Tegenwoordig heet iedereen Sorry
Bianca is een kind van gescheiden ouders. Haar moeder is voortdurend bezig met haar zorgbehoevende broer, en haar vader spendeert liever tijd met zijn nieuwe vriendin. Bianca beslist dat ze eigenlijk liever wil verdwijnen. Maar dan komt er op een dag onverwacht bijzonder bezoek: de moeder van haar broers vriendje blijkt Bianca’s favoriete actrice te zijn. Dat zij wel oprechte aandacht heeft voor haar, doet Bianca deugd.
In dit boek draait het niet om spannende acties maar om wat er zich in het hoofd van Bianca afspeelt op één namiddag tijd. Soms zijn het banale dingen, soms heel zware, maar altijd herkenbaar voor mensen die het moeilijk hebben of hadden tijdens het opgroeien.
Lees een stukje
'Doe eens rustig, Alan,' zegt mijn moeder. 'Alan, hoor je me?' Ze maakt een klakkend geluidje met haar tong en ze laat haar stem zakken. 'Hij heeft het van geen vreemde,' zegt ze tegen Billie. 'Toen ik negen jaar was speelde ik ook zulke spelletjes. Ik was een halve jongen.' Billie knikt naar mijn moeder en glimlacht. Ze zegt: 'Wanneer zijn wij negen geweest?' 'Verleden jaar,' zegt mijn moeder. 'Of was het het jaar daarvoor?' Ik hoef mijn ogen niet dicht te doen om mama en Billie ineens negen te laten zijn. Ze staan naast me op het terras en ze hebben allebei een meisjesbadpak aan. Het is een grappige gedachte. Misschien kan ik maar beter weer op mijn stoel gaan zitten / onder een steen kruipen / op mijn kamer door de foto's in de doos van mijn moeder rommelen / mijn adem inhouden. En vooral: zwijgen.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De rode boom
Tegenwoordig heet iedereen Sorry
Regels van de zomer
De gans en zijn broer
Het ding en ik
Wat andere lezers vinden
✌️
Het was een leuk boek. Voor mij was het wel een beetje te langdradig, maar het zou leuk kunnen zijn voor iemand anders. Het ging te lang over hetzelfde onderwerp. Het was wel interessant dat je het verhaal ziet door de ogen van het hoofdpersonage. Dus je kan je zo echt inleven in het verhaal.
?