
Norwegian wood
Watanabe en Naoko hebben veel gemeen: ze hebben een eerder teruggetrokken karakter en houden niet van de drukke buitenwereld. Bovendien verloren ze hun beste vriend en geliefde Kizuki. Ze gaan op een verschillende manier met hun verdriet om: Naoko trekt zich terug uit de wereld en Watanabe zoekt, hoe moeilijk hij het ook heeft, het drukke leven van de universiteit op. Als Watanabe de zelfzekere Midori ontmoet, wordt hij heen en weer geslingerd tussen twee werelden.
Dit boek gaat recht naar je hart. De melancholie waarmee Watanabe en Naoko in het leven staan is bij momenten hartverscheurend, maar soms ook heel vertederend. Norwegian Wood is het ideale boek om de belangrijkste Japanse auteur van vandaag mee te leren kennen. Van het boek werd onlangs ook een mooie, poëtische film gemaakt.
Lees een stukje
Een paar keer probeerde ik met Naoko over deze gevoelens te praten. Ik dacht dat zij misschien met enige precisie kon begrijpen hoe ik me voelde. Maar ik kon er de woorden niet voor vinden. Ik vond dat vreemd. Het leek wel of Naoko mij had aangestoken met haar woordenzoekziekte.
Wat andere lezers vinden
Mooi! Schitterend om voor te lezen aan leerlingen terwijl The Beatles op de achtergrond weerklinken. Geheimzinnig zoals Murakami kan zijn, eigenzinnig ook, romantisch en hartverscheurend tegelijkertijd, beklijvend zonder meer.
Ik vond het boek supermooi, Murakami beschrijft gebeurtenissen en details net alsof het een film is. Bij een aantal boeken heb ik soms even geen zin om verder te lezen, maar dat was nu zeker niet het geval. De personages zijn boeiend en je raakt gefascineerd door hen.
Tijdens het lezen heb ik een aantal keer 'Norwegian Wood' van the Beatles opgezet en dat hielp echt nog mee aan de sfeer van het boek.
Ik heb er zeker geen spijt van dat ik dit gelezen heb, en ja ik beken: op het einde moest ik wenen.