
Davidster
In 1939 vielen de Duitsers de Poolse stad Lodz binnen en dwongen de joden in een apart (omheind) gedeelte te gaan wonen, het getto.
De naziwachten moesten ervoor zorgen dat niemand kon ontsnappen.
De zwaksten werden direct afgevoerd, anderen moesten werken in de aanwezige textielfabrieken. Steeds meer mensen werden afgevoerd.
Toen de Russen in januari 1945 het getto bevrijdden waren er nog maar achthonderd van de 270.000 mensen over.
Syvia Perlmutter is één van die acht kinderen die het Joodse getto van Lodz overleefde. Ze was bijna vijf toen ze het getto in ging en tien toen ze werd bevrijd.
Dit verhaal van Syvia - die nu Sylvia wordt genoemd - Perlmutter, is opgetekend door haar nicht Jennifer. In korte zinnen vertelt ze over honger, uitputting, angst en de drang te overleven. Een beklemmend verhaal dat ieder jongere zou moeten lezen!
Lees een stukje
Geduld. Het lijkt of mijn familie al afschuwelijk lang weg is. Het getto is een andere wereld als er helemaal geen mensen op straat zijn.
Ik hoor geluiden in de verte, maar om me heen is het stil, te stil. Mijn gedachten blijven de stilte onderbreken met hun geluid.
Wat als de nazi's nu eens mijn papa, mijn moeder, mijn zus hebben opgepakt en hen naar de treinen hebben gebracht, of nog erger, hen ter plekke hebben doodgeschoten? Dan zou ik achterblijven, en me afvragen wat er gebeurd is en er misschien nooit achterkomen.
Ik kan hier toch niet voor altijd met Isaac blijven zitten, maar papa zei dat ik me niet mocht verroeren, dat ik hier moest wachten.
Wat andere lezers vinden
Leuk boek, ik heb het gebruikt voor mijn boekbespreking.
Stom
Ik heb dit boek moeten lezen voor een boekbespreking op school en ik heb het zonder tegenzin gedaan, zeker een aanrader!!!
Heel mooi boek, het was super leuk om het te lezen. het was heel realistisch.
heel mooi boek. met plezier gelezen