer behulpzaam en het einde van het boek was zeer hartverscheurend.

Het verhaal speelt zich eerst af in Berlijn en daarna in Auschwitz. Nadat Bruno op een dag terugkwam van school, zag Bruno een jongen achter een hek en is later beste vrienden geworden met hem. Dit toont dat er nog steeds goede momenten waren ongeacht de erge gebeurtenissen die toen plaatsvonden. Dit verhaal was zeer ontroerend.

Het boek bevat waargebeurde feiten en daarom trok het boek mij ook aan. Dit boek gaf mij een beeld en een ander perspectief over hoe de joden werden behandeld en hoe erg het in de werkelijkheid toen was om een jood te zijn. Het boek toont hoe erg de concentratiekampen waren. Het was zeer aangrijpend en ik raad dit boek zeker aan als je van oorlogsboeken houdt.

De jongen in de gestreepte pyjama

Ik ben niet echt een lezer, maar dit boek sprak me aan omdat het een zeer aangrijpend verhaal bleek te zijn. Het gaat over een kleine jongen Bruno die 9 jaar oud is. Hij is heel eenzaam aangezien ze zijn verhuisd van Berlijn naar Londen. Bruno heeft een oudere zus waar hij niet goed mee overeenkomt Hij verveelt zich en heeft dus niemand om mee te spelen dus gaat hij op verkenning om nieuwe vrienden te maken.

Personages

Bruno zijn gezin bestaat uit zijn oudere zus Gretel van 12 jaar oud. De moeder van Bruno is een bezorgd persoon die met allerlei zaken bezig is. De vader van Bruno is commandant van het concentratiekamp. Hij is geen slecht persoon, maar hij doet vreselijke dingen. Hij doet verschillende acties die hem menselijk maken, maar ook acties waardoor je het in twijfel kan trekken. Ik denk dat de bedoeling hiervan was er een mysterieus personage van te maken. 

Plaats

Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze verbleven dus heel dicht bij het concentratiekamp Auschwitz. Dit wist Bruno natuurlijk niet toen hij op verkenning vertrok omdat hij een paar mannen in een gestreepte pyjama zag en een heel groot hek. Hij leert daar zijn nieuwe vriend Shmuel kennen en ze zijn even oud. Ze weten beide niet in welke gruwelijke toestanden ze zitten.  

Perspectief

Het boek wordt vertelt vanuit Bruno zijn perspectief dus zo komen we snel te weten dat Shmuel zijn beste vriend is geworden. De plaats en vertelperspectief zijn belangrijk in dit verhaal. Door vanuit Bruno te spreken wordt je automatisch meegesleept in het verhaal. Je gaat rapper meeleven met de beide jongens waarrond het verhaal draait. De plek namelijk Auschwitz heeft hierbij ook een belangrijke rol. Iedereen heeft ooit al van deze plek gehoord dus die weten ook al wat voor erge feiten hier hebben plaatsgevonden.

Het onverwachte

Het speciale aan het boek is dat het geen goed einde heeft. We weten natuurlijk dat het een oorlogsboek is en aan de voorpagina kan je al concluderen dat de jongen gescheiden zijn van elkaar. Ik vond het heel aangrijpend om te lezen dat beide jongens de concentratiekampen niet overleven. Ze maken er wel iets hartverwarmend van door te vertellen dat de jongens tot de laatste seconde bij elkaar gebleven zijn.

Mening

Ik vond het een heel goed boek dat je vlot kan lezen. Je moet er wel rekening mee houden dat het boek een heftig verhaal bevat dus dat het heel aangrijpend kan zijn op sommige stukken. Je krijgt een beter beeld op de feiten die toen zijn gebeurd in Auschwitz en dat is heel informatief. Ik raad het zeker aan om het boek te lezen.

Het verhaal gaat over een jongen, Bruno, die is 9 jaar oud. Hij woont samen met zijn zus en ouders in het Duitse Berlijn, ze moeten verhuizen naar een ander land (Polen) voor het werk van zijn vader. Bruno wil niet verhuizen naar een ander land want hij wil zijn beste vrienden en grootouders niet achterlaten in Berlijn.

Ze wonen nu dicht bij een concentratiekamp, waar zijn papa commandant is geworden. Daarom moesten ze verhuizen. Bruno is hele dagen alleen en heeft niemand om tegen te praten. Hij gaat graag op onderzoek uit en dat doet hij ook in het nieuwe dorpje Out-With ( Auschwitz). Daar ontmoet hij een jongen genaamd Shmuel: een joodse jongen die in het concentratiekamp zit en een gestreepte pyjama draagt. Ze praten elke dag en worden beste maatjes.

Op een dag zouden Bruno, zijn mama en zijn zus terug naar Berlijn moeten gaan, en zou de papa niet meegaan. Maar Bruno en Shmuel zijn nog een laatste avontuur van plan. Ze gaan op onderzoek naar de vader van Shmuel, die is hij in het kamp verloren geraakt. Wat ze niet weten is dat ze meegaan in een mars bewaakt met de nazi soldaten. Ze waren onderweg naar een gaskamer. Waar ze samen ingestoken worden en handen vasthouden.

De 2 hoofdpersonages zijn Bruno en Shmuel. Bruno is zeer trouw aan zijn vriend Shmuel. Vannaf dat ze elkaar ontmoeten liep Bruno na school naar Shmuel toe. Bruno heeft veel zelfmedelijden, hij begrijpt niet dat Shmuel het slechter heeft dan hem en hij vind het soms oneerlijk dat Shmuel wel mensen heeft om mee te spelen en kan praten en hij zelf niet. Shmuel is een zeer lieve jongen en hij probeert Bruno duidelijk te maken dat het helemaal niet zo leuk is aan zijn kant van het hek. Hij denkt ook dat alles goed komt en dat is een mindere eigenschap van hem

Voor wie graag oorlogsromans leest vanuit het zicht van jongeren is dit een zeer aangrijpend verhaal. Ik hoop dat niemand dit meer meemaakt. Het is een heel emotioneel boek, dat me geraakt heeft van begin tot eind.

Het boek "De Jongen in de Gestreepte Pyjama" van John Boyne is een aangrijpend verhaal dat het thema van vriendschap en onschuld tegen de achtergrond van de Holocaust belicht. Het boek is verteld vanuit het perspectief van een achtjarige jongen genaamd Bruno, die de zoon is van een nazi-kampcommandant. De schrijfstijl van Boyne is toegankelijk en eenvoudig, wat het boek gemakkelijk te lezen maakt. Hij creëert een sfeer van onheil en onzekerheid, wat de lezer het gevoel geeft dat er elk moment iets verschrikkelijks kan gebeuren. Het contrast tussen Bruno's onschuld en de realiteit van zijn omgeving is indringend en maakt de lezer bewust van de verschrikkingen van de Holocaust.

Een belangrijk aspect van het boek is de manier waarop Boyne de personages neerzet. Bruno is een sympathiek personage wiens onvermijdelijke ondergang des te hartverscheurender is vanwege zijn onschuldige blik op de wereld. Zijn vriendschap met de gevangene Shmuel, die aan de andere kant van het hek leeft, is een hartverwarmend bewijs dat er altijd hoop en menselijkheid is, zelfs in de donkerste tijden.

Een ander interessant personage is Bruno's vader, de commandant van het kamp. Hij is een complex personage dat zowel wreed als menselijk is. Hij is loyaal aan het regime, maar heeft ook momenten van zwakte en twijfel, wat hem een intrigerend personage maakt dat de lezer niet gemakkelijk kan categoriseren als goed of slecht.

"De Jongen in de Gestreepte Pyjama" is een aangrijpend en belangrijk boek dat de lezer op een krachtige manier bewust maakt van het onrecht en de gruwelen van de Holocaust. Boyne's keuze om het verhaal te vertellen door de ogen van een kind maakt het nog indrukwekkender en ontroerender. Het is een boek dat niet mag worden vergeten en dat jongere lezers kan helpen om de verschrikkingen van de Holocaust te begrijpen.

Al met al is "De Jongen in de Gestreepte Pyjama" een boek dat bij velen indruk zal maken en lang in het geheugen zal blijven hangen. Het verhaal is ontroerend en confronterend, maar tegelijkertijd ook hoopvol. Het herinnert ons eraan dat er in de donkerste tijden nog steeds menselijkheid en vriendschap kan zijn. John Boyne heeft een meesterwerk geschreven dat niet alleen verplichte kost is voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de Holocaust, maar ook een boek dat een belangrijke boodschap van compassie en mededogen overbrengt aan elke lezer.

Goed boek!!

Ik hou  niet echt van lezen maar dit boek had mijn aandacht getrokken.

Het boek was heel spannend. Elk moment kon er iets onverwachts gebeuren, dat maakte het spannend.

Jammer genoeg geen happy end.

Maar het lezen van dit boek was zeker de moeite waard.

Zeker een aanrader.

Het is zeker een aanrader vooral omdat het met de 2de wereldoorlog te maken heeft. Als je van de oorlog houdt, is dit zeker een aanrader. Het is vooral een triestig maar een zeer mooi verhaal.

Ik vond het een zeer goed boek. Het lezen ging erg vlot want het was erg spannend. Dit boek is zeker een aanrader voor wie houdt van oorlogsboeken.

Het was een heel mooi boek. Normaal gezien ben ik geen lezer maar dit boek heeft me geraakt. De discriminatie vertelde mij heel veel en ook hoe de band tussen de twee jongens verliep. Ik raad dit boek zeker aan om te lezen !

‘De jongen in de gestreepte pyjama’ van John Boyne gaat over een jongen van 9 jaar genaamd Bruno. Het verhaal speelt zich af in 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bruno moet verhuizen van Berlijn naar Auschwitz omdat zijn vader, die werkt voor de Duitse Furie, gepromoveerd werd tot commandant van het concentratiekamp Auschwitz.

Bruno had het zeer moeilijk met de verhuis want hij moest al zijn vrienden achterlaten en kwam terecht op een plek die hij helemaal niet kende. Toch probeert hij er het beste van te maken en besluit hij om van een autoband een schommel te maken waar hij iedere dag in zit om de verhuis toch wat aangenamer te maken. Op een dag ziet Bruno vanuit zijn kamer een concentratiekamp volledig omgeven door zeer hoge hekken en afsluitingen. Natuurlijk wist Bruno niet dat dit een concentratiekamp was dus hij besloot om het te verkennen. Eenmaal bij de grote afsluitingen leert hij een jongen kennen genaamd Shmuel die ook 9 jaar is. Bruno en Shmuel worden goede vrienden en spreken iedere dag af op dezelfde plaats.

Op een dag zou Bruno terug moeten gaan naar Berlijn, maar nu hij Shmuel kende wilde hij niet meer terug. Hij wilde aan dezelfde kant van het hek als Shmuel zijn zodat ze samen konden spelen. Bruno en Shmuel bedachten een plan zodat Bruno bij Shmuel kon blijven aan de andere kant van de hekken (het concentratiekamp). Als Bruno eenmaal aan de andere kant van de afsluitingen is worden alle gevangenen samengeroepen naar een kamer en worden ze vergast, inclusief Bruno en Shmuel.

Ik vond dit een zeer goed boek, ik heb namelijk de film een lange tijd geleden ook gezien en was vergeten hoe aangrijpend dit verhaal is. Het boek las zeer vlot en ik kon niet stoppen met lezen door de spanning van het verhaal. Het vertelperspectief van het boek is in het belevende ik-perspectief, want het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van Bruno. Het is ook een zeer triestig verhaal en toont aan hoe wreed zo’n concentratiekampen waren. Ik raad dit boek zeker aan en het is ook de moeite om eerst het boek te lezen voor je de film bekijkt. 

De reden waarom ik dit boek heb gelezen is omdat ik oorlogsboeken wel tof vind en ik een leesopdracht moest maken. Persoonlijk vond ik het boek heel goed dus geef ik het boek 4 sterren.

Ik vond het boek wel goed want het was spannend en leest zelfs redelijk vlot en de indeling van het boek vond ik ook goed, maar het verhaal antwoordt niet op alle vragen die je krijgt in het boek en is wel een beetje te langdradig, vind ik.

Het verhaal gaat over het hoofdpersonage Bruno, hij is 8 jaar en verhuist met zijn familie naar Polen omdat zijn vader promotie had gekregen op zijn werk. Hier moet Bruno zijn weg weer vinden rond het huis. Zijn vader is soldaat en de reden waarom ze naar daar zijn verhuisd.

Bruno probeert ook te achterhalen wie al die mensen buiten zijn en krijgt ook geen antwoord hierop van zijn vader.

Er is ook een kamer waar Bruno nooit in mag, maar waar zijn vader altijd naartoe gaat met een aantal andere mannen. Deze mannen hebben ook altijd een legeruniform aan en Bruno snapt niet waarom.

Maar aangezien Bruno een ontdekkingsreiziger wil worden zoekt hij ook uit wat er in die kamer zit waar hij nooit binnen mag. Wanneer Bruno dit wil doen gaat hij naar buiten om rond te gaan om ongezien in die kamer te geraken. Hij passeert een hek en bedenkt of het toch geen beter idee is om terug naar huis te gaan. Tijdens dit moment ziet hij een jongen genaamd Shmeul aan de andere kant van dit hek en praat hij ermee. Hierdoor worden ze vrienden en spreken ze stiekem regelmatig af.

Hierdoor leert hij ook meer kennen over die jongen zijn leven.

Het boek heeft een triestig einde, maar er komen ook veel historisch correcte gebeurtenissen in voor die ik wel interessant vond.

Als je houdt van oorlogsboeken en houdt van lezen kan ik dit boek sterk aanraden.

De rede waarom ik dit boek heb gelezen is omdat ik hou van oorlogsboeken en ik een leesopdracht moest maken maar persoonlijk vond ik het boek maar matig dus geef Ik het boek 3 sterren.

Ik vond het boek wel goed want het was spannend en leest zelfs redelijk vlot (en dit komt van iemand die heel slecht kan lezen) en de indeling van het boek vond ik ook een goed idee om het in 20 verschillende delen te splitsen.

Maar het verhaal antwoordt niet op alle vragen die je krijgt in het boek en is wel een beetje te langdradig vind ik persoonlijk.

Het verhaal gaat over het hoofdpersonage Bruno, hij verhuist met zijn familie naar een plaats genaamt Oudwis. Hier moet Bruno zijn weg weer vinden rond het huis.

Zijn vader is een soldaat en de reden waarom ze daar zijn verhuisd.

Bruno probeert ook te achterhalen wie al die mensen buiten zijn en krijgt ook geen antwoord hierop van zijn vader.

Er is ook een kamer waar Bruno nooit in mag maar waar zijn vader altijd naartoe gaat met een aantal andere mannen. Deze mannen hebben ook altijd legerkostuums aan en Bruno snapt niet waarom dit is.

Maar aangezien Bruno een ontdekkingsreiziger wil worden zoekt hij ook uit wat er in die kamer zit waar hij nooit binnen mag.

Wanneer Bruno dit wil doen gaat hij naar buiten om rond te gaan om ongezien in die kamer te geraken. Hij passeert een hek en bedenkt of het toch geen beter idee is om terug thuis te gaan. Tijdens dit moment ziet hij een jongen (Shmuel) aan de andere kant van dit hek en praat hij ermee. Hierdoor worden ze vrienden en spreken ze stiekem regelmatig af.

Hierdoor leert hij ook meer kennen over die jongen zijn leven.

Dit was de korte samenvatting en meer zal ik niet verklappen.

Het boek heeft wel triestig einde, maar er komen ook veel historisch correcte gebeurtenissen in voor die ik wel interessant vond.

Als je houdt van oorlogsboeken en houdt van lezen kan ik dit boek aanraden.

Zeer goed boek, echt een aanrader.

Zeer spannend en ook veel humor.

Het boek is ook leuker dan de film.

Het boek is echt tof. Zeker lezen aan de mensen dat het nog niet gelezen hebben

Ik las het boek De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne. Het boek is een echte aanrader doordat het boek je echte emoties laat weergeven. Bij het lezen van dit boek realiseer je je dat dit vroeger ook wel kon gebeurd zijn aangezien er vroeger zoveel kinderen, ouders, … Joods waren. Het boek vertelt niet enkel het verhaal tussen 2 jongens die elkaar ontmoeten en vrienden worden maar geeft ook een kijk weer op hoe het was toen tijdens de wereldoorlog. Het verhaal speelt zich af in Auschwitz in 1943. Het verhaal moest daar afspelen want daar gebeurde ook de Holocaust. Men weet niet precies als het zich afspeelde in Auschwitz zelf, doordat in alle concentratiekampen toen Joden werden opgesloten over het hele land. Het verhaal geeft een kijk weer tussen een vriendschap met de zoon van een Nazi en een jood. Daarom is het verhaal ook zo mooi want het is eigenlijk een ‘verboden’ vriendschap. Het geeft ook verhoudingen weer tussen de mens en de holocaust omdat vroeger hele veel mensen werden vergast doordat ze joden waren. Ik vind het zelf jammer hoe het einde van het verhaal is gelopen maar het geeft langs de andere kant dan ook weer een meerwaarde, omdat dit zeker ook echt gebeurd is in het verleden en wij staan daar eigenlijk niet echt bij stil. Het mooiste van het boek vond ik zelf toen Bruno op ontdekkingstocht ging naar de zogenaamde boerderij en toen Shmuel leerde kennen. Het was een begin van een mooie vriendschap met een tragisch einde. Het boek gaf vele emoties weer tijdens het lezen omdat het verhaal mij iedere keer opnieuw raakt. Film of boek beiden zijn ze enorm aangrijpend. Wanneer je de film zelf ook bekijkt zie je vele gelijkenissen met het boek. Ik vind de film zelf nog aangrijpender omdat je hun echt ziet binnen gaan in de gaskamer terwijl wanneer je het boek leest je alleen maar in je gedachten je iets kan voorstellen van deze situatie. Ik heb dit boek gekozen omdat ik graag ook eens de boekversie wou lezen in plaats van enkel de film te zien over dit verhaal. Het zware onderwerp wordt ook zeker goed uitgelegd in het boek aan de hand van jonge jongens waardoor het verhaal sneller te begrijpen valt. De hoofdpersonages uit dit boek zijn Shmuel en Bruno. Nevenpersonages zijn de vader, moeder en Gretel, de zus van Bruno maar ook Maria die het dienstmeisje is van het gezin en een vertrouwd persoon is voor Bruno. Sommige dingen in het boek waren wel erg onduidelijk doordat ze niet overeenkwamen met de film maar ondanks dat blijft dit boek zeer goed en spannend zeker omdat ik zelf niet graag boeken lees.

Ik las het boek 'de jongen in de gestreepte pyjama' van John Boyne. Ik kan iedereen dit boek sterk aanraden. Voor ik het boek las heb ik de verfilmde versie niet gezien waardoor ik niet wist wat me te wachten stond. Dit boek is zeker een aanrader doordat het zeer vlot leest en ik zelf er maar vier uur over heb gedaan om dit boek uit te lezen. Ik had zelf nog nooit een boek gelezen over concentratiekampen . Ik was dus ook zeer bang dat ik het boek saai en niet leuk zou vinden om te lezen. Dit boek heeft me aangenaam verrast, waardoor ik mijn boek in één stuk heb uitgelezen. 

Doordat er waargebeurde feiten in dit verhaal voorkomen, is het verhaal zeer aangrijpend. De oorlog is een onderwerp dat van een lange tijd terug is in het verleden en dus al zeker geen alledaags onderwerp om over te praten. Hierdoor vond ik het interessant om eens te lezen hoe het er aan toe gaat in zulke kampen. We weten dat er in zulke tijden deze kampen waren, maar niet hoe het aan toe ging.

In dit verhaal zitten er vele verschillende personages. De protagonist is Bruno. Hij speelt een zeer belangrijke rol in het verhaal. Hij is de zoon van de commandant van het concentratiekamp in Auschwitz en heeft daar dus een zeer belangrijke rol. De antagonisten zijn Shmuel, de vader, de moeder, de zus en de slaven. De nevenfiguren zijn de soldaten en de andere joodse mensen. De antagonisten en de nevenfiguren oefenen een grote invloed uit op Bruno. 

Het verhaal gaat dus over een jongen genaamd Bruno van negen jaar. Hij moet verhuizen van Berlijn naar Auschwitz. Hiervoor moet hij afscheid nemen van zijn drie goede vrienden en van zijn lieve grootouders. Toen ze toekwamen aan de nieuwe woning, viel hem op dat dit niet leek op het vorige huis. Het huis staat op een verlaten plek waar er nergens anders huizen waren te zien. Dit betekende dus dat er geen andere gezinnen met kinderen in de buurt waren om mee te spelen. Bruno wou graag terug keren omdat hij het daar nooit naar zijn zin zou krijgen. Maar Bruno’s vader werd commandant van het kamp waardoor ze voor een langere tijd daar verbleven. Op een dag zag hij vanuit zijn raam allemaal mensen met een gestreept pak en was benieuwd en vertrok zo op ontdekking.

ik moest een boek lezen voor school en toen ik kon kiezen tussen de boeken die de leerkracht ons gaf, nam ik direct dit boek want ik had natuurlijk de film al gezien maar dit boek was zo geweldig dat ik het in nog geen 24 u had uitgelezen en ik ben al geen lezer, ik was er ook zodanig in meegezogen in het verhaal dat ik voor niks stopte?

Ik geef het boek 4 sterren. Het was een mooi boek dat vlot las. Je kon snel over de pagina's lezen. Het is ook een mooi verhaal met twee grote onderwerpen. Dat zijn vriendschap en oorlog. Want het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog in Oudwis of zoals het in het echt zou zijn Auschwitz. Ik heb het ook gekozen want ik zelf de film ook al gezien en deze vond ik zelf ook zeer mooi.

Het is een zeer spannend boek vanaf het begin. Omdat ten eerste alles is nieuw voor Bruno. Hij komt van Berlijn samen met zijn zus en ouders. In een alleenstaand huis vlak bij het kamp Oudwis. Bruno wil later ontdekkingsreiziger worden. Er is een kamer in het huis waar Bruno niet binnen mag dit is de kamer waar Bruno zijn vader samenkomt met andere mannen in legeruniform. Bruno kan ook door zijn raam een vlakte zien waar mensen gestreepte kleren dragen. Zijn vader geeft gezegd dat hij daar niet mag komen maar raad eens Bruno gaat er toch naartoe. Als hij daartoe komt staat er een groot hek voor hem en aan de andere kant van het hek de mensen in de gestreepte kleren. Vlakbij het hek ziet hij een jongen Shmuel. Hij vertelt tegen Bruno over het leven in het kamp. Bruno gaat bijna elke dag naar Shmuel omdat het zijn enige vriend is en Bruno pakt af en toe een beetje eten mee omdat Shmuel soms honger geeft omdat hij te weinig eten krijgt. Bruno zou terug naar Berlijn verhuizen dus wilde hij afscheid nemen van zijn beste vriend. Hij besluit om eens mee te gaan in het kamp. Dan worden ze op eens naar binnen geroepen in de douches en daar is het einde voor Bruno en Shmuel.

Het was een zeer interessant boek anders dan het verhaal ook maar zeker een aanrader voor jonge mensen zoals mij.

Ik heb het boek graag gelezen omdat het heel vlot leest. Het is een spannend boek maar ook ontroerend. Het gaat over Bruno die bevriend is met Shmuel tijdens WOII. Shmuel verblijft in een concentratiekamp. Ik zou het boek zeker aanraden omdat je meer te weten komt over WOII.

Ik geef dit boek 4 sterren omdat het heel spannend, mysterieus en vlot leest. Het is een heel spannend boek omdat je nooit weet wat er precies gaat gebeuren. De spanning begint eigenlijk al van bij het begin van het verhaal op het moment dat Bruno met zijn familie verhuist naar ‘Oudwis’. Alles is nieuw voor Bruno en hij zoekt zijn weg in hun nieuwe huis. Hij probeert erachter te komen wie die mensen en dingen buiten zijn. Van zijn vader, die een commandant is in het Duitse leger, krijgt hij geen antwoord op de vraag wie die mensen zijn en wat ze daar doen. Ook zegt zijn vader dat het verboden is om contact te zoeken met die mensen. De spanning blijft doorheen het hele boek.

Doordat Bruno lang niet weet wie die mensen zijn en wat ze daar doen, is het ook een mysterieus boek. Er is een kamer in het huis waar zijn vader steeds naartoe gaat samen met andere mannen maar die voor Bruno altijd verboden terrein is. De mannen die te pas en te onpas komen aanlopen, hebben altijd legerkostuums aan en glimmend opgepoetste schoenen. Bruno begrijpt niet wat ze daar doen en waarom ze deze legerkostuums aan hebben. Hij gaat graag op onderzoek aangezien hij later ontdekkingsreiziger wil worden. Hij wil te weten komen waarom hij niet in die kamer mag en wie die mensen buiten zijn. Daarom beslist hij op een dag om langs het grote hekken een wandeling te maken. Op het moment dat hij er over nadenkt om terug naar huis te gaan, ziet hij een jongen aan de andere kant van het hekken zitten. Hij begint te praten met de jongen, ze leren elkaar kennen en ze spreken regelmatig af zonder dat Bruno zijn familie dit weet. De jongen, die Shmuel heet, vertelt over het leven binnen de hekkens.

Het boek leest heel vlot omdat je het in één keer zou willen uitlezen. Het verhaal is heel goed en chronologisch opgebouwd en daardoor gemakkelijk om te volgen. De verschillende situaties worden gedetailleerd beschreven. Dit zorgt ervoor dat de situaties gemakkelijk zijn om je in te beelden.

Het verhaal wordt verteld door een Duitse negenjarige jongen die nog niet goed begrijpt wat er gebeurt achter de hekkens. Hierdoor wordt een vrij zwaar onderwerp verteld op een manier die goed te begrijpen is. Bruno is nieuwsgierig en weet graag veel over wat er gebeurt in zijn omgeving. Daarom gaat hij zelf proberen dingen te weten komen ook al weet hij dat hij dit eigenlijk niet mag.  

Ik heb dit boek gekozen omdat de titel meteen uitsprong uit de leeslijst. Ik had namelijk de film al gezien dus leek het me ook eens leuk om het boek ervan te lezen. Oorlogsverhalen spreken me wel aan en dat is de andere reden dat ik dit boek heb gekozen.

Het boek gaat over een negenjarige jongen Bruno die van Berlijn verhuist naar Auschwitz doordat zijn vader een promotie kreeg. Hij is de directeur van Auschwitz geworden. Bruno mist zijn vrienden heel erg. Hij kan ook geen nieuwe vrienden maken want het nieuwe huis staat helemaal alleen en Bruno krijgt thuis les samen met zijn zus Gretel. Vanuit de slaapkamer van Bruno kon je een zeer groot gebied zien, in dit gebied liepen mensen in gestreepte pyjama rond op hun blote voeten. Op een dag heeft Bruno besloten om dit grote gebied te gaan verkennen. Hij komt aan bij een groot hekken en leert er Shmuel kennen. Shmuel is een negenjarige joodse jongen die “woont” in Auschwitz. Bruno en Shmuel worden goede vrienden. Bruno gaat elke dag naar het hekken om Shmuel op te zoeken en neemt vaak eten mee voor hem omdat Shmuel maar weinig eten krijgt. Op een dag moesten Bruno en zijn familie terug naar Berlijn dit vond Bruno niet leuk omdat hij dan zijn vriend Shmuel niet meer zou zien. Op de dag dat ze afscheid namen besloot Bruno naar het kamp te gaan samen met zijn vriend. Shmuel geeft Bruno een gestreepte pyjama zodat hij niet zou opvallen tussen de rest. Als Bruno terug naar huis wil worden alle “bewoners” naar binnen geroepen. Bruno denkt dat ze gaan schuilen voor de regen maar dan gaan in de douches kranen open met het gas dat iedereen zijn laatste adem nam.

Ik vind dat dit boek twee hoofd thema’s bevat namelijk oorlog en vriendschap. Het verhaal gaat over de relatie van een joodse en een niet-joodse jongen, Bruno en Shmuel.

Normaal wanneer ik dit boek in de bibliotheek, op sites of andere manieren tegenkom, zou ik het nooit hebben gelezen. Ik ben geen fan van oorlog of dergelijke dramatische boeken. Ik ben iemand die meer geïnteresseerd is in verhalen over horror of thriller waardoor je kippenvel krijgt en niet durft te slapen. Maar omdat ik de film van dit boek al had gezien, leek het me leuk om dit boek te lezen dat op de leeslijst van mijn school stond.  

In dit boek is Bruno de hoofdpersonage, de belangrijke ondersteunende rollen zijn zijn zus, Shmuel, de jongen in de gestreepte pyjama en zijn ouders. Omdat Bruno de hoofdpersoon is in het verhaal heeft hij de meeste diepgang als personage. De andere personages leer je kennen door de ogen van Bruno. Als gevolg hiervan krijgt het ene personage meer diepte, omdat hij meer van het ene dan het andere opneemt. En dat is goed gedaan en daarom blijft het realistisch. De auteur laat je op een gemakkelijke manier niet vergeten dat Bruno degene is die je door het verhaal leidt. Dit is de reden waarom je ook verder wilt lezen.  

Dit boek zorgt ervoor dat je een ander perspectief krijgt op de Tweede Wereldoorlog. Er zijn veel boeken die over Joden gaan tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar dit verhaal gaat over een jongen die in de wereld van Hitler woont.  

Het is een aangrijpend boek, ik heb het uitgelezen binnen een paar uren. De auteur beschreef het verhaal zo goed dat je vrijwillig met Bruno meegaat in het verhaal. Hoewel je als volwassene begrijpt wat er aan de hand is, kijk je met dezelfde nieuwsgierigheid naar personen, gebeurtenissen en andere dingen als Bruno. Naar mijn mening is dit een mooi en emotioneel boek met een triest einde. Het is een ander en een unieke manier om naar het kamp te kijken. Hoe een jonge jongen dat ervaart en bekijkt, is uniek in mijn ervaring en daarom wilde ik blijven lezen, uit nieuwsgierigheid. Kortom een aanrader! 

een boek waar je als 16-jarige zeker al van gehoord hebt. Ik zelf had de film hiervan al eens gezien, hierdoor sprak de titel op de lijst mij direct aan. Hoewel ik niet snel zelf een boek zal nemen, interesseerde dit verhaal mij wel, het vertelt geschiedenis en laat je denken aan hoe het in die tijd zijn gang ging.

Bruno is een negenjarige jongen die een zeer fijn leven had in Berlijn. Tot zijn vader, die bij de Duitse furie werkt geprovoceerd werd. Hierdoor moesten ze verhuizen naar Oudwis in Polen. Bruno vond het hier niet bepaald tof, hij zag zijn vriendjes niet meer, kon geen nieuwe vriendjes maken want er was geen huis in de buurt te verkennen! Het enige dat hij in het nieuwe huis heeft is een zelfgemaakte schommel. Als hij hier niet te vinden is, dan kijkt hij door het raam op zijn kamer. Op een dag ziet hij de hoge hekkens en de gebouwen erachter er lopen mensen die allemaal dezelfde kleren dragen. Hij besluit de volgende dag op verkenning te gaan. Toen zag hij een jongen staan die niet veel ouder dan hij kon zijn. Hij besloot ermee te praten en ontdekte dat hij Shmuel heette en ook 9 jaar was, iedere dag opnieuw spraken ze af op hun plekje aan het hekken. Tot mama zegt dat ze terug verhuizen naar Berlijn. Bruno vind dit niet zo tof omdat hij Shmuel zal missen. Als Shmuel dit hoort besluiten ze samen dat Bruno eens onder het hekken door moet kruipen zodat ze 1 keer echt samen konden spelen en Bruno die kant van het hekken ook eens zag. Hij doet net dezelfde kleren aan als Shmuel, ze gaan op zoek naar de vader van Shmuel die al een aantal dagen vermist is. Tot ze met een groep andere mensen naar een kleine donkere kamer worden gebracht. Ondertussen heeft Bruno’s mama gemerkt dat ze Bruno al een lange tijd niet meer gezien heeft. Ze krijgt schrik en trommelt een aantal soldaten op om Bruno te zoeken, wanneer ze Bruno’s kleren aan de kant van het hekken zien liggen, weten ze hoe laat het is.

Ik vond de personages zeer goed gevonden, je kan dit verhaal ook helemaal anders vertellen maar doordat je het een kind laat vertellen is het net iets ingrijpender. Dit doordat een kind heel naïef kan zijn, Bruno wist niet wat er gebeurde achter die hekkens, hij wist niet dat volgens zijn vader, Shmuel geen goede jongen was. Dit had volledig anders overgekomen wanneer Bruno een oudere leeftijd had gehad.

Ik ben dit boek beginnen lezen omdat dit in mijn lijst stond waar ik kon uit kiezen en dit trok me ook wel aan omdat ik zeer geïnteresseerd ben in de oorlog en omdat ik er al eens van had gehoord.

Het boek gaat over een Duits jongentje met de naam Bruno die met zijn gezin in Berlijn (Duitsland) woont. Op een dag moet zijn mama jammer genoeg vertellen dat ze gaan moeten verhuizen omdat zijn papa (die militair is voor Duitsland) promotie heeft. Bruno vind dit niet zo leuk omdat hij al zijn vriendjes moet achterlaten en ook omdat hij nu naar een land gaat waar hij niemand of iets kent. Ze verhuizen naar een leegstaand herenhuis in Auswitch. Bruno vind het huis maar niks het staat leeg en er zijn geen andere huizen omheen. Hij heeft nooit iets te doen omdat papa altijd weg is voor werk en mama zit altijd thuis, het enige waar hij mee zich kan amuseren is een zelfgemaakte schommel van een auto band, andere dagen zit hij de hele tijd naar buiten te kijken en dagdromen. Tot hij op een dag iets heel raar ziet hij ziet een hekken en een aantal gebouwen en achter die hekkens verschuilen zich ook mensen. Hij besluit daarheen te gaan en kijken wat er daar aan de hand is, op de plaats waar hij altijd heen gaat leert hij een jongentje kennen, het is een joods jongentje Shmuel. Bruno spreekt telkens af om met het jongentje te kunnen afspreken aan het hek zo verveeld hij zich niet, hij nam ook altijd iets lekker mee want Shmeul kreeg nooit te eten in het kamp. Zijn papa vertelde dat ze terug naar Berlijn moesten gaan en dat vond Bruno niet zo leuk zo kon hij zijn vriendje niet meer zien, dus besloot hij eens mee naar binnen te gaan in het kamp. Bruno en Shmeul hadden dezelfde kleren aan gedaan en Bruno is naar binnen gegaan, de moeder kwam hier achter en liet dit weten aan de papa die zochten het hele kamp af en op het einde bleek Bruno ook vergast te zijn samen met alle ander joden.

Ik vond dit boek één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het verhaal is heel duidelijk en toont ook aan hoe mooi vriendschap kan zijn en dat iedereen gelijk is en dat niemand anders is. Het boek is heel aangrijpend maar ook heel interessant, dit is zeker een aanrader voor jongeren die graag over de oorlog lezen.

Bruno, een Duitse jongen van negen jaar, woont samen met zijn familie in Berlijn. Samen met zijn vrienden speelt hij altijd samen. Op een dag komt hij na school thuis en zijn zijn ouders koffers aan het inpakken. Ze waren van plan om te gaan verhuizen. Hij vraagt zich af waarom. Ze gingen weg, ver weg. Onderweg naar het nieuwe huis, reden ze langs hoge hekken. Ook een eindje verder dan het huis waren deze hekken. Hierachter liepen mensen, met in Bruno’s ogen gestreepte pyjama’s. Bruno stelde zichzelf vragen. Bruno wilde niet verhuizen. Hij had zijn vrienden niet om mee te spelen en aan zijn zus had hij niks. Op een dag besloot hij op pad te gaan, net als wat hij altijd in Berlijn deed met zijn vrienden. Hij was benieuwd naar het hek en ging daarnaartoe. Op een bepaald moment zag hij een jongen. Bruno liep richting het hek en groette de jongen. Hij begon te praten en was benieuwd. De volgende dag ging Bruno weer terug. Inmiddels heeft hij de naam al gevraagd aan de jongen, hij heette Shmuel. Zo ging hij de komende dagen steeds naar het hek, om met hem te praten. Ze hadden het gezellig. Op een dag zou Bruno terug gaan naar Berlijn, maar nu hij Shmuel kende, wilde hij niet meer terug. Hij wilde aan dezelfde kant van het hek als Shmuel, zodat ze samen konden spelen. Dus Shmuel ging zorgen voor een gestreepte pyjama en zorgde ervoor dat Bruno de volgende dag onder het hek naar de andere kant kon. Ze gingen samen op pad. Zo zochten ze bijvoorbeeld de papa van Shmuel, die al een paar dagen vermist was. Op den duur moesten ze met een groep een kleine kamer in. Zo ook Shmuel en Bruno. Het werd donker en er was een raar geluid in de kamer. Shmuel en Bruno zijn nooit meer terug gevonden.

Ik vind het een goed boek. Er zit veel spanning in en je wordt heel nieuwsgierig gemaakt. Bijvoorbeeld op het einde als je Bruno naar de andere kant van het hek gaat, maar ook als ze een kamer in moeten. Je wilt het boek snel uitlezen.
De spanning wordt opgewekt doordat er af en toe sprongen in het verhaal zitten. Hierdoor weet je minder en wil je verder lezen. Dit vond ik fantastisch. Hierdoor is het boek ook vlotter leesbaar.

Aan de andere kant is het wel een verdrietig verhaal, omdat ze allebei overlijden op het einde. Ze hadden een goede band opgebouwd en dat is pijnlijk om zoiets te lezen.

Bovendien is het ook zeer aantrekkelijk, omdat het gaat over de geschiedenis. Namelijk de oorlog. Aangezien dit onderwerp van alle tijden is, vind ik het heel interessant. Het heeft ook een boodschap en dat vind ik goed om bij neer te staan. Je wordt verplicht om na te denken, over wat er vroeger allemaal gebeurd is. Zo zie je dus de feiten van vroeger.

Het boek sprak mij aan omdat het over een jongen gaat, die zich in de tweede wereldoorlog bevind. De harde realiteit van de oorlog wordt door een jongen van 9 jaar verteld. De jongen die Bruno heette, beleefd het verhaal als een naïeve jongen, die niet weet wat er eigenlijk aan de hand is. Terwijl zijn vader een hoge functie heeft en duidelijk zou moeten zien of horen wat er juist aan de hand is.
In het verhaal vertelt Bruno veel over zijn gevoelens en hij stelt ook veel vragen over het hek en wat er allemaal zich aan de andere kant van het hek afspeelt. Sommige gebeurtenissen over het verhaal zijn soms triestig waardoor je jezelf in meeleeft omdat er dingen gebeurt op het moment zelf. De spanning is dan zo groot dat je nieuwsgierig bent hoe het verder afloopt.
Het mooiste deel van het verhaal is toen dat Bruno zei tegen Shmuel dat ze zeer goed op elkaar lijken en even oud zijn ook al hebben ze een andere godsdienst en zouden ze eigenlijk vijanden moeten zijn van elkaar. Hij vertelt het verhaal alsof het echt is gebeurt, dit maakt het juist zo spannend en emotioneel.
Door het verhaal heen heeft de jongen ook een gedetailleerde uitleg zodanig dat je een beter zicht hebt over sommige dingen zoals gevoelens en uiterlijk van de personages. De personages worden omschreven door de ogen van Bruno de ene wat meer uitgeschreven dan de andere. Hij vertelt hoe hij ze vindt en zo krijg je een ander beeld van de personen in het verhaal.
Bruno is een nieuwsgierige jongen, hij wilt veel weten, maar toch mogen zijn ouders niet weten wat hij doet. Hij ziet de gevaren niet terwijl de lezer weet wat er allemaal kan gebeuren en dat maakt het juist spannend in het boek. Een voorbeeld hiervan is dat Bruno, Shmuel ging helpen in het kamp om zijn vader te zoeken die al een tijdje verdwenen was. Zoiets loopt zeker niet goed af.
Het einde loopt eng af. Bruno voelt zich angstig in het kamp van wat hij allemaal ziet dat niet normaal is. Hij is bang en neemt de hand van Shmuel. Hij wilt naar huis gaan maar dat zal hem jammer genoeg niet meer lukken.
Het was een prachtig verhaal die zeer schokkend en ontroerend was die ik zeker aan iedereen aanraad.

een mooi boek

Ik heb dit boek gelezen omdat boeken over vroegere tijden me erg aantrekken, vooral als ze over oorlog gaan. In het geheel vind ik lezen helemaal niet leuk maar zulke boeken vind ik vlot lezen.<br>
Dit boek gaat over een 9-jarige jongen Bruno die met zijn gezin in Berlijn woont maar op een dag vertelt zijn moeder hem dat ze moeten verhuizen naar Oudwis omwille van het werk van zijn vader. Zijn vader is een militair die werkt voor de Duitse Furie. Bruno vind dit vreselijk dat hij zijn school, zijn huis en vooral zijn vrienden moet achterlaten.<br>
Gretel gaat er vlotter mee overweg. Wanneer ze aan het nieuwe huis aankomen, weet Bruno niet wat hij ziet. Hij is in de war en ziet het niet zitten. Het huis staat alleen en er zijn geen andere huizen in de omgeving wat hem er meteen aan doet denken dat hij niet rap nieuwe vrienden zal maken.<br>
Hij haat het ook dat andere soldaten hem als een klein kind behandelen. Hij probeert toch zijn plekje wat te vinden en maakt een schommel in de tuin met een autoband waar hij iedere dag inzit. Bruno kijkt elke dag vanop zijn kamer naar buiten en op één dag ziet hij iets raars, een concentratiekamp maar dat weet hij niet. Hij besluit er naartoe te gaan en hij leert daar een jongen kennen en die heet “Schmuel”. Schmuel is een 9-jarige jongen die in het concentratiekamp verblijft en hij zit elke dag op dezelfde plek. Bruno en Schmuel worden goede vriendjes. Bruno’s mama is hiermee niet akkoord. Op het einde van het verhaal gaat Bruno mee met Schmuel en gaan ze samen naar het kamp waar ze samen met duizenden andere Joden vergast worden. Wanneer Bruno’s mama doorkrijgt dat er iets niet goed zit en het blijkt dat Bruno verdwenen is, gaat ze naar haar man om dit te melden. Ze gaan wanhopig en snel op zoek naar Bruno.<br>
Doorheen dit verhaal komt de moeder te weten dat de soldaten en haar man werken voor dat concentratiekamp en ze alle Joden laten vergassen. Wanneer ze dit hoort schrikt ze enorm en is de sfeer heel erg dood in huis. Wanneer ze aan de draad komen waar Bruno zijn kleren heeft achtergelaten wisten ze het… Bruno is in het kamp gegaan.<br>
Zijn vader gaat met alle hulp van de soldaten in het kamp binnen en zoeken Bruno maar jammer genoeg zonder resultaat. Bruno is al vergast samen met duizenden andere Joden. De hele familie is er kapot van.<br>
Ik vind dit boek heel aangrijpend. Ook omdat het hoofdpersonage Bruno, die dit allemaal meemaakt, nog maar 9 jaar is. Dit grijpt me vooral aan. Het grootste deel van het verhaal word beleefd door Bruno zelf, ook omdat hij in het concentratiekamp terecht komt door Schmuel, een jongen die zijn beste vriend is geworden doorheen het verhaal.<br>
Het boek is ingedeeld in 20 hoofdstukken en elk hoofdstuk gaat over iets helemaal anders wat het ook interessanter en leuker maakt om te lezen.

De negenjarige jongen genaamd Bruno vertelt vooral over zijn leven en over zijn gevoelens wat ik redelijk langdradig vond. Hij woonde vroeger samen met zijn familie in Berlijn en moest verhuizen naar Oudwis en zijn vrienden achterlaten, omdat zijn vader voor de Duitse Furie werkte. Hij haalde herinneringen naar boven van de tijd in Berlijn. Hij vroeg hoe het zat aan de overkant van het hek aan zijn zus en de bediendes in het nieuwe huis, maar kreeg er nooit een duidelijk antwoord op. Hij leerde Shmuel kennen. Hij is een jongen die achter het hek leeft, in gestreepte "pyjama's" samen met andere Joden. Het boek leest zeer vlot. Het is geschreven in duidelijke, eenvoudige taal die ik goed begreep. Het is opgedeeld in twintig hoofdstukken waarbij er in elk hoofdstuk over iets anders begonnen werd. In het eerste deel van het boek gebeurt er niet veel. Naar het einde toe nadert het verhaal meer naar de gebeurtenissen in de oorlog toe door de joodse vriend die hij leerde kennen. Hij maakt de Duitse taferelen namelijk mee dus dan vond ik het interessanter. Sindsdien las ik wat meer hoofdstukken achter elkaar. Het boek beschrijft op realistische wijze de situatie van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal is geschreven in het hij/zij-perspectief. De verteller vertelt niet uit de
ik-vorm en zit niet in het verhaal, maar toch weet de verteller niet alles. Je kan de 'hij' vervangen door een 'ik', omdat de gedachten en gevoelens van de protagonist uitgebreid beschreven worden.Het einde van het boek vond ik niet aangenaam. Bruno sterft nadat hij meegegaan is met Shmuel achter het hek. Zijn vader behoort tot de leidinggevende organisatie dus heeft hij indirect zijn eigen zoon vermoord. Het is een verhaal om bij stil te staan. In werkelijkheid waren er meer mensen weggerukt uit hun familie en op gruwelijke wijze gedood.

Ik las het boek De jongen in de gestreepte pyjama geschreven door John Boyne. Bij de meeste boeken heb ik nooit zin om te beginnen lezen maar bij De de jongen in de gestreepte pyjama had ik dit wel. Het boek is zeer vlot geschreven zonder moeilijke woorden en dit was heel aangenaam om te lezen. Doordat het zo aangenaam was wilde ik het boek meteen tot het einde uitlezen.

Het thema in het verhaal draait rond de Tweede Wereldoorlog en het is waargebeurd. Het boek is gepast voor lezers die hiervan houden. Ik lees namelijk graag waargebeurde boeken en boeken over de oorlog omdat ik het boeiend en leerrijk vind. Bruno het hoofdpersonage weet eigenlijk niets over de oorlog waarin hij leeft en ontdekt doorheen het verhaal allerlei dingen. Bijvoorbeeld over de Joden, concentratiekampen,… Het is daarmee niet alleen leerrijk voor hem maar ook leerrijk voor de lezer.

Door de gebeurtenissen rond het thema ga je ook gaan nadenken en sta je er bij stil want het verhaal is nog niet zo super lang geleden en wie weet leefde jij wel in die tijd. De gebeurtenissen waren soms triest waardoor je er zelf ook een beetje triest van werd maar dit maakt het boek juist zo mooi want een boek dat dit kan vind ik een zeer goed boek.

De tussentitels in het boek vond ik ook goed uitgekozen want het maakte je nieuwsgierig over wat ging komen en dit bracht dus spanning met zich mee.

Ik heb niet echt negatieve punten bij dit boek behalve dat ik het einde wel al een beetje verwacht had en dat was dat het slecht zou aflopen met Bruno.

Ten slotte is De jongen in de gestreepte pyjama een echte aanrader om te lezen. Het is leerrijk, boeiend, vlot leesbaar en waargebeurd.

Het boek dat ik heb gelezen is: ‘De jongen in de gestreepte pyjama’. Het is geschreven door John Boyne.

Het verhaal speelt zich af in 1943 in Duitsland. Dit keer zien we de Tweede Wereldoorlog door de ogen van een kleine, Duitse jongen. Zijn naam is Bruno en hij is 9 jaar oud. Hij krijgt van zijn ouders te horen dat ze verhuizen uit Berlijn. Dit komt omdat zijn vader, Ralf, promotie heeft gemaakt op het werk. Ralf is een Duitse militair.
Het gezin verhuist naar een afgelegen huis. Bruno vindt het er helemaal niet fijn en verveelt zich. Er staat een hoog hek rond hun huis. Dit hek schermt Bruno en zijn familie af van vreemde mensen, die een gestreepte pyjama dragen. Bruno is een echte ontdekkingsreiziger en gaat verder op onderzoek uit.
Zo leert hij Shmuel kennen. De twee jongens worden vrienden. Het enige probleem is dat ze gescheiden worden door een heel hoog hek. Het is een vriendschap die niet zonder gevolgen zal blijven…

In het boek wordt er de nodige spanning gecreëerd. Bijvoorbeeld in het tweede hoofdstuk: “Bruno drukte zijn neus tegen het raampje en zag wat daarbuiten was. Zijn ogen werden groot en zijn mond viel open van verbazing. Hij kreeg een heel koud en naar gevoel…” Dit zorgt ervoor dat je verder wilt lezen om te weten waar Bruno, de protagonist, naar keek. Het verhaal is aangenaam om te lezen, omdat het zo vlot geschreven is.

Er zijn een aantal flashbacks in het verhaal en soms is dit wel eventjes moeilijk om nadien het verhaal te volgen. Dit vind ik wel een minpunt van het verhaal. Ook vind ik dat het einde een beetje chaotisch geschreven is. Naar mijn mening had men een beetje meer structuur moeten geven aan het laatste hoofdstuk.

Toch is dit één van de beste boeken die ik tot nu toe al heb gelezen. Het boek is origineel, spannend, verrassend, humoristisch en emotioneel. Persoonlijk vind ik dat het alles heeft wat een goed boek moet hebben. Na het lezen van het boek sta je wel even stil bij hoe het vroeger geweest moest zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zet je aan het denken. Het is ook een zeer leerzaam boek.

Het boek is zeker een aanrader voor lezers die iets meer willen bijleren over de Holocaust. Het boek is anders dan de andere boeken die over de Tweede Wereldoorlog gaan omdat je alles ziet vanuit de ogen van een klein jongetje. Op deze manier krijg je een andere kijk op zo’n gebeurtenis.
Het verhaal is geen aanrader voor gevoelige lezers, omdat het een hard onderwerp is en er gebeuren af en toe minder leuke dingen.

De jongen in de gestreepte pyjama is een heel aangrijpend en boeiend boek. Het is een verhaal dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog waarin de auteur de vriendschap beschrijft tussen een jongen die in een concentratiekamp wordt gevangen genomen en de zoon van een Duitse commandant.
Het boek leest heel vlot omdat er weinig moeilijke woorden in gebruikt worden en ook omdat er veel afwisseling inzit. Een hoofdstuk in dit boek is niet zo lang dus er wordt telkens iets nieuws verteld dat heel interessant is en waardoor je meer te weten komt.
Ik vind dit boek heel mooi en ontroerend omdat ik weet dat dit in zekere zin waargebeurd is, ik ben namelijk zelf onlangs in Auschwitz geweest en je wordt hier echt stil van. Dit is ook de reden waarom ik voor dit boek gekozen heb, omdat ik wist dat hier een sterk verhaal achter zit, maar ook omdat ik er al veel positieve commentaren over heb gehoord.

Ik vind dat de auteur dit verhaal heel mooi heeft overgebracht, want het lijkt echt of het negenjarige jongetje "Bruno" zijn leven tijdens de oorlog zelf verteld, waardoor je een mooi en realistisch beeld krijgt over deze periode. De vriendschap tussen hem en zijn vriend Shmuel is echt heel ontroerend. Er bestaat ook een verfilmde versie van dit boek, maar ik vind het boek persoonlijk mooier omdat het een stuk gedetailleerder is en omdat je een groter zicht hebt over de gevoelens van de personages. Het einde van het verhaal is heel triest en je zag het echt niet aankomen. Ik vind dit boek een echte aanrader voor zowel jong en oud.

Het vertelperspectief van het boek is overgebracht in het belevende ik-perspectief, want het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van Bruno, het hoofdpersonage. Hij verteld vanuit de ik-vorm waardoor we een sterk beeld krijgen over het leven en over de gedachten en de gevoelens van Bruno. Het is belevend want Bruno zelf weet minder dan ons, hij weet niet altijd wat er gaat gebeuren terwijl de lezers dat wel doen.

Ik heb het boek de jongen in de gestreepte pyjama gelezen. Dit boek is geschreven door John Boyne. Het was een zeer vlot lezend boek. In enkele dagen kan je het volledig uitlezen ook als je niet graag leest.
Het is een zeer aangrijpend boek want je weet dat alles ook echt gebeurt is, dit verandert ook het kijkperspectief over het verhaal.
Het centrale thema van dit boek is 'de oorlog', het verhaal bevindt zich ergens in de 2e wereldoorlog.
Het hoofdpersonage Bruno is een zeer nieuwsgierig jongentje. Hij wil weten wat alles is, maar doet wel alles zeer voorzichtig dat zijn ouders het niet te weten komen. Ook is Bruno een zeer naïf persoon, hij ziet de gevaren niet zoals de volwassenen zien. Bijvoorbeeld dat Bruno Schmuel wou helpen zijn vader terug te zoeken. Maar zonder zijn besef zijn dood tegemoet gaat. Hij gaat mee zoals de anderen in de 'douch' (Schmuel is een joods jongentje dat opgesloten zit in 'oudwis' een concentratiekamp). De naïviteit van Bruno komt ook mede doordat hij maar negen jaar is.
Het is zeer mooi om te zien hoe er een gehechte band ontstaat tussen twee jongens ondanks er een groot hekken tussen zit. Ook zijn de jongens volledig verschillend, Bruno is de zoon van de commandant terwijl Schmuel een gevangene is. Maar dat beseft Bruno niet, hij denkt gewoon dat dat normaal is. Ook heeft Bruno heel veel vrijheid, hij kan zeer veel dingen doen terwijl Schmuel eigenlijk opgesloten is en dus van zijn vrijheid afgenomen is.
De conclusie van dit boek is, het is zeker een aanrader voor wie iets wil bijleren hoe het er vroeger aan toe ging in de wereldoorlog. (Ook al zijn er sommige dingen verteld dat je weet die zeker fictief zijn.

het is een heel goed boek.

super boek. ik heb het vaak gelezen en ga hem gebruiken voor mijn bespreking

De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne. Het boek gaat over een jongentje van 9, in de tweede wereldoorlog. Hij en zijn familie wonen in Berlijn maar moeten verhuizen omdat zijn vader een promotie heeft gehad. Bruno begrijpt er niet veel van, maar als hij er iets over vraagt aan zijn ouders krijgt hij ook niet veel uitleg. Op een dag ontdekt hij een kamp dat omringt is door een hoog hek. Hij leert aan het hek Shmuel kennen en ze worden goede vrienden. Ze zien elkaar daar bijna elke dag, Bruno aan de buitenkant en Shmuel aan de binnenkant van het hek. Soms brengt Bruno eten mee voor hem. De vader van Bruno is de commandant van het kamp. Op een dag is de vader van Shmuel weg. Bruno stelt voor om hem te gaan zoeken dus spreken ze af dat Bruno naar de andere kant van het hek komt. Maar eens hij daar is, dezelfde kleren als Shmuel aantrekt en ziet hoe het daar echt is wil hij liever naar huis. Hij had gedacht dat de mensen daar ook gelukkig waren en dat de kinderen daar zouden spelen, maar dat was niet zo. Hij voelde zich er niet meer goed maar hij hield zijn belofte en hielp Shmuel zoeken naar zijn vader. Maar net als hij besluit om terug naar huis te gaan gebeurt er iets vreselijk. Een hele groep Joden met daarbij Shmuel en Bruno worden ergens naartoe gebracht, het concentratiekamp…
Ik vond het een zeer mooi en ontroerend boek, het toont hoe het vroeger was in de kampen. Het maakt me soms wel wat bang omdat ik weet dat het er vroeger echt zo aan toe ging en dat vele mensen zo omgekomen zijn, mensen die niets verkeerd gedaan hebben. Het boek leest gemakkelijk en het heeft bijna geen saaie stukken. Ik bleef doorheen heel het boek geboeid.
In het boek komen er ook nog andere personages voor. Zo is er Gretel, de zus van Bruno. Hij vindt haar een hopeloos geval. Ze zijn het vaak niet eens maar als het er op aankomt zijn ze er voor elkaar en hebben ze elkaar nodig. De vader van Bruno is een serieuze man die zijn werk heel belangrijk vindt. Hij leidt het kamp en vertelt Bruno er niet veel over. De moeder van Bruno houd heel veel van haar kinderen. Ze heeft het liefst dat ze niet te veel weten en te maken hebben met de Joden. dan zijn er ook nog de oma en de opa van Bruno en Gretel. De oma overleed bij een bomaanslag in Berlijn. De opa staat achter de plannen en het werk van de commandant. Ik vind het boek een echte aanrader omdat het de harde realiteit weergeeft en je de wereld van twee verschillende jongentjes leert kennen.

De jongen in de gestreepte pyjama was voor mij één van de beste boeken die ik tot nu toe al gelezen heb. Ik ben een persoon die niet graag leest maar dit verhaal vond ik zeer interessant. Aangezien je vanuit een ander standpunt kijkt, dat van een negenjarige jongen. Ik vond het een aangrijpend verhaal omdat ik wat over de tweedewereldoorlog vanaf weet en Bruno geen flauw benul heeft wat er allemaal rond hem gebeurde.
De denkwijze van Bruno is zeer typerend voor zijn leeftijd en dat maakt het verhaal zo bijzonder. Een kind is zeer eerlijk en dat merk je vaak in het boek op. Het is mooi en spannend om te lezen hoe een vriendschap ontstaat tussen een Jongen wiens vader promotie krijgt van Hitler en een gewone Jood die gevangen zit in Auschwitz.
Ik begrijp goed dat de ouders van Bruno hem niet willen zeggen wat er allemaal voorvalt in Auschwitz omdat hij nog veel te jong is. Toch vind ik het zeer onbegrijpelijk dat ze naar daar verhuizen met het hele gezin. Ik zou mijn kinderen zoiets niet kunnen aandoen. Het is een groot risico dat de ouders genomen hebben waarbij ze de gevolgen ervan hebben gedragen.
Doordat de negenjarige jongen enorm nieuwsgierig maar ook naïef is, kan ik goed verstaan dat hij op ontdekking en op zoek gaat naar antwoorden omdat hij er niks van afweet. Zijn droom is om ontdekkingsreiziger te worden en dat verklaart ook waarom hij daar zo mee bezig is.
Ik heb de film ook bekeken en vond het boek net iets beter om reden dat de gebeurtenissen meer gedetailleerd worden omschreven. Je leest ook wat Bruno denkt en dat geeft extra informatie over hoe de jongen de dingen ziet en welk gevoel hij erbij heeft.
Op einde van het verhaal was ik ontgoocheld omdat het zeer kort wordt omschreven en je niet meer weet hoe de ouders ermee omgaan, hoe zijn zus verder gaat in het leven en wat de gevolgen van Bruno’s dood waren. Hierover had ik graag nog meer informatie gehad.

Bruno zijn vader wordt gepromoveerd. Daarom moet hij en zijn familie Berlijn verlaten. Bruno is nog jong en begrijpt niet veel. Dan leert hij een jongen kennen in gestreepte pyjama die aan de andere kant van het hek woont.<br>
Het is een makkelijk leesbaar boek. Het verhaal staat niet in de ik-vorm maar je volgt Bruno door het hele verhaal en bekijkt alles vanuit zijn perspectief.
Hij begrijpt dat zijn vader een belangrijke man is, dat zijn oudere zus een vervelend mens is en dat zijn moeder lief is. Wanneer hij verhuisd komt hij in een zeer eenzame plaats te wonen. Geen kinderen om mee te spelen, alleen soldaten en een onderwijzer komen langs. Door het raam in slaapkamer ziet hij verderop een hek, achter dat hek lopen veel kinderen rond. Dus gaat hij stiekem op avontuur uit.<br>
Een heel pakkend, droevig verhaal. Ik vind het ook een uniek verhaal om door de ogen van een negenjarige dingen aan te kijken. Je begrijpt als volwassene hoe de stand van zaken is en wat er aan de hand is, maar in dit verhaal leer je dingen te bekijken door de ogen van Bruno. En dat hij dingen benadert in zijn onschuld, terwijl de jongen in de gestreepte pyjama aan de ander kant van het hek wereldwijs is.<br>
Bruno is het hoofdpersonage in dit boek, de belangrijke bijrollen zijn voor zijn ouders, zijn zus en Shmuel, de jongen in de gestreepte pyjama.
Bruno heeft als personage de meeste diepgang omdat hij de hoofdpersoon is in het verhaal. En je leert andere personages kennen door de ogen van Bruno. Daardoor heeft het ene personage meer diepgang omdat hij meer oppakt bij de ene dan bij de andere. En dat is mooi gedaan en daardoor blijft het realistisch. De auteur laat je gewoon niet vergeten dat Bruno degene is die je door het verhaal meeneemt. Daardoor wil je ook door lezen.<br>
Het verhaal speelt voor het grootste deel af in Auschwitz. Verlaten omgeving met een kamp. De auteur heeft de omgeving zo goed beschreven dat je die troosteloosheid ook voelt. Voor een jongen van negen is er niets aan.<br>
Het is een pakkend boek, ik heb het in een aantal uren uitgelezen. De auteur heeft zo goed beschreven dat je vrijwillig met Bruno meegaat in het verhaal. Ook al begrijp je als volwassene wat er aan de hand is bekijk je toch met hetzelfde nieuwsgierigheid naar de dingen zoals Bruno.
Naar mijn mening is dit een schitterend boek met een triest einde en een unieke manier om tegen het kamp aan te kijken. Hoe zo een jongen dat ervaart en bekijkt is in mijn belevenis uniek en daardoor wilde ik door blijven lezen, uit nieuwsgierigheid.

Heel goed boek. En de film is ook goed. Laat je zien wat er vroeger allemaal gebeurde. Het is een spannend, ontroerend, hartverscheurend, fantastisch, geweldig en triest verhaal. Het spreekt me vooral aan omdat ik weet dat dit vroeger allemaal echt gebeurde. Dit boek laat je niet meer los. Vanaf het begin tot het einde zit je vol spanning en nieuwsgierigheid te lezen. Echt een aanrader! Zeker lezen!

De jongen in de gestreepte pyjama is een boek geschreven door John Boyne. De hoofdthema’s zijn oorlog en vriendschap.
Doordat de vader van Bruno wordt gepromoveerd moeten Bruno en zijn familie verhuizen. In het nieuwe huis heeft Bruno geen vrienden. Dus besluit hij op een dag op ontdekkingstocht te gaan. Bruno loopt tot aan het hek en ziet daar een jongen in een gestreepte pyjama zitten, zijn naam is Shmuel. Ze worden meteen goeie vrienden. Een paar dagen voor dat Bruno opnieuw moet verhuizen, vertelt Shmuel dat hij zijn vader kwijt is. Bruno beslist op het laatste moment om Shmuel zijn vader te helpen zoeken en kruipt onder het hek door. Zal Shmuel zijn vader terugvinden? En hoe loopt het af met Shmuel en Bruno?
De belangrijkste personages zijn, naast Bruno, Shmuel, de ouders van Bruno en Bruno zijn zus. We volgen het verhaal door de ogen van Bruno waardoor je eraan blijft herinnerd worden dat het verhaal verteld wordt vanuit het standpunt van een 9-jarige. Het verhaal speelt zich af in Auschwitz, een verlaten omgeving met een kamp. Er wordt daardoor een sombere sfeer gecreëerd.
Ik vond het een heel aangrijpend boek. Het was een boek dat ik uit mezelf waarschijnlijk niet zou lezen, maar de manier waarop de schrijver het verhaal vertelt vond ik heel leuk. Het las heel gemakkelijk waardoor je het in één ruk uitleest. Aan de andere kant is het verhaal soms ongeloofwaardig. Bruno weet helemaal niks af van het concentratiekamp of wat joden zijn ondanks dat zijn vader bij de nazi's zit.
Ik kan het boek zeker aanraden omdat het heel gemakkelijk leest. En omdat het ook een heel mooi verhaal is. Zeker de moeite om eens te lezen.

John Boyne, de Jongen in de Gestreepte Pyjama - vriendschap en oorlog
De jongen in de gestreepte pyjama is een tragisch boek geschreven door John Boyne. De voornaamste thema's zijn oorlog en vriendschap.
Bruno en zijn familie zijn van Duitse afkomst en leven dus aan de andere kant van het hek tegenover de mensen met een gestreepte pyjama. Op een dag leert Bruno het hoofdpersonage van acht jaar een jongen kennen en ze worden dikke vrienden. De dag waarop Bruno naar huis keert wil hij nog één keer de kant van zijn vriend gezien hebben. Net die dag wordt iedereen in de gaskamer geduwd met hem erbij.
Ik vind het jammer dat de auteur fragmenten van het boek veel te veel herhaalt. Zo lees je wel 1000 keer hetzelfde.
Daarentegen vond ik het mooi gevonden om alles te schrijven vanuit de ogen van een 8-jarige jongen. Zo creëer je een heel ander standpunt.
Een tweede pluspunt is dat het boek heel vlot leest en het is een leerrijk boek omdat er feiten in verwerkt zijn.
Ik raad dus aan om het boek zeker eens te lezen. Het is een heel boeiend en aangrijpend verhaal. Alleen jammer van de herhalingen, maar het feit dat het toch vlot leest is een goede reden om aan het boek te beginnen.

‘De jongen in de gestreepte pyjama’ gaat over een negenjarige jongen, Bruno, die met zijn familie van Berlijn naar Auschwitz verhuist. Dit komt door het werk van zijn vader, een hoge Duitse militair. Vlakbij het nieuwe huis staat een hoog hek, waarachter mannen en jongens in gestreepte pyjama's wonen. Bruno gaat ernaartoe en ontmoet Shmuel die aan de andere kant van het hek zit. Ze worden beste vrienden en delen hun verhalen met elkaar.

Ik vond het een zeer mooi boek, het is goed geschreven en vlot leesbaar.
Het onderwerp: de Tweede Wereldoorlog sprak me niet zo aan, maar toen ik las dat het over twee jongens ging die met elkaar bevriend raakten terwijl ze in twee verschillende werelden leven wou ik het boek zeker lezen. Shmuel is een jood en wordt gehaat door de mensen in de wereld waarin Bruno leeft, aangezien zijn vader voor Hitler werkt.
Het boek was zeer meeslepend doordat het in het perspectief van Bruno werd geschreven. Je weet alleen de gedachten van Bruno, wat hij denkt en voelt. Hoe hij de verhuizing meemaakt, wat hij van ‘Oudwis’ vindt enz. Hierdoor ga je mee in zijn gedachten ook al weet je wat er eigenlijk echt aan de hand is.
Het boek wordt chronologisch verteld, er komen wel twee flashbacks voor. Wanneer Bruno vertelt dat Adolf Hitler in Berlijn op boek kwam en het hoofdstuk waarin hij over zijn oma verteld en de dag dat zij het huis uitstormde, dit was ook de laatste keer dat hij zijn oma nog had gezien.
Het boek heeft een hoog verteltempo, de verteltijd duurde elf uur, de vertelde tijd duurde ongeveer twee jaar. In het begin van het verhaal is Bruno acht jaar, aan het einde is hij negen à tien jaar.
Door het boek te lezen zie je hoe naïef Bruno was, hij is jaloers op Shmuel omdat hij heel de dag in een pyjama mag lopen en zo’n mooie band met een ster om zijn arm heeft, terwijl hijzelf altijd kleren en schoenen aan moet die eigenlijk te klein voor hem zijn.
Ook vond ik het een leuk boek om te lezen omdat je een beeld krijgt van hoe het er in die tijd aan toe ging, hoe het in Auschwitz was voor de mensen die er gevangen zaten.

Het boek is een echte aanrader als je van oorlogsverhalen en vriendschap houdt!

Ik las het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ en vind het een echte aanrader.
Het boek gaat over de Tweede Wereldoorlog, maar het is niet te vergelijken met andere oorlogsverhalen.
Het boek werd geschreven vanuit het perspectief van het negenjarige hoofdpersonage Bruno. Door de personale verteller beleef je alles door de ogen van de jongen. Doordat het op zo’n manier geschreven is, begrijp je als lezer meer van de oorlog dan Bruno zelf.
Op een dag moest Bruno met zijn gezin verhuizen naar Polen. Het nieuwe huis had de nam ‘Oudwis’. Bruno vond het er de eerste weken saai: het huis was niet zo luxueus als het oude en hij had er geen vriendjes om mee te spelen. Op een dag besloot hij iets te doen wat hij in het oude huis ook altijd deed namelijk op ontdekkingstocht gaan. Zo ontmoette hij een Joodse leeftijdsgenoot: Shmuel. Shmuel leefde aan de andere kant van het hek in de concentratiekampen. Ondanks dat Bruno de zoon was van een kampcommandant begreep hij nooit waarover zijn vriendje het had. Shmuel vertelde eens dat alle soldaten slecht waren, maar Bruno begreep dit niet. Hij vond net dat soldaten dappere mannen waren. Hij begreep niet altijd waarom Shmuel slechte dingen over hen vertelde. De twee jongens leefden in een heel andere wereld, maar bouwden toch een mooie vriendschap op. Het verhaal ging hoofdzakelijk over de band die de twee opbouwden en niet zozeer over de oorlog. Maar op het einde werd je wel geconfronteerd met de harde realiteit van de concentratiekampen in die tijd. Het einde maakt het verhaal erg sterk.
Op vlak van spanning viel het boek wel een beetje tegen. Buiten de gesprekken van de jongens en het aangrijpende einde was er weinig te beleven. Het boek bestond uit kleine hoofdstukken en er waren soms flashbacks. Die flashbacks gingen over het oude huis en het ‘oude’ leven van Bruno. Verder was het verhaal wel chronologisch opgebouwd. Het boek was ook vlot te lezen. Ik las het dan ook in één ruk uit.
Aangezien het verhaal uit het perspectief van een kind werd geschreven, beleef je de oorlog op een andere manier. Het gaat niet over vechten, maar over twee jongens die een vriendschap opbouwen in tijden van oorlog. Ik raad het boek iedereen aan.

Ik heb al veel boeken gelezen maar hier heb ik geen woorden voor dit is een meeslepend boek een echte aanrader

het is een spanend boek en het is ook leuk je word duidelijk gemaakt hoe het leven daar
is als je daar bent

einde

Ik vind dat het boek “de jongen in de gestreepte pyjama” van John Boyne een heel interessant boek.
Het is een leuk boek omdat het heel vlot leest. Het boek is op waargebeurde feiten gebaseerd en daarom is het leuk en leerzaam om dit boek te lezen. Er zitten ook totaal geen moeilijke woorden in. Eenmaal je aan het boek begint te lezen wil je niet meer stoppen. Je wilt altijd maar weten welke gebeurtenis de volgende zal zijn die Bruno zal meemaken. De verschillende hoofdstukken in het boek geven ook flashbacks weer deze zijn heel handig het lijkt wel net echt of je bij de familie hoort als je dit boek aan het lezen bent. Het boek gaat over een jongetje genaamd Bruno. Hij woonde in een vijf verdiepingen huis in Berlijn. Alles verliep er als een normaal gezin. Bruno leefde heel erg volgens de regels en wil dat iedereen in het huis deze ook volgt. Tot op een zekere dag dat Bruno thuis komt en ziet dat Maria zijn spullen aan het inpakken was. Niemand mocht aan zijn spullen zitten. Toen Bruno ging vragen aan zij moeder wat er gebeurde kon hij zijn oren niet geloven dat ze gingen verhuizen naar Auschwitz wat ze in het boek Audwis noemen. Maar dit wil Bruno niet want zijn vrienden voor het leven wonen in Berlijn namelijk Karl, Daniël en Martin. Maar omdat vader met zijn werk wel eens moet verhuizen kan het niet anders. Eenmaal aangekomen ziet hij dat het er één grote leegte is. Na vele dagen van verveling besluit Bruno op ontdekkingsreis te gaan. Op zijn ontdekkingsreis vind hij een joods jongetje die achter een omheining aan de andere kant van het hek zat. Zijn naam was Shmuel. De maanden die daar op volgden kwam ging Bruno elke dag als het niet regende tenminste Shmuel bezoeken. Op een dag was Shmuel heel erg ongerust en zij dat hij zijn vader niet meer had gezien. Hij zij ook dat hij zelf op ontdekkingsreis was gegaan. Maar hij had niets ontdekt. Bruno stelde voor om op de laatste dag voor hij terug naar Berlijn keerde Shmuel zijn vader te gaan zoeken. De volgende dag kwam Shmuel afgelopen met een pak dat ze allemaal aan de andere kant van het hekken droegen. Bruno deed de kleren aan. Shmuel was dolgelukkig dat ze samen zijn vader gingen zoeken, ook al regende het. Toen ze het bijna wouden opgeven werd er gefloten. De soldaten kwamen een hele menigte halen en ze moesten allemaal marcheren naar een kamer. Bruno en Shmuel werden meegevoerd door de menigte en belanden in de donkere kamer. Ze dachten dat ze mochten schuilen voor de regen maar toen sloten de soldaten de deuren. Bruno zei nog dat ze beste vrienden waren voor altijd. En dat was het laatste dat Bruno had gezegd. Ik vind het boek persoonlijk zeer aangrijpend en zeker een aanrader.

Echt een super boek! Het toont de fantastische en eenvoudige vriendschap tussen twee verschillende jongens! Ontroerend, hartverscheurend, realistisch en soms ook grappig. Wat me wel opviel is de naïviteit van Bruno! Zeker een aanrader zelfs als je niet van oorlogsboeken houdt!

Eerst en vooral leest het boek heel gemakkelijk. Het is oorspronkelijk bedoeld voor jongeren maar is ook een aanrader voor volwassenen. Het boek laat je inzien hoe erg de mensen tijdens de oorlog werden behandeld in de kampen. Het laat je de oorlog zien vanuit een ander standpunt. Dat van een klein naïef jongetje. Het hoofdpersonage is Bruno. Een jongen die alles heeft wat hij nodig heeft en die een mooi leventje leidt. Het is dan ook prachtig om te lezen hoe hij uiteindelijk bevriend raakt met de jongen Shmuel die volledig verschillend is van Bruno. Shmuel heeft niets en leeft als gevangen in het kamp Oudwis.

Bovendien zou het boek waargebeurd kunnen zijn en dat maakt het juist zo aangrijpelijk. Een pluspunt in het boek voor mij is dat de schrijver meer weet dan de jongen zelf. Bruno is zich niet bewust van wat er allemaal rond zich heen gebeurd en wat voor gruwelijke dingen zijn vader op zijn geweten heeft. Hij beseft niet wat er zich tijdens de wereldoorlog allemaal afspeelt.
De hoofdrolspeler of protagonist van het boek is een rond karakter. Het is een zeer nieuwsgierige jongen die wou weten wat er aan de hand was in dat kamp. Het is een sociale jongen die graag gesprekken voert met andere personen.Ook is hij heel behulpzaam en hij helpt anderen waar hij kan. Ook spelen er zich een paar flashbacks af in het boek die je wat meer vertellen over het verleden van Bruno en die zo de spanning wat opbouwen.
Ik heb het boek en de film gezien en ik vind het boek toch beter dan de film omdat men in het boek meer gedetailleerder is als in de film en het einde ook verschild. Toch raadt ik aan om ze alletwee te lezen en te bekijken.

Het boek "de jongen met de gestreepte pyjama" leest zeer vlot en is redelijk boeiend wat toch wel een pluspunt is voor mij aangezien ik niet graag lees. Eens ik eraan begonnen was kon ik niet meer stoppen.Ik las het uit op 1 dag zonder aangezien ik al een beetje laat was maar het ging heel vlot. het boek speelt zich af in de eerste wereldoorlog. Het vertelt een verhaal over een jongen die de zoon is van een duitse commandant. De jongen, bruno, leert een joodse jongen kennen die vastzit in een concentratie kamp. De vriendschap tussen hun is heel mooi. Bruno woont zeer dicht bij de concentratiekampen zonder het eigenlijk te beseffen. Hij is apetrots op zijn vader. Maar het is geen vader om trots op te zijn. hij heeft al vele gruweldaden op zijn naam staan. het boek wordt beschreven uit het perspectief van bruno, het is een heel ontroerend boek dat soms wel emoties opwekt. Naar het einde toe wordt het echt spannend met een heel mooi eind. zeker een aanrader!

Het boek 'De jongen in de gestreepte pyjama' vond ik een zeer goed boek.

Het gaat over een jongen genaamd Bruno, een jongen afkomstig uit een toch wel 'rijke' familie. Op een dag wordt er Bruno verteld dat ze gaan verhuizen, dit is echter een schok voor hem omdat hij niet wil verhuizen. Uiteindelijk aangekomen aan het huis, voelt Bruno iets slechts aan de omgeving. Hij vindt het huis niet mooi en verbergt het ook niet. Wanneer hij opmerkt vanuit zijn kamer dat er verderop iets is, gaat hij naar zijn zus om het te vertellen. Ze wil het eerst niet geloven, maar besluit dan toch mee te gaan kijken. Daar ziet ze echter mensen lopen in gestreepte kleren. De moeder van Bruno vindt het geen geschikte plek om Bruno en zijn zus daar te houden. Bruno begint de omgeving rond het huis te onderzoeken en vond een plek om weg van het huis te gaan. Eenmaal dit gedaan te hebben staat hij voor het kamp. Hij weet niet dat het een concentratiekamp is en denkt dat het boeren zijn in gestreepte pyjama's. Bruno leert uiteindelijk Shmuel kennen, een joodse jongen van ongeveer zijn leeftijd. Meer na het einde toe, vertelt Shmuel dat zijn vader al paar dagen verdwenen is, Bruno wil hem helpen met zoeken. Ze zoeken uit hoe en Shmuel brengt kledij meer voor in het kamp te komen. Eenmaal Bruno binnen is geraakt, beginnen ze te zoeken naar Shmuel zijn vader. Door de massa worden ze meegeleid naar een kamer, wat eigenlijk een gaskamer is. Daar sterven Bruno en Shmuel, terwijl de familie van Bruno zoekt waar hij is.

Het was een plezier om dit boek te lezen en ik raad ook aan om het te lezen. Ik heb ook de film gezien, eerder dan het boek, dus ik kon ongeveer hetzelfde verwachten. Ik was blij dat ik het boek ook las, omdat het einde toch wel wat anders is, wat ik leuk vond.

Hallo allemaal

Het boek De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne gaat over De negenjarige Bruno die met zijn ouders en zijn zusje Gretel vanuit Berlijn naar Polen verhuizen, naar een plek genaamd Out-With. Ze verhuizen omdat zijn vader promotie heeft gekregen van het Duitse leger. Vanuit het slaapkamerraam van het nieuwe huis kan Bruno een groot gebied zien waar heel veel mensen in gestreepte pyjama’s rondlopen. Op een dag besluit Bruno dat hij wil proberen om Out-With te verkennen. Hij ontdekt dat er een hek is dat zijn huis afscheidt van het gebied met de mensen in gestreepte pyjama’s. Aan de rand van dat hek ziet hij een jongen, in een gestreepte pyjama. De jongen heet Shmuel en woont aan de andere kant van het hek. Ze worden dikke vriendjes en Bruno neemt regelmatig eten voor Shmuel mee. Zijn vader besluit dat Bruno en Gretel met hun moeder samen terug zullen gaan naar Berlijn, omdat ze hier niet gelukkig meer kunnen zijn. Bruno gaat dit aan Shmuel vertellen. Als afscheid besluiten ze dat Bruno naar de andere kant van het hek zal komen, om Shmuel te helpen zijn verdwenen vader te zoeken. Shmuel vindt een gestreepte pyjama voor Bruno, zodat hij niet zal opvallen. Ze kunnen Shmuels vader niet vinden en Bruno wil naar huis vervolgens worden ze plotseling met een hele groep opgemarcheerd en naar de gaskamer. Ze sterven alle twee.

Ik vond het een mooi boek. Door dat het een verhaal is dat je terug in het verleden neemt. Het gaat ook over een zeer belangrijke gebeurtenis in onze geschiedenis. Het verhaal zou gewoon waar gebeurt kunnen zijn. Het verhaal laat ook duidelijk zien dat de kinderen van de Duitsers (nazi’s) het niet goed hadden. Hoewel ze toch van alle gemakken voor zien zijn. Veel kinderen hadden natuurlijk niet zo’n groot huis of voldoende voedsel. Dat is ook waarom ik dit boek zo leuk vindt. Omdat boeken uit de WOII mij veel meer aanspreken.

Het mooie aan het boek vindt ik ook dat de titel niks over het verhaal verteld. Maar toch aanspreekt om het verhaal te lezen. Ik vindt het boek mooier dan de film. Dit komt omdat het boek veel gedetailleerder is dan de film. De film kijken gaat natuurlijk wel sneller dan het boek te lezen.

Als je het boek nog niet gelezen hebt dan zou ik dat iedereen aanraden.

Het boek sprak me heel erg aan omdat het over de oorlog ging. Ik vind het enorm zielig voor Bruno dat hij afscheid moest nemen van zijn vrienden. Want hij is nog tamelijk jong. Hij vindt zijn leven nogal saai in zijn nieuw huis, want hij mag niet zoveel. Hij mag alleen van voor in de tuin. Op een dag ziet hij een boer lopen in de keuken. Zijn mama is daar niet zo blij mee want ze wil niet dat haar kinderen die rare mensen ziet. Maar toch maakt Bruno contact met Pavel. En ergens vind ik dat zo mooi omdat die mensen ook kansen verdienen. Tijdens zijn ontdekkingstochten komt hij op een concentratiekamp terecht, meer bepaald langs de andere kant van de draad. En dat moment toen hij Schmuel leert kennen vind ik persoonlijk zo mooi. Bruno is uit een rijkere en betere familie en heeft een hogere status en hij is veilig van de oorlog wel, terwijl Schmuel een jongen is die het niet zo breed heeft die waarschijnlijk uit een lagere klasse komt, en die heel dicht bij de oorlog staat omdat hij namelijk een jood is en de joden werden verwijderd van de wereld. Elke dag ging Bruno naar Schmuel en hij nam soms wat eten mee omdat Schmuel meestal zei dat hij honger had en niet veel eten kreeg. Het einde vind ik zeer pakkend. Schmuel is zijn vader kwijt en Bruno wilt helpen zoeken dus Schmuel neemt een gestreepte hemd en broek mee zodat Bruno daar ongemerkt kan lopen, Bruno weet hij weg moet en terug afscheid moet nemen van zijn beste vriend maar als laatste iets wilt hij zijn beste maatje toch nog even helpen zoeken. Hij gaat mee naar de slaap plaats en op dat moment worden ze in groep naar de gaskamers begeleidt. Op dat moment zoeken de ouders van Bruno achter hun zoon maar ze komen te laat bij de gaskamers. Het is een pakkend einde, maar tegelijker tijd realiseer ik me dat het misschien ook zo wel in oorlog kan gebeurt zijn. De personage Bruno spreekt mij heel erg aan, omdat hij geen verschil toont in arm of rijk. Hij veroordeelt Schmuel niet. Maar ook ergens omdat hij alles niet zo goed weet. Het boek is een echte aanrader voor iedereen die van spanning houdt en van oorlog. Het boek is zeer makkelijk geschreven, niet al te moeilijke woorden. Het is een zeer goed boek om kinderen en ook volwassenen eens met de neus op de feiten van toen te drukken. Een echte aanrader.

Ik vind het boek 'de jongen in de gestreepte pyjama' een heel mooi boek.
Vooral de verschillende personages die voorkomen in het boek vind ik heel erg interessant. Ondanks Pavel maar een nevenpersonage is, spreekt hij me sterk aan vanwege zijn lief karakter. Het leven van Bruno loopt ook niet zoals een gewoon kind. Hij vindt zijn leven saai, maar om als lezer zijn leven te lezen is het wel spannend. Op bepaalde momenten wordt er spanning gecreëerd omdat we niet meer weten dan het personage zelf. Wat hen te wachten kan staan.

Omdat er waargebeurde aspecten in voorkomen, is het verhaal heel aangrijpend. De oorlog is voor mijn leeftijdcategorie niet iets waar we elke dag mee bezig zijn. We hebben het niet zelf meegemaakt en weten niet precies hoe het was. We weten dat de concentratiekampen er waren, maar niet hoe het er precies aan toe ging, hoe de mensen waren,... Dus het is interessant omdat we tijdens dat we lezen voor het plezier ook iets bijleren.

Er zit een mooi verhaal achter het boek waardoor het voor alle leeftijdscategorieën past. Het gaat over een onderwerp waar iedereen meer over weet maar niet alles. Namelijk de oorlog. Ook de vriendschap tussen de 2 jongens is één van de hoofdonderwerpen. Het is een speciale vriendschap, ze kennen elkaar niet zo lang en toch zet Bruno een grote stap voor zijn vriend.

Ik vindt het boek treurig maar leuk om te lezen omdat ik geïnteresseerd ben in het onderwerp. Toch vind ik het einde van het boek geen uitblinker. Het is redelijk voorspelbaar. Het einde van het boek is ook iets wat je langst gaat onthouden, dat is een minpuntje vind ik. Ik raad het boek zeker aan, aan anderen en zeker aan mensen die graag waargebeurde verhalen lezen, omdat je, je kan inleven in het boek, ondanks niet alles waargebeurd is. Alles wordt beschreven en dat maakt het boek een heel stuk mooier.

Een echt mooi boek!

De jongen in de gestreepte pyjama was voor mij een heel aangrijpend boek. De harde realiteit van de Holocaust wordt mooi voorgesteld. Ook het feit dat deze situatie eens uit een andere hoek is beschreven:door een 9-jarige jongen wiens vader een hoge functie heeft in het Duitse leger. De meeste Boeken over WO2 worden vanuit het standpunt geschreven van de joden ,soldaten of ondergedoken burgers. Bruno is 9-jaar heeft nog geen besef van goed of slecht, en beseft niet wat er buiten zijn achtertuin aan de hand is. Je ziet echt het leven van toen door de ogen van de jongen,zijn fantasieën over de wereld,het onbegrip voor shmuels leven en de manier van denken. Volgens een 9-jarige is zijn vader ‘een held’,ook al zou hij te weten komen wat de job van zijn papa is hij blijft die held. Het mooie vlottend verhaal maakt van dit boek een prachtboek!

Vorig jaar moesten we een boekenpakket lezen. ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ zat er ook in. Uiteindelijk moesten we het boek niet lezen. Maar ik hoorde van verschillende personen dat het een goed boek was. Het boek stond 2 weken geleden nog steeds in mijn kast dus dacht ik: “Ik ga dit boek lezen!“. En het was een goede keuze , het hele boek door blijf je geïnteresseerd. In de loop van het boek zie je hoe de vriendschap tussen Bruno en Shmeul groeit. Wat ik zo mooi vind aan het boek is dat het niet uit maakt of je klein, groot, christen of Jood bent. Ze accepteren elkaar zoals ze zijn. Waar ik wel even stil van werd was dat je ook ziet hoe slecht het was in de concentratiekampen. De mensen werden er echt zeer slecht behandeld. Maar het boek is zeker een aanrader! Ook voor iemand die totaal niet geïnteresseerd is voor oorlog.

Een super goed boek.

Ik heb de film gezien, ik vind het een goed verhaal, jammer natuurlijk dat het in het echt zo verlopen is maar zo zien we toch eens de waarheid ook onder ogen.
Een aanrader!

Dit is het eerste boek over wereldoorlog II dat ik gelezen heb. De tragische gebeurtenissen van toen worden door auteur Boyne verwerkt in een fictief verhaal over de vriendschap tussen Bruno en Schmuel. Je ziet het bestaan van concentratiekampen, de gevolgen van het regime onder
Hitler in Duitsland door de ogen van een negenjarig kind, zoon van een kampcommandant onder Hitler. En de auteur grijpt je onmiddellijk bij de keel. Dat Boyne het verhaal vertelt via Bruno, in alle naïviteit, is zeer aangrijpend. In de omgeving van Bruno’s nieuwe huis bevindt zich een concentratiekamp. Bruno die graag ontdekkingsreiziger wil worden, ontdekt dit kamp op zekere dag. Hij beseft door zijn jonge leeftijd niet wat zich allemaal achter het hek afspeelt en ontmoet Schmuel. Schmuel is een joodse jongen en even oud als Bruno. Bruno is jaloers op Schmuel omdat deze vriendjes heeft om mee te spelen. Bruno ziet de plunjes die Schmuel moet dragen als een gestreepte pyjama.
Bruno ziet de nazi’s wel thuis passeren in het bureau van zijn vader, vangt de ruzies tussen zijn ouders op, maar ziet de gruwelijke situatie van de joden niet in. De auteur wijst op de leeftijd Bruno, en het niet beseffen van de situatie, door woorden te gebruiken die Bruno wel opvangt rond hem, maar fout onthoudt. Als lezer kan je echter meteen de verbanden leggen. Bijvoorbeeld de furie i.p.v. de führer, Oudwis i.p.v. Auschwitz.
Aangezien Bruno terugkeert naar Berlijn, wil hij toch eenmaal onder het hek het kamp binnendringen om Schmuels leefwereld eens te zien. Schmuel stemt toe en brengt Bruno de volgende dag ook een ‘gestreepte pyjama’ mee. Bruno komt in het kamp, maar voelt opeens toch de nood (begint de gruwel voor een eerste maal te beseffen denk ik) om terug te keren naar zijn ouders. Opeens worden de jongens bijeengedrumd en in grote groep weggevoerd naar de ‘douches’. Bruno denkt even later te kunnen vertrekken en afscheid te moeten nemen van Schmuel, zijn allerbeste vriend. De douches blijken echter ‘gaskamers’ te zijn en het verhaal loopt fataal af.
Het enorme gruwelijke van de genocide wordt door dit boek duidelijk voor jonge lezers. Ik vind dat de auteur zeer geslaagd is in zijn opzet om kinderen te confronteren met deze enorm erge feiten uit het verleden.

Het is een zeer aangrijpend boek dat je echt doet nadenken over de situatie als toen. Niet enkel als jongetje in een Auschwitz maar ook als een zoon van een Duitse officier die vlak naast het kamp woont. Ik raad het boek zeker aan.

Het was wel een rakend verhaal omdat het waargebeurd lijkt, zo is alles ooit écht geweest. Maar langs de andere kant zijn oorlogsboeken (ook films) niet echt iets voor mij.

Ik vind het boek niet zo leuk, het is nogal saai.

Ik vind het niet zo'n goed boek. Ik ben niet echt voor verhalen van de oorlog. Ik hou meer van spanning en liefde!

Het was echt een heel spannend boek en heel aangrijpend op het einde toen de jongen vergast werd.

Ik vind het een heel interessant boek omdat het een waargebeurd verhaal is,
maar erg omdat hij heel erge dingen meegemaakt heeft. Het is heel aangrijpend.

Het is een heel goed boek en het is ook heel spannend. Alleen vond ik het laatste met die 2 jongetjes heel erg als ze in de geskamer terecht kwamen.

Ik vind hem niet goed. Hij is saai, gaat over de oorlog

het boek gaat over een jongen die vlucht naar Polen samen met zijn papa. Hij komt er achter dat er in Auschwitz een kamp is en hij is enorm ervan aangedaan.

Ik vond het een heel mooi verhaal omdat je weet dat dit echt heeft bestaan. Misschien niet helemaal in dezelfde situatie, maar toch een groot deel ervan. Het boek leest heel vlot, want er worden amper moeilijke woorden in gebruikt. Dit boek is zeer mooi beschreven hoe hij Shmuel tegenkomt en hoe dat ze vrienden worden met elkaar. Op een gegeven moment vond ik het een beetje langdradig. Dit was in het stukje dat ze elkaar altijd gingen bezoeken aan het hek. Maar dat duurde niet zo lang. Ik vind het ook een pakkend verhaal omdat je weet dat het uit een standpunt komt van een negenjarige jongen. Je kan je ook heel goed inleven in Bruno. Precies of dat je dagboek aan het lezen bent. Ik vind het een echte aanrader, want normaal lees ik helemaal niet graag, maar als je mij zo'n goed boek geeft, dan zal ik nog vaak gaan lezen denk ik.

Dit boek is een echte aanrader. Om te beginnen leest het boek heel vlot omdat het uit een standpunt van een jongen van 9 is geschreven. Dus er zitten niet veel moeilijke woorden bij. Maar als je er bij nadenkt, heeft het een duistere ondertoon. Dit komt door de verschrikkelijke dingen die er die tijd gebeurd zijn. De jongen, Bruno, weet helemaal niet wat hij moet denken wanneer hij gaat verhuizen, maar als lezer weet je dat maar al te goed. Dat maakt het juist zo schokkend. Ook de vriendschap met de jongen achter het hek, Shmuel, heeft me vertederd. Langs de ene kant zo onschuldig, maar langs de andere kant grijpt het verhaal je bij de keel. Ik vond het einde zeer onverwachts komen, ik moest toch even naar adem happen.

Ik heb het boek ‘De jongen in de gestreept pyjama’ van John Boyne gelezen. Het thema van dit boek sprak we direct aan en ik had de film van dit boek al eens gezien. De film vond ik zeer aangrijpend om te zien hoe het er in de tweede wereldoorlog aan toe ging. Wat me direct opviel is dat het boek zeer vlot las. Ik vond het ook leuk om te lezen omdat ik het verhaal in grote lijnen al wat kende, en ongeveer wist wat er ging gebeuren. Je zou denken dat je het verhaal hierdoor wat saai zou beginnen vinden, maar dit vond ik helemaal niet. Dit komt omdat alles zeer gedetailleerd omschreven wordt en je blijft na iedere pagina zeer geboeid verder lezen. Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken, sommige hoofdstukken waren flashbacks. Hierdoor wist je wat er in het verleden al allemaal gebeurd was en kon je het verhaal makkelijk volgen.
Na het lezen van dit boek, was er maar één personage die me echt bijbleef, namelijk Bruno, het hoofdpersonage. Hij is de zoon van de belangrijke onderdaan van Hitler. Bruno verblijft op het hoofdkwartier van een concentratiekamp, maar zelf is hij zich hier niet van bewust. Bruno is nog maar negen jaar en hij beseft niet wat er zich in de tweede wereldoorlog allemaal afspeelt. Zonder te weten welke daden zijn vader al op zijn geweten heeft, is hij zeer trots op hem omdat hij altijd ”prachtige uniforms” draagt. Wat ik goed vind aan het verhaal is dat de lezer meer weet dan het hoofdpersonage, zo ben je als lezer altijd al een stapje voor. Ik vind dat je in dit boek de tweede wereldoorlog eens van een ander standpunt bekijkt, vanuit een klein naïef jongentje, die niet weet wat er rondom hem allemaal gebeurt. Het verhaal wordt zeer realistisch weergegeven, en dit maakt het zo aangrijpend. In het verhaal wordt niet gebruik gemaakt van al te moeilijke woorden, en dit maakt het verhaal overzichtelijk en makkelijk om te volgen.
Als conclusie kan ik zeggen dat het boek een aanrader is. Het is gemakkelijk te volgen en zowel jong als oud worden zeker ontroerd door de pakkende gebeurtenissen.

Ik las het boek “De jongen met de gestreepte pyjama” en dat was één van de beste boeken die ik al gelezen had. Het is een zeer ontroerend verhaal over vriendschap tussen twee religies maar ook over de naïviteit van kinderen. Met het eerste bedoel ik hoe Bruno het concentratiekamp vindt en er langzaam aan een vriendschappelijke band met Shmuel, een Joodse jongen uit het kamp, opbouwt. Het mooie aan die vriendschap vind ik dat er een draad tussen zit en ze zo toch vrienden met elkaar zijn. Met de naïviteit bedoel ik hoe Bruno helemaal niet door heeft wat er allemaal gaande is achter de draad. Zijn ouders hebben het nooit uitgelegd, ze verborgen het concentratiekamp. Verder is het vooral een tragisch verhaal. De ouders zijn op een dag Bruno kwijt en gaan hem zoeken, ze komen terecht bij het kamp en komen net te laat, hij ging mee in de gaskamers. Dit verhaal bevat volgens mij hiermee een levensles: verberg niet alles voor je kinderen. Zo kan je dit soort momenten vermijden. De schrijver heeft het verhaal mooi verteld en gebruikt verschillende flashbacks om de spanning op te bouwen. Wat hem ook heel goed lukt. Dit was een zeer leuk boek om te lezen omdat je pas echt op het einde te weten komt wat er gaat gebeuren. De hoofdrolspeler of protagonist van het boek is een rond karakter. Het is een zeer nieuwsgierige jongen die er op uit trok en steeds ging kijken wat er aan dat kamp is. Hij is ook heel sociaal en praat altijd met Shmuel. Hij is ook een hulpzaam persoon, hij ging mee in het kamp zoeken naar de vader van Shmuel en was ervoor zelfs bereid het uniform van de Joden aan te doen, de gestreepte pyjama. Het is dus een dynamisch personage. Om af te sluiten raad ik dit boek aan voor mensen die zin hebben om in slechts een paar dagen een prachtig boek te lezen.

Goed verhaal vanuit de invalshoek van een kind. Heb ook de film gezien.
Triest en onverwacht einde.

Ik las het boek 'De jongen in de gestreepte pyjama' van John Boyne.
Toen ik de eerste pagina's begon te lezen vond ik het een beetje onduidelijk, je werd meteen in het verhaal gegooid en ik snapte even niet waarover het nu ging. Maar toen ik verder las en ik kwam het woord 'Oudwis' tegen, wist ik waarover het ging. Het boek leest heel vlot en het verveelt je geen seconde, constant wou ik verder lezen om te weten te komen wat er zou gebeuren.
Er komen heel wat personages in voor, maar de hoofdpersonage is Bruno, een jongen van negen jaar oud. Hij moet mee verhuizen met zijn ouders en zus naar Oudwis, omdat vader daar commandant is in het kamp. Bruno, het hoofdpersonage vind ik heel goed, je weet zowat alles over hem en hij is een leuk jongetje. Hij neemt je helemaal mee in het verhaal, ik zat er helemaal in en op het einde moest ik zelfs bijna huilen. Maar als lezer van het boek weet je natuurlijk meer dan Bruno weet, je weet wat moeder denkt, je weet wat Bruno's vader doet van werk, en dit weet Bruno zelf niet. Bruno vind het in het begin helemaal niet leuk in Oudwis, als hij uit zijn slaapkamerraam keek zag hij in de verte lange hekken staan en daarachter liepen allemaal mensen in een gestreept pak, dat vond hij maar niks. In Berlijn had hij tenminste een huis met vijf verdiepingen, maar terug naar Berlijn zat er momenteel niet in, vader moest in Oudwis blijven voor zijn werk, dat moest van de Furie. Iets verder in het verhaal besluit Bruno om op ontdekkingsreis te gaan, hij maakte een hele lange wandeling langs het grote hekken toen hij na een uur wandelen een jongen zag in de verte. Later in het verhaal leert hij de jongen die 'Shmuel' heet beter kennen. Ze worden de beste vrienden maar kunnen elkaar alleen maar zien met het hekken ertussen. Op het einde van het verhaal moet Bruno weer meeverhuizen naar Berlijn met zijn moeder en zijn zus Gretel, maar dat wil hij eigenlijk niet meer want hij begon het net leuk te vinden in Oudwis met zijn nieuwe beste vriend. Als hij het slechte nieuws wil gaan vertellen aan Shmuel krijgt hij het slechte nieuws te horen dat Shmuel zijn papa nergens kan vinden. Ze maken een plan dat Shmuel ook een gestreepte pyjama voor Bruno kan meebrengen voor de volgende dag en dat Bruno aan de andere kant van het hek kan komen en zo Shmuel helpen zoeken naar zijn papa. Zo gezegd, zo gedaan. Bruno kruipt de volgende dag onder het hek en gaat hij samen met Shmuel op zoek. Maar op dat moment worden ze omsingeld door soldaten die hen samen met een grote groep andere mensen laten binnengaan in de gaskamers. Zo eindigt het verhaal, Bruno gaat mee in de gaskamers, want niemand wist wat dat was en zo komt Bruno aan zijn einde. Niemand weet wat er met Bruno gebeurd is. Ik vind het een heel zielig einde, vooral omdat niemand kan zeggen wat er met Bruno gebeurd is. Maar wat ze in het boek als einde gebruiken, vind ik niet goed, er staat: 'En dat is het einde van het verhaal over Bruno en zijn familie. Natuurlijk gebeurde dit allemaal heel lang geleden en kan zoiets nu niet meer gebeuren. Niet in onze tijd.' Ik vind dat ze dit stuk gewoon mochten weglaten.

Heel mooi! Net alsof je in het leven van Bruno zelf zit. Het is net als een dagboek & zeer makkelijk en vlot te lezen. Zeker een aanrader!

Heel mooi boek, de oorlog bekeken door de naïeve blik van een jongen. Nu de film zien!

Eerst en vooral ben ik heel blij dat ik dit boek gelezen heb! Ik kon me heel goed inleven in dit boek en ik kon het verhaal goed volgen. Ook ben ik veel nieuwe dingen over de Tweede Wereldoorlog te weten gekomen. Ik vond het wel een zeer aangrijpend verhaal, vooral het einde! Ik had nog gehoopt een een goed einde, dat alles goed zou eindigen maar tevergeefs... Ik denk dat dit verhaal bij vele mensen bijgebleven is en ik raad het zeker iedereen aan om te lezen!

Ik las het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ van John Boyne. Wat me meteen opviel was dat het boek zeer gemakkelijk leest. Dit komt omdat er geen moeilijke woorden in het boek aanwezig zijn en omdat het boek geschreven is vanuit het standpunt van Bruno, een jongen van 9 jaar. Deze zomer had ik de film gezien en ik vond het een zeer mooi en ontroerend oorlogsverhaal. Het thema en het verhaal sprak me aan en daarom wou ik graag het boek eens lezen. Doordat ik de film al eens gezien had wist in grote lijnen waarover het boek ging en ik kon goed mee volgen. Ik vond het boek nog veel beter dan de film. De gebeurtenissen worden veel gedetailleerder beschreven en dat maakt het zo boeiend om het te lezen. Ik vond het leuk dat alles door de ogen van Bruno werd beschreven en dat ik meer wist dan de protagonist zelf. Ook al wist ik wat er ging gebeuren toch had ik de drang om steeds verder te lezen en ik las het boek in één ruk uit. Ik was teleurgesteld toen ik het einde van het boek las. Niet omdat ik het einde al wist maar omdat ik vind dat het te oppervlakkig beschreven werd. Ik had verwacht dat ik me meer zou kunnen inleven in de gevoelens van de familieleden. Voor mij persoonlijk had er meer drama mogen inzitten, het is tenslotte een heel dramatisch, gruwelijk verhaal.

Voor de literaire bouwstenen zal ik de personages bespreken. Bruno is de protagonist in dit boek. Hij is een jongen van 9 jaar en hij is klein voor zijn leeftijd. Hij krijgt les van meneer Liszt. Hij vindt het belangrijk dat Bruno wat meer bijleert over de geschiedenis. Bruno is helemaal niet geïnteresseerd in geschiedenis want later wil hij ontdekkingsreiziger worden. Op één van zijn ontdekkingsreizen langs het kamp tegenover zijn huis in Auschwitz, komt hij Shmuel tegen. Shmuel is een joods jongentje, hij is op dezelfde dag geboren als Bruno. Hij is kaal en heel erg mager. In het begin van het verhaal is Shmuel erg teruggetrokken tegenover Bruno, maar op het eind van het verhaal zijn ze beste vrienden. Hij is de antagonist in het verhaal. Bruno heeft een zus van 12, Gretel. Hij vindt haar een hopeloos geval maar eigenlijk zit ze gewoon in haar puberteit . Zijn moeder heeft lang rood haar dat ze in een knot draagt. Ze woont niet graag in Autschwitz en wordt depressief. Met zijn vader heeft Bruno niet veel contact. Het enige wat Bruno over zijn vader weet is dat hij een belangrijk man is en dat de furie plannen met hem heeft. Hij wordt door de andere soldaten Herr Kommandant genoemd. Luitenant Kotler is een soldaat, hij komt af en toe bij Bruno thuis. Hij heeft een heel opvliegend en agressief karakter en Bruno is bang van hem. Hij toont weinig respect tegenover Bruno, hij noemt hem ‘ventje’. Bruno zag hem een blaffende hond neerschieten. Met het dienstmeisje Maria kan Bruno het beter vinden. De nevenfiguren in dit verhaal zijn de grootouders van Bruno, Lars de butler, Karl, Daniël en Marin de beste vrienden van Bruno, Pavel die iedere dag de groenten komt kuisen en meneer Listz, hij heeft privéles aan Bruno.

Ik vind het een heel bijzonder en mooi verhaal. Het boek is zeker een aanrader om eens te lezen.

Ik koos ervoor om ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ te lezen omdat een vriendin van mij het vorig jaar las en er erg positief over was. Ze vertelde kort waarover het ging. Dat het verhaal zich afspeelde in de tweede wereldoorlog gaf voor mij de doorslag omdat we hier rond werken in de lessen geschiedenis.
De oorlog bekeken door de ogen een negenjarige jongen is heel ontroerend. Sommige gebeurtenissen kon ik linken aan de lessen, denk maar aan Hitler, concentratiekampen enz. Het boek wijkt wel een beetje af van de realiteit omdat er in het concentratiekamp in ‘Oudwis’ (Auschwitz) geen kinderen waren. Door middel van de flashbacks kom je meer te weten over het leven van Bruno toen hij nog in Berlijn woonde, hoe na een bezoek van ‘de furie’ alles veranderde. Hierna moeten ze namelijk verhuizen naar Polen. Maar eenmaal in Auschwitz aangekomen groeit er een verboden vriendschap tussen Bruno en een jongen uit het concentratiekamp, Shmuel. Toch houd hun relatie stand al heeft dit wel grote gevolgen.
Ik ga me ook wat verdiepen in de literaire bouwstenen namelijk rond Bruno (personage), hij is negen jaar en verhuist tegen zijn zin mee naar Polen. Het verhaal wordt vanuit zijn ogen bekeken, door middel van flashbacks kom je meer te weten over zijn leven. Zoals over zijn vader die alles voor ‘de furie’ doet en over zijn moeder die door spitse uitspraken commentaar heeft op haar echtgenoot. Bruno wil later ontdekkingsreiziger worden, zo gaat hij op tocht langs het hek waarvan hij denkt dat er zich op het einde een boerderij bevindt. Dit bleek later een concentratiekamp te zijn maar dit wist Bruno zelf niet. Hij raakt bevriend met Shmuel een jongen van Joodse afkomst die een beetje terughoudend en verlegen is. Hij verteld over hoe het leven is in het concentratiekamp. Bruno heeft ook nog een drie jaar oudere zus, Gretel. Hun contact verloopt eerder stroef net zoals de verstandhouding met zijn vader. Hij is de hele dag druk in de weer met zijn werk, ook de verstandhouding tussen zijn mama en papa is alles behalve goed. Met zijn mama heeft Bruno wel een goede band, ze maakt zich wel zorgen over de vriendschap met Shmuel.
Ik vind het boek een echte aanrader, het is erg boeiend waardoor het ook vlot leest. Indien je niet echt een enthousiast lezer bent, is de film ook een echte aanrader. De film en het boek hebben wel een ander einde.

Ik heb veel bijgeleerd over auschwitz en hoe de mensen daar werden mishandeld maar voor de rest vond ik het niet zo super.

Supermooi boek, heel onschuldig en daardoor zo schokkend en ontroerend op het einde. Prachtig!

Het is een mooi maar ingewikkeld boek.

Dit boek is zooooooo goed, maar de film is beter!

Het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ is het eerste boek dat in zo’n korte tijd heb uitgelezen. Het las heel erg vlot. Er waren geen moeilijke woorden in aanwezig en het was interessant om te lezen, omdat ik wist dat er gebeurtenissen in voorkwamen die vroeger ook echt gebeurd zijn. Ik vind het een zeer aangrijpend verhaal.
Vanaf dat ik in het boek begon te lezen, was het moeilijk om te stoppen. Ik wou telkens weten wat er verder in het verhaal nog ging gebeuren. Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken, sommige hoofdstukken zijn flashbacks. In het begin vond ik dit een beetje verwarrend, maar naarmate ik verder las, had ik er geen problemen meer mee. De flashbacks waren trouwens interessant want zo wist je wat er zich afspeelde in het leven van Bruno en zijn familie voor ze verhuisden van Duitsland naar Polen.
Voor ik het boek las, wist ik niet over wat het ging, enkel dat het iets te maken had met een concentratiekamp. Wanneer ik erin begon te lezen, snapte ik nog niet alles. Hoe verder ik las, hoe duidelijker alles werd. Zoals dat zijn vader werkte bij de nazipartij en dat het huis waarin ze woonden, het hoofdkwartier was van het concentratiekamp Auschwitz, wat ze in het boek ‘Oudwis’ noemden.
De literaire bouwsteen die ik verder zal bespreken zijn de personages. Het hoofdpersonage is Bruno, een 9-jarig jongetje. Alles wordt vanuit zijn standpunt bekeken, maar als lezer weet je wel meer dan Bruno, zoals dat zijn vader commandant is in het Duitse leger en dat hij met zijn familie in het hoofdkwartier woont. Ik vind dat de jongen qua taalgebruik al heel goed zijn zinnen kan verwoorden voor zijn leeftijd.
Bruno wil later ontdekkingsreiziger worden, het liefste wat hij dus doet, als hij geen les krijgt van zijn leerkracht, is op onderzoek gaan. Wanneer Bruno op ontdekkingstocht gaat langs het hekken achter hun tuin komt hij Shmuel tegen, die zich aan de andere kant van het hekken bevindt. Shmuel is een jongen van Poolse afkomst, hij is een jood. In tegenstelling tot Bruno is Shmuel eerder verlegen, maar naargelang het verhaal vordert stelt Shmuel zich meer en meer open tegenover Bruno, hij vertelt hoe het is in het kamp waar hij leeft en dat wekt erg veel nieuwsgierigheid op bij Bruno. De andere belangrijke personages zijn de zus van Bruno en zijn ouders. Bruno’s zus Gretel is een 12-jarig meisje dat net in haar puberteit terechtkomt. Hun relatie is niet zo goed, ze maken erg veel ruzie. Bruno heeft niet zo veel contact met zijn vader, deze zit bijna de hele dag in zijn bureau en wil ongestoord blijven. Met zijn moeder heeft Bruno meer contact, zij wil wat het best is voor haar kinderen. Ze voelt zich eenzaam in hun nieuwe huis en heeft maar één vriend, luitenant Kotler, aan wie Bruno een hekel heeft. Verder is er ook nog het personeel dat werkt voor de familie.

Ik vind het een mooi en meeslepend verhaal. In dit boek bekijk je de tweede wereldoorlog eens uit een ander standpunt, dat van een klein naïef jongetje, die niet weet wat er allemaal gebeurde om hem heen, wat het verhaal toch wat shockerend maakt. Naar het einde toe wordt het spannender en spannender omdat je weet dat er iets gaat komen maar je weet niet wat. Het loopt ook heel onverwachts af. Ik had totaal niet verwacht dat het zo’n erg einde zou zijn. Je krijgt een heel andere kijk op de Tweede Wereldoorlog! Het verhaal is ook niet langdradig, het heeft dan ook maar 200 pagina’s. Het is duidelijk geschreven, leest vlot en ik raad het iedereen aan. Ik heb eigenlijk niets slechts aan te merken op dit boek. Alleen was het soms iets te simpel geschreven en herhaalde de schrijver heel vaak dezelfde zinnetjes, maar eigenlijk stoorde dat mij niet.

Door dit boek te lezen ben ik beginnen wenen! Zo een ongelofelijk mooi verhaal!

Ik vind het echt een prachtig boek, het omschrijft de ergste gruwelijkheden uit de onschuldige ogen van een kind dat niet beseft wat er allemaal gaande is. Ongelooflijk mooi en ontroerend!

Goed boek,
heel mooi gedaan

Ik heb dit boek moeten lezen voor school, maar eigenlijk heeft het boek mij een beetje teleurgesteld.. Het las wel zeer vlot, maar eigenlijk net iets te vlot. Ik denk dat het boek voor jongere lezers is bedoeld, en daarmee dat ik het een beetje saai vond. Misschien is het ook omdat het vertelstandpunt, een negenjarige jongen is die nog niet zoveel begrijpt, en omdat ik gewoon ben van moeilijkere boeken te lezen. Ik vond het einde het beste. Omdat er door heel het verhaal door niets gebeurt, is de plotse vergassing van Bruno iets wat ik totaal niet had verwacht. Dat maakt het boek dan toch misschien nog goed.

Het boek is zeer vlot geschreven. Het boek sleurt je het hele verhaal mee, tot aan het pakkende en ontroerende einde. Het is bijna onmogelijk dat dit boek op het einde geen emotie bij je opwekt.
Het hoofdpersonage is een jongetje dat best naïef is, waardoor je al snel meer weet van wat er aan de hand is als hij zelf. Het boek wordt ook geschreven vanuit het perspectief van deze jongen. Dit levert je een unieke manier om de Tweede Wereldoorlog te bekijken. Het is een boek dat mij zeker nog lang zal bijblijven.

Kan iemand misschien voor mij 10 moeilijke woorden in het engels overtypen uit het boekje met de bijbehorende paginanummers? Hoeven niet ontzettend moeilijke woorden te zijn, want die staan er niet in..

Alvast bedankt!

Prachtig verhaal, alleen ik heb hem in het Nederlands besteld en moet ik hem in het Engels lezen. Dus zou iemand misschien 10 willekeurige woorden willen geven die in het boek vermeld staan met de bijbehorende paginanummers? Dank jullie wel.

Het is inderdaad een ontroerend oorlogsverhaal. Het was zeer pakkend, vooral door het nogal verrassende einde. Het werd geschreven vanuit het gezichtspunt van de kleine Duitse jongen, wat het nog aangrijpender maakt. Het is zeer mooi geschreven met veel genegenheid voor de onschuld van de kinderen.

Ik moest dit boek voor school lezen, maar ik vond het één van de mooiste boeken die ik al heb gelezen. Het las vlot en je had zin om verder te lezen. Het einde is ook prachtig. Ik raad het iedereen aan en mensen die niet zo houden van lezen zullen dit boek ook heel mooi vinden!

De jongen in de gestreepte pyjama is een heel ontroerend en mooi boek. Het verhaal is heel goed geschreven omdat het precies echt door een kindje van 9 jaar wordt verteld. De vriendschap tussen die 2 kleine jongetjes is gewoon heel aangrijpend. Hoe 2 jongens uit 2 heel verschillende werelden toch bevriend kunnen geraken. Het einde was echt heel erg ontroerend en het heeft me echt wel geraakt. Ik heb het boek heel snel uitgelezen omdat het verhaal me echt aansprak.Het is een echte aanrader of je nu graag leest of niet graag leest.

�De jongen in de gestreepte pyjama� is een boek dat je gemakkelijk op 1 dag kan uitlezen en daardoor ook een goed boek voor jongeren die niet zo graag lezen omdat het lezen van een boek volgens hen te veel tijd in beslag neemt. Eens dat je begonnen bent met lezen wil je ook absoluut weten hoe dit verhaal afloopt. Het is een zeer aangrijpend verhaal omdat ieder van ons wel weet wat voor erge dingen er gebeurt zijn tijdens wereldoorlog II, deze gebeurtenissen worden ook verwerkt in het boek ook al weet het hoofdpersonage niet wat voor een erge dingen er wel rond hem gebeuren. Het boek kent een ontroerend einde waarbij de zegswijze �wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in� zeker van toepassing is.

Ik vind 'De jongen in de gestreepte pyjama' een heel vlot boek om te lezen,
Er staan niet veel moeilijke woorden in. Het boek zelf is heel triestig. Het is een verboden vriendschap tussen 2 jongens & dat maakt het zo mooi.
Hoe John Boyle dat heeft beschreven, daar zijn geen woorden voor. Ik vind het ook heel mooi dat hij een verhaal heeft bedacht rond de realiteit, rond de concentratiekampen en hitler.
Ik heb al veel boeken gelezen, maar dit springt er echt bovenuit.
Er bestaat ook een film van ('The boy in the striped pyjama') maar ik moet zeggen, ik vind het boek iets beter. Daar wordt het beter beschreven en er zijn meer details.
Ik zou graag nog andere boeken van John Boyle lezen want ik vind dat hij echt mooie verhalen schrijft.

nice boek. zeker nog eens lezen ;p

ik hou helemaal niet van oorlogsboeken, maar na een presentatie in de klas wilde ik hem toch lezen. wat is dit een Geweldig mooi boek, ook als je niet van oorlogsboeken houdt! Zeker een aanrader!

ik heb alleen de film gezien maar die was echt zielig. je moet er tegen kunnen. er staat op 12 jaar maar dat is 14. tik in op youtube the boy in the striped pyjama part 9 dan zie je het einde, echt zielig

Het boek dat ik ga bekritiseren is‘De jongen in de gestreepte pyjama’ van John Boyne. Om te beginnen stel ik vast dat het boek zeer gemakkelijk leest en dat je niet anders kan dan er snel door geboeid raken. Wanneer je eenmaal begint met lezen kan je niet anders dan het zo vlug mogelijk uitlezen. Dit is voor mij zeker al een pluspunt omdat ik normaal niet graag en moeizaam lees. Wat ik goed vind in het boek is dat de lezer meer weet dan het hoofdpersonage zelf. Het hoofdpersonage is Bruno, de zoon van een Duitse commandant met veel aanzien. Hij verblijft op het hoofdkwartier van een concentratiekamp, maar zelf is hij zich hier niet van bewust. De jongen is nog maar negen jaar en hij beseft niet wat er zich tijdens de tweede wereldoorlog allemaal afspeelt. Zonder te vermoeden welke daden zijn vader, ‘herr commandant’, op zijn geweten heeft, is hij zeer trots op hem en is hij fier op zijn ‘prachtige uniform’. Het boek zou echt gebeurd kunnen zijn en is net daarom zo aangrijpend.
Een pluspunt aan het boek vind ik dat het zeer goed opgebouwd is, wat het overzichtelijk maakt. De auteur maakt gebruik van een zeer frisse en niet te moeilijke taal. Als conclusie kan ik zeggen dat het boek een aanrader is. Het is gemakkelijk te volgen en zowel jong als oud worden zeker ontroerd door de pakkende gebeurtenissen.

oorlog oh niks voor mij !!!

een zeer goed boek. een echte aanrader. het leest fantastisch snel omdat je telkens het vervolg wil weten

Voor de mensen die dit boek goed vonden, dit boek is verfilmd. De titel is duidelijk : 'The boy in the Striped Pyjamas'. Ook een aanrader.

Schitterend boek! Aan het einde kon ik mijn tranen niet bedwingen!
Ik heb meer boeken van John Boyne gelezen, maar deze is toch echt het mooist!
Een aanrader!

Prachtig boek. Het is simpel geschreven zou je denken, maar er ligt een hele dreigende ondertoon in. Als je tussen de regels doorleest, is het een heel verdrietig boek en het laat je achter met een zwaar hart.

het boek was super om te lezen en en het las ook heel vlot. Het is zeker een aanrader. Je wordt er echt stil van.

Zó goed geschreven vanuit het jongetje van negen. Wel een beetje onwaarschijnlijk uiteindelijk maar heel bijzonder om te lezen. En met humor geschreven ook nog.

Dit is echt een heel mooi verhaal over WO II gezien vanuit een kleine jongen.

Ik vond dit een heel mooi verhaal, het einde was toch wel een beetje verwacht maar het blijft je verbazen, echt een aanrader hoor!

Ik vond dit een erg mooi verhaal en ik weet dat deze concentratiekampen echt bestaan hebben. Dus daardoor greep het me nog meer aan.

Een heel mooi en vooral ontroerend boek.