Kroniek van een aangekondigde dood

Kroniek van een Aangekondigde Dood is een spannend en mysterieus boek. De titel maakt meteen duidelijk dat er een moord komt, waardoor het verhaal vooral draait om hoe en waarom dit gebeurt. Marquez verhoogt de spanning door opzettelijk informatie achter te houden. Ondanks de beperkte lengte van het boek weet hij de personages krachtig neer te zetten en de gebeurtenissen levendig te beschrijven. De structuur van het verhaal is best ingewikkeld, omdat het vaak terug- en vooruit springt in de tijd en vanuit meerdere personen wordt verteld, maar doordat het maar 129 pagina’s telt, kun je makkelijk even terugbladeren en snel weer verder. Ik zou dit boek aanraden aan lezers die van spannende verhalen houden en niet worden afgeschrikt door een complexe verhaallijn.

"Kroniek van een Aangekondigde Dood" van Gabriel Garcia Marquez is een meeslepend boek dat je vanaf het begin vastgrijpt en niet meer loslaat. Dit korte werk, dat zowel positieve als negatieve aspecten heeft, biedt een boeiende leeservaring voor degenen die van spanning en mysterie houden.

Een van de meest opvallende positieve aspecten van het boek is de spanning die het weet op te roepen. Marquez slaagt erin om vanaf het eerste moment een beklemmende sfeer te creëren door de aangekondigde dood van Santiago Nasar. De constante dreiging van wat komen gaat, houdt de lezer in de ban en laat je verlangen naar meer.

Een ander positief punt is hoe Marquez met opzet informatie achterhoudt, wat de spanning en het mysterie verder verhoogt. Terwijl het verhaal zich ontvouwt, kom je steeds meer te weten over de gebeurtenissen die hebben geleid tot de dood van Santiago Nasar. De langzame onthulling van feiten en geheimen houdt je aan het raden en voegt diepte toe aan het verhaal.

Een opvallende prestatie van Marquez is dat hij dit complexe verhaal in een relatief kort boek heeft weten te vertellen. Ondanks de beknoptheid van het werk, slaagt de auteur erin de personages tot leven te brengen en de gebeurtenissen levendig te beschrijven. De lezer wordt meteen in het verhaal gezogen en voelt een sterke emotionele band met de personages.

Aan de andere kant kan het gebrek aan chronologie in het boek voor sommigen verwarrend zijn. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven en springt heen en weer in de tijd. Hierdoor kan het soms moeilijk zijn om de gebeurtenissen in de juiste volgorde te plaatsen. Dit kan de leeservaring bemoeilijken en vereist een zekere mate van aandacht en geduld van de lezer.

In conclusie, "Kroniek van een Aangekondigde Dood" is een spannend en mysterieus boek dat je geboeid houdt van begin tot eind. De achtergehouden informatie draagt bij aan de suspense, en ondanks het ontbreken van chronologie slaagt Marquez erin een meeslepend verhaal te vertellen. Ik zou dit boek aanraden aan lezers die van spannende verhalen houden en niet worden afgeschrikt door een complexe verhaallijn.

“Kroniek van een aangekondigde dood" is een roman geschreven door de Colombiaanse auteur Gabriel Garcia Marquez. Het boek vertelt het verhaal van de moord op Santiago Nasar, die plaatsvindt in een klein Colombiaans dorpje in de jaren 50. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende personages die allemaal op de een of andere manier betrokken zijn bij de gebeurtenissen die leiden tot de moord. Een van de meest opvallende aspecten van het boek is de manier waarop Garcia Marquez het plot heeft opgebouwd. De titel van het boek geeft al aan dat de lezer weet dat de moord zal plaatsvinden, waardoor er een gevoel van onvermijdelijkheid ontstaat. Dit zorgt ervoor dat de focus van het verhaal niet zozeer ligt op wat er gebeurd is van de gebeurtenissen, maar eerder op het hoe en het waarom. Door de verschillende perspectieven van de personages te combineren, slaagt Garcia Marquez erin om een heel gedetailleerd beeld te schetsen van de sociale en culturele context van het dorp.

Een belangrijk punt dat ik wil meegeven over het boek is dat het geen gemakkelijk boek is om te lezen doordat het niet in chronologische volgorde is geschreven. Het is normaal dat je bij sommige stukken een paar pagina’s zal moeten terugkeren, maar dat is niet erg omdat het boek maar 129 pagina’s telt ben je al snel weer mee.

Een ander sterk punt van het boek waar ik even dieper op in wil gaan is de manier waarop Garcia Marquez zijn personages tot leven brengt. Hoewel de meeste personages slechts kort aan bod komen, weet de auteur ze allemaal zo te beschrijven dat ze levendig en herkenbaar zijn. Hun motieven en zwakheden worden op een subtiele manier onthuld. Dit is een van de vele dingen waaraan je ziet dat dit echt een meesterwerk onder de literatuur is.

De conclusie is dus dat "Kroniek van een aangekondigde dood" een meesterwerk van de Colombiaanse literatuur is en een van de beste werken van Gabriel Garcia Marquez. Het boek is niet alleen een boeiende thriller, maar biedt ook een diepgaande analyse van de sociale en culturele context van het Colombiaanse platteland in de jaren 50. Door de manier waarop het verhaal is verteld en de personages zijn geschetst, slaagt Garcia Marquez erin om een boodschap over de menselijke natuur te verspreiden die nog steeds relevant is in onze tijd. Het is voor iedereen een aanrader om te lezen als je een fan bent van spannende boeken.

Het boek “Kroniek van een aangekondigde dood” van Gabriel Garcia is een heel erg spannend boek. De roman gaat over de Arabische charmeur Santiago Nasar die vermoord wordt. Dit was te danken aan Angela Vicario. Zij was de bruid op een gigantisch bruiloftsfeest in een gezellig dorpje. Een paar uur na het feest komt haar man te weten dat ze geen maagd meer was. Dit was verboden in die cultuur om ontmaagd te zijn voor het huwelijk. Angela werd grondig ondervraagd door haar moeder na het grote nieuws, zij wou weten wie haar ontmaagd had. Door de spanning heeft ze de naam van Santiago gelost. De broers van de bruid waren razend en waren van plan om Santiago te doden. Santiago zelf wist al op voorhand dat hij vermoord ging worden door zijn daad. Het dorp waarin Santiago geliefd was door het volk wist ook dat hij vermoord ging worden, maar ik als lezer wist het ook al. Dit wordt in het begin van het boek al snel duidelijk gemaakt dat de protagonist zal sterven, daarvan de titel “Kroniek van een aangekondigde dood”.

De auteur heeft het boek geschreven als een vertellende-ik. Dit vertelperspectief zorgde er echter voor dat het boek realistischer werd. Het voelde aan dat Gabriel Garcia een dichte vriend was van Santiago Nasar. De beschreven details waren heel erg specifiek, waardoor het boek nog aangenamer las. Het nadeel van dit boek is dat het niet vlot leest. Dit is vooral te danken aan de flashbacks en de moeilijke zinsbouw. Ik raad je aan om als lezer de roman heel aandachtig te lezen, want dit boek is geschreven in een niet-chronologische volgorde. Het aantal pagina’s is het voordeel van het boek. De roman telt er 129, wat gemakkelijk is om eens een paar pagina’s terug te keren als je een stuk niet begrijpt en het liever nog eens herleest.

Het boek raad ik zeker en vast aan. Het is een echte uitdaging om dit spannende boek te lezen. Door de gedetailleerde beschrijvingen en de spannende sfeer, vind ik dat dit boek door iedereen gelezen moet worden.

Ik heb het boek "Kroniek van een aangekondigde dood" van Gabriel Garcia gelezen.

Ondanks dat het boek maar een 100-tal pagina's bevat, krijg je toch een zeer volledig beeld over de gebeurtenissen. Het boek gaat over Santiago Nasar die vermoord wordt. Er is namelijk een bruiloft en wanneer dat blijkt dat de bruid niet meer maagd is duid zij Santiago Nasar aan als dader. Doorheen het boek kom je steeds meer te weten over deze gebeurtenis en komen we te weten wie de daders zijn en wat hen heeft aangezet tot deze daad. Al vanaf de eerste pagina's kom je als lezer te weten dat Santiago Nasar dood is. Ook wordt het steeds duidelijker dat iedereen al wist dat hij zou sterven maar ondanks de vele hints Santiago Nasar pas op het moment zelf besefte dat hij zou sterven. Dit is waarom deze titel helemaal klopt bij dit verhaal, want het is een aangekondigde dood.

De schrijver heeft gekozen voor een vertellende-ik. Het lijkt alsof de schrijver getuigen en kennissen van Santiago Nasar heeft geïnterviewd om zo een volledig mogelijk beeld te krijgen over wat er precies gebeurt is op de dag van de moord. Als lezer kennen we de identiteit van de verteller niet, maar het is wel duidelijk dat hij/zij bevriend was met Santiago. Aan de hand van de getuigenissen probeert hij zo een volledig mogelijk beeld te vormen over de gebeurtenis omdat de verteller er zelf niet bij was en dus niet precies weet wat er precies gebeurt is.

Ondanks dat het boek dus maar 100 pagina's bevat is het boek wel niet zo makkelijk om te lezen. Wat mij vooral opviel is dat de schrijver gebruik maakte van zeer lange zinnen. Maar eenmaal ik een aantal pagina's had gelezen werd ik dit wel gewoon.

Ik zou het boek zeker aanraden aan mensen die liever dunnen boeken lezen en houden van een vleugje mysterie!

De roman ‘Kroniek van een aangekondigde dood’ van Gabriel Garcia Marquez heeft een zeer duidelijke titel. Het vertelt ons meteen over wat het boek gaat. Santiago Nasar zal vermoord worden en iedereen van het dorpje weet dat deze verschrikkelijke moord ieder moment kan plaatsvinden.

Het verhaal gaat over een bruiloft dat op een lugubere manier beeindigd werd. De bruidegom ontdekte net na het huwelijksfeest dat zijn bruid niet meer maagd is. De moeder van de bruid werd razend en dwong haar om de naam van de dader te zeggen. Haar broers lieten het er echter niet bij en gingen op jacht naar de dader. Iedereen wist dat dit de man zijn dood werd.

Ik vond het zeer moeilijk om helemaal mee te zijn met het verhaal. De personages hadden Spaanse namen die erg op elkaar leken waardoor ik de namen vaak door elkaar sloeg en dus niet wist wie wat deed. Het verhaal wordt niet-chronologisch verteld. Dit is ook een reden waarom ik moeite had met het begrijpen van het verhaal. Ik wist niet wanneer we ons in het verleden bevonden en wanneer in het heden.

De hoofdpersonage/protagonist is Santiago Nasar. Toch weten we niet veel van hem. Behalve dat hij een vrouwenliefhebber was. De protagonist heeft verschillende tegenspelers. Je hebt de bruid, Angela Vicario, die hij ontmaagd heeft voordat ze getrouwd was waardoor er een bom is ontploft in de familie Vicario. Je hebt de bruidegom, Bayardo San Roman, die dolverliefd was op Angela en instortte wanneer hij het nieuws vernam dat ze niet meer maagd was. Ten slotte heb je de belangrijkste tegenspelers, de tweeling Pedro en Pablo, zij zijn de twee broers van Angela Vicario en wouden Santiago Nasar dood. Ondanks zijn daad werd Santiago Nasar als een held gezien in het dorpje. Hij was zeer geliefd en niemand vond dat hij deze vreselijke dood had verdiend.

De auteur heeft het verhaal niet op een eenvoudige manier verteld door het gebruiken van moeilijke termen. Toch geraak je als lezer rap door het boek doordat het niet veel bladzijden bevat. Ik vind dit persoonlijk goed. Als het moeilijk wordt verteld zoals dit boek en veel pagina’s bevat heb ik vaker de neiging om het op te geven met verder lezen. Dit had ik in dit geval niet. Dit kwam ook doordat het een meeslepend verhaal is. Ik heb deze roman graag gelezen.

De magisch-realistische roman “Kroniek van een aangekondigde dood” geschreven door Gabriel García Márquez blikt terug op de laatste uren in het leven van Santiago Nasar, een eenentwintigjarige jongeman van Arabische origine. Het verhaal, die slechts 120 bladzijden bestrijkt, leest echter minder makkelijk dan dat ik oorspronkelijk had gedacht. Dit is te danken aan de moeilijke Arabisch en Colombiaans getinte namen, een snel verhaaltempo en een volledige waaier aan verschillende personages in het dorp, waarin ons hoofdpersonage leeft. Bovendien wordt er reeds vanaf de eerste bladzijde gebuikt gemaakt van flashbacks, deze komen daarna geregeld voor doorheen het verhaal. Deze afwisseling tussen het verleden en het heden, in combinatie met de moeilijke namen zorgde ervoor dat ik een twintigtal bladzijden nodig had om de verschillende personages te kunnen onderscheiden en te beseffen wat er zich had afgespeeld. Hierna verliep het lezen van het verdere verhaal relatief vlot, op enkele uitzonderingen na, waar ik af en toe een deel moest herlezen om een volledig beeld van de situatie te kunnen schetsen. Persoonlijk stoorde mij dit niet doordat het eigenlijke verhaal met als centraal thema wraak, duidelijk en gedetailleerd wordt beschreven. Hierin worden alle gebeurtenissen die leiden tot de moord op Santiago Nasar door de gebroeders Vicario op enkele flashbacks en verschillende perspectieven van de dorpelingen na, chronologisch vermeld. De auteur koos een perfecte lengte voor zijn roman, lang genoeg om een duidelijk en goed geschreven verhaal te brengen en niet te lang zodat de lezer zijn interesse niet verliest. Hierdoor kan het boek makkelijk op één of twee dagen worden uitgelezen en wordt de spanning bij de lezer opgebouwd en onderhouden tot de ontknoping van het verhaal. In het algemeen kan ik stellen dat het lezen van dit boek een eerder aangename ervaring was, waarbij ik bovendien ook kennis heb gemaakt met een verschillende cultuur waarin eer, rituelen en familiebanden en veel belangrijke rol spelen dan in onze Westerse maatschappij. Door deze aangename kennismaking met een vreemde cultuur, het goed geschreven verhaal en de algemene leesbaarheid van het boek, is de roman een aanrader en verrijking voor alle jongvolwassenen.

Het boek “Kroniek van een aangekondigde dood” van Gabriel García Márquez is een heel dun boek, het telt maar een honderdtal pagina’s. Het verhaal verloopt niet chronologisch. Op de eerste pagina word je het einde van het verhaal verteld. Het boek begint met de dood van Santiago Nasar, wanneer je dit leest weet je nog niet waarom hij wordt vermoord. Pas verder in het verhaal wordt het duidelijk waarom hij wordt vermoord en wie de tweeling is die hem probeert te vermoorden. Dat zijn namelijk de broers van Angela Vicario. Zij had een groot trouwfeest maar toen haar man erachter kwam dat ze geen maagd meer was wou hij haar niet meer als vrouw. Angela zei tegen haar moeder en broers dat het Santiago zijn schuld was en de tweeling wil hem daarom vermoorden, als wraak.

Ook al was het boek zo dun toch heeft het mij wel een tijdje geduurd tegen dat ik hem had uitgelezen. Ik vond het verhaal soms moeilijk te volgen door al de flash-backs, de moeilijke woordkeuzes, de moeilijke namen en omdat het verhaal niet chronologisch is. Doordat het verhaal niet chronologisch verloopt begrijp je niet altijd wat er gebeurt en deze gebeurtenissen worden pas later in het boek duidelijk. Iedere keer dat ik stopte met te lezen en de volgende dag opnieuw wou beginnen, moest ik de vorige pagina opnieuw lezen om terug te begrijpen wat er eigenlijk aan het gebeuren was. Maar naarmate het verhaal verder ging begonnen bepaalde zaken duidelijker te worden en werd het boek ook makkelijker te volgen.

Ik vond het verhaal zelf niet echt spannend. Ik denk dat dit vooral komt door het feit dat je als lezer al direct vanaf de eerste pagina weet dat Santiago zal sterven. Doorheen het boek zit je niet vol spanning af te wachten of hij zal ontsnappen of dat de bewoners van het dorp hem toch zullen helpen. Het enige dat je niet weet is waarom hij vermoord zal worden maar het boek zou veel spannender geweest zijn als het chronologisch was zonder direct het einde te weten. Ook al vond ik het boek in het begin moeilijk te volgen en vond ik het niet zo goed dat we het einde direct kennen, toch zou ik het boek aanraden. Het is één van Márquez zijn bekendste werken en het is een heel interessant verhaal. Het is ook goed als je niet graag dikke boeken leest en het niet erg vindt dat het niet chronologisch verloopt.

Het boek Kroniek van een aangekondigde dood van Gabriel García Márquez is een boek dat interessant is om te lezen ook al maakt de schrijver veel gebruik van flash-backs. Iets wat ik niet zo apprecieerde omdat het er voor zorgde dat ik soms de interesse verloor om verder te lezen. Daarnaast zorgde deze methode ervoor dat ik verbanden en relaties tussen personages miste en zo dus het verhaallijn soms niet kon meevolgen.

Langs de andere kant kon ik analyseren hoe schrijvers van het magisch realisme zaken verwoorden. De manier van schrijven die de Colombiaanse auteur gebruik van maakte zorgde ervoor dat ik een beter zicht kreeg over de Nederlandse literatuur en dus niet enkel over de data waarin dit boek is geschreven of door wie.

Naast het feit dat het aangenaam was om voor een paar dagen een detective te spelen gedurende de gehele verhaallijn was het ook boeiend om in aanraking te komen met de Latijns Amerikaanse cultuur. De eer van de familie is iets wat leeft in Zuid-Amerika net als het machogedrag die zeer frequent voorkomt in dit continent.

Het was ook zeer fijn om typische termen in het Spaans te lezen. Ik las het dan met overdreven intonatie omdat mijn origine van Zuid-Amerika is.

Het boek is in grote zeer kort hiermee bedoel ik dat het zo’n honderdtal bladzijden telde. Dit had geen enkel invloed op de intensiteit en meeslependheid die dit boek had ten opzichte van mij. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik stil bleef staan bij de onderwerpen zoals: het machogedrag, de liefde, de eer, de gewelddadigheid en de dood. Wel moet ik zeggen dat het taalgebruik wel vrij toegankelijk en te doen is voor de mensen van mijn leeftijdscategorie.

Ik las het boek ‘Kroniek van een aangekondigde dood” van Gabriel Garcie Marquez in slecht twee dagen uit. Dit kwam niet perse doordat ik het een erg spannend verhaal vond, maar omdat het boek slechts een 100-tal pagina’s bevat.

Het verhaal is niet altijd even gemakkelijk te begrijpen. Dit komt door de moeilijke namen die gebruikt worden. Sommige namen leken voor mij erg op elkaar, hierdoor was het in het begin even wennen. Naarmate het boek vorderde, werd het verhaal duidelijker.

Ik koos dit boek omdat het verhaal me aansprak. Toch zou ik het niet nog eens willen lezen, er gebeurde namelijk niet veel in het verhaal.

De schrijfstijl van Marquez zorgde ervoor dat ik het boek snel kon uitlezen, nochtans zorgde zijn schrijfstijl ook voor verwarring. Enkele voorbeelden hiervan zijn de moeilijke namen die gebruikt werden, maar ook zijn keuze voor ietwat moeilijkere woorden.

Het verhaal verliep niet chronologisch. Het boek begint namelijk met de dood op Santiago Nasar. Vervolgens wordt het motief besproken. De reden dat de twee broers van Angela Vicario de moord plegen, is dat Santiage Nasar Angela ontmaagd zou hebben. Vervolgens komen verschillende getuigenissen van mensen uit het dorpje aan bod.

Het boek bevat verschillende thema’s. Het belangrijkste thema is wraak. De broers van Angela willen namelijk de eer van hun zus herstellen. Nog in een zatte bui van het feest, besluiten ze zonder na te denken meteen om Santiago te vermoorden. Ook trouw is een thema uit het boek. In het dorp was het namelijk belangrijk trouw te zijn aan uw echtgenoot. Vrouwen moesten nog maagd zijn. Vervolgens komt natuurlijk ook de dood uitgebreid aan bod, alsook het geloof. In het eerste deel van het verhaal komt namelijk de bisschop langs, heel het dorp staat hem op te wachten.
Ik heb het boek met niet veel moeite uitgelezen, maar vond dat er niet iets te weinig gebeurde om het spannend te kunnen noemen.

Het boek “Kroniek van een aangekondigde dood” van Gabriel Garcia Márquez gaat over de moord op Santiago Nasar. Het boek telt ongeveer 140 pagina’s en aangezien ik meer kan genieten van langere boeken heb ik dit boek ook niet erg graag gelezen. Het verhaal zelf is vrij moeilijk te volgen door de schrijfstijl van de auteur.
De thema’s van het boek zijn moord en eer, wanneer de broers van Angela Vicaro te weten komen dat hun zusje geen maagd meer was voor haar huwelijksnacht beslissen ze om de per-soon die haar ontmaagd heeft op te sporen en te vermoorden. In het begin van het boek wordt ons duidelijk weergegeven dat deze persoon Santiago is. De twee broers denken dat ze op deze manier de eer van de familie hoog kunnen houden, maar uiteindelijk worden ze toch opgesloten dus de eer is al lang verloren. Het boek laat ook uitschijnen dat Santiago niet de persoon was die Angela ontmaagd had, met andere woorden: Santiago Nasar is voor niets gestorven.
Het verhaal speelde zich af in 1981 in een klein dorpje in Colombia, dit verklaart alle ingewikkel-de namen in het boek. In deze tijd en op deze locatie was eer dus zeer belangrijk.
Zoals ik al eerder vermelde vind ik de schrijfstijl van de auteur zeer ingewikkeld dit is volgens mij het geval omdat dit over een waar gebeurd verhaal gaat dat pas 27 jaar na de feiten geschreven is. Het boek maakt ook gebruik van enkele tijdsprongen, zo begint het boek bijvoorbeeld met het einde.
Ik heb dit boek niet zo graag gelezen, maar ik denk vooral dat dit aan de schrijfstijl van de auteur ligt. Ook denk ik dat ik de onderliggende boodschap van het verhaal niet volledig heb begrepen, misschien zou ik het boek beter snappen als ik het voor een tweede keer lees.
Gaethan Sierens

Slechts een honderdtal bladzijden telt het boek. Na één dag vlot doorlezen en niet gestoord worden, was ik er dan toch door gekropen. De titel van het boek vat de inhoud volledig samen. Dat iemand zijn dood wordt aangekondigd.

Gabriel García Márquez schrijft het boek jaren na de gebeurtenis. Wat me niet helemaal duidelijk was bij het lezen van het boek, wie de ik-persoon is. Bij het uitlezen van het boek ontdekte ik dat het Gabriel García Márquez is.

Een struikelblok voor mij bij het lezen van het boek zijn de namen. Het merendeel van de namen bestaat uit 2 delen: Bayardo San Roman, Magdalena Oliver, Pura Vicario. Er komen veel namen in het boek voor. Het merendeel kon ik amper uitspreken dat maakte het ingewikkeld. Bij namen zoals: Bayardo San Roman, Angela Vicario en Santiago Nasar, wist ik wel wie ze waren omdat ze de hoofdpersonages waren in het boek en vaak voorkwamen. Als je mij vraagt hoe de moeder van Santiago Nasar heet, dan zou ik dat toch moeten opzoeken in het boek zelf.

Het verhaald biedt ook geen echte spanning. Er wordt wel iemand vermoord, maar dat wist ik al toen ik de titel en de eerste pagina las. Ik had wel de drang om verder te lezen in het boek omdat ik het gevoel had dat Angela Vicario gelogen had over wie haar ontmaagd had. Dat haar tweelingbroers de verkeerde man hadden vermoord. En dat Gabriel García Márquez jaren later de waarheid wou achterhalen.

Het einde vind ik een minpuntje. Het boek eindigde hoe Santiago Nasar werd aangevallen door de broers en vluchtte naar zijn eigen keuken en stierf. Dat was het. Ik dacht dat er een vervolg was op ‘Kroniek van een aangekondigde dood’, maar dat blijkt niet zo. Ik vind het een open einde en we weten niet echt wat er is gebeurd en wie Angela Vicario echt ontmaagd heeft.

Het thema van het boek is wraak. Omdat de tweelingbroers, Pedro en Pablo Vicario, de eer van hun zus terug willen. Angela Vicario zou ontmaagd zijn door Santiago Nasar, nog voor ze getrouwd was met Bayardo San Roman. Wanneer de tweelingbroers erachter komen willen ze de eer van hun zus terug herstellen. Daar is maar één oplossing voor: Santiago Nasar vermoorden.

We hadden in de klas Gabriel García Márquez al eens uitgebreid besproken. Kroniek van een aangekondigde dood is mijn eerste ontmoeting met zijn manier van schrijven. Ik was echt aangenaam verrast. Hij schrijft lange zinnen en geeft veel informatie over sommige dingen. Toch vind ik het een goed boek en een aanrader! Alleen vind ik het jammer dat we niet echt weten wat er tussen Angela Vicario en Santiago Nasar is gebeurd. Het zou voor een vleugje romantiek hebben gezorgd want dat miste ik soms!

C.De Weirdt