
De hemel boven Parijs
De Parijse literatuurdocent Olivier wordt als door een bliksem getroffen wanneer hij de jonge uitwisselingsstudente Fie in zijn lessen treft. Hij kan er zich niet tegen verzetten. En dat heeft alles te maken met de herinnering aan Mathilde, op wie ze sprekend lijkt. 25 jaar eerder waren Mathilde en hij een stel. Tot het mis ging.
Een oudere docent die als een blok valt voor een literatuurstudente die hem aan zijn eerste liefde doet denken, het klinkt niet echt sprankelend. Maar debutante Bregje Hofstede slaagt erin een mooie roman te schrijven. In een korte tijdspanne en in een beknopt verhaal ontwikkelt ze een mooie liefdesgeschiedenis, geplaatst in een zinderend Parijs. Er zijn genoeg verwikkelingen om de aandacht vast te houden, en met mailtjes en flashbacks doorbreekt ze de hoofdstukken. Ze schrijft prachtig over aantrekken en afstoten, en last een dosis geheimzinnigheid in die nieuwsgierigheid opwekt. Knap!
Lees een stukje
‘Heb je Le Chef-d’oeuvre inconnu al gelezen? Van Balzac?'
Ze schudde haar hoofd.
‘Nou, Cézanne wel. Dan zou ik daar maar eens beginnen.’
Het klonk wat barser dan hij had bedoeld.‘Honoré de Balzac, die ken je toch wel? Het gaat over een oude kunstenaar die zijn meesterwerk nooit afmaakt.’
Ze knikte en vroeg: ‘Waar vind ik dat?’
‘ln iedere fatsoenlijke boekhandel.’
Ze bewoog niet.
‘Weet je die te vinden?’
Opnieuw hoofdschudden. In godsnaam dan maar. Hij had het Paul beloofd. Het lokaal was inmiddels helemaal leeg.
‘Loop maar mee. Ik kan je er een aanwijzen, het ligt toch op mijn route.’ Hij had spijt zodra hij dat gezegd had, en liep twee grote passen voor haar uit tot ze het gebouw uit en de hoek om waren. Ze irriteerde hem. Er was iets helemaal verkeerd aan haar. Steeds opnieuw gaf ze hem een schok, een fysieke schok, zoals wanneer je een slok thee neemt en het blijkt koffie te zijn.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.