Dit is mijn hof
Chris De Stoop, afkomstig uit de polders, keert terug naar de ouderlijke boerderij na het overlijden van zijn broer. Hij wordt er geconfronteerd met de uitbreiding van de Antwerpse haven. Daar gaan natuurcompensaties mee gepaard, maar die gaan ten koste van de bewoners van het gebied, de landbouwbedrijven en de vruchtbare poldergrond. Chris De Stoop is journalist in hart en nieren, hij gaat op zoek naar antwoorden en luistert naar verschillende standpunten over de problematiek.
Het verhaal van Chris De Stoop is er één van nostalgie en weemoed. Hij beschrijft met hoeveel liefde en passie iemand zijn vak kan uitoefenen, de drive waarmee iemand kan strijden tegen onrecht van overheid en bureaucratie. Eenmaal deze strijd verloren, toont hij meesterlijk hoe verschillend mensen met dit verlies omgaan. Maar de uiteindelijke moraal van het verhaal? Die is dat de natuur zich niet laat dicteren.
Lees een stukje
Het nieuwe Rietveld Kallo, met daarachter nog twee andere natuurcompensatiegebieden, wordt doorsneden door tientallen hoogspanningsleidingen en zit geklemd tussen snelweg en spoorweg, terwijl verderop olieraffinaderijen en fabrieksschoorstenen staan te walmen. Een chemische cluster die een van de grimmigste landschappen in Europa vormt. Maar op de stemmige foto's in de brochures en rapporten van de overheid is die naargeestige achtergrond niet te zien. Ik kan me geen andere plek herinneren waar natuur en cultuur op zo'n zonderlinge manier samengaan.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.