Rose onder vuur
De achttienjarige Rose Justice levert tijdens de Tweede Wereldoorlog vliegtuigen af aan het front. De Amerikaanse pilote wordt echter gevangengenomen door de Duiters en komt terecht in Ravensbrück, een berucht vrouwenconcentratiekamp. Dit boek vertelt over de hel die ze samen met 150.000 andere vrouwen doormaakte. Maar ook over de hoop die sommigen bleven koesteren, opdat hun verhaal ooit aan de wereld verteld zou kunnen worden.
Aan het begin van de oorlog leidt Rose een zorgeloos leventje, ver weg van het Europese oorlogsgeweld, dromend van een toekomst met haar vriendje. Net als voor ons lijken de omstandigheden in het concentratiekamp in het begin dan ook te gek voor woorden. Maar al snel dringt de werkelijkheid door. En al weet je als lezer al lang dat zulke plaatsen bestaan hebben, toch wordt het verhaal daardoor niet minder hard. Vooral de beschrijvingen van de experimenten op de 'proefkonijnen' uit het kamp laten je niet los.
Lees een stukje
Tjonge, wat waren die SS-bewakers toch genadeloos. Ze lieten er echt nóóit gras over groeien. Deze probeerde niet eens om met me te praten. Ze pakte me bij mijn schedel, greep me gewoon met een hand bij mijn achterhoofd, en slóég mijn voorhoofd op tafel. Heel even dacht ik dat mijn hoofd ontploft was en zag ik overal sterretjes.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Codenaam Verity
De lange weg
IJzerkop
Het leven van Anne Frank: de grafische biografie
Het Achterhuis
Wat andere lezers vinden
ik heb het niet kunnen uitlezen
Een jonge Amerikaanse pilote genaamd Rose Justice gaat vrijwillig naar Engeland om zich aan te sluiten bij het Britse bedrijf Air Transport Auxilairy in WOII. Ze droomt er van om de geallieerden te helpen met het verslaan van de Duitsers. Tijdens een vlucht loopt het echter verkeerd af. Ze komt in Ravensbrück terecht, het gruwelijke vrouwenconcentratiekamp. In Ravensbrück ontmoet Rose veel nieuwe vrienden, ze haalt uit deze sterke band wat hoop en moed. In deze barre omstandigheden wordt ze ook gesteund door haar vrienden. Haar band met de celgenoten wordt nog sterker na verloop van tijd en ze noemen zichzelf “De Konijnen”. Maar is dit voldoende om het lot te ondergaan dat onverwacht voor haar ligt?
Rose verzint heel wat poëzie in het concentratiekamp en hierdoor ontstaat er wat licht in de duisternis. Er gebeuren heel veel vreselijke dingen in het concentratiekamp, maar de auteur probeert dit een beetje op te fleuren met wat poëzie en de vriendschap van Rose met haar celgenoten. Het is eigenlijk Rose zelf dat dit verhaal vertelt en ze schrijft een verslag waar ze haar hele omgeving beschrijft van kop tot teen. Bij elk hoofdstuk bevindt Rose zich op een andere plaats en datum. De auteur kan de situaties in het boek heel goed beschrijven en kan laten zien dat Rose het heel moeilijk heeft om zich als een normaal mens te voelen. Dit boek is ideaal voor jongvolwassenen omdat Rose zelf ook nog vrij jong is. Ze heeft herkenbare gedachten met die van deze doelgroep. Ze wilt heel graag terug naar huis en ze wil haar familie terug zien, maar ze zit in een afschuwelijke situatie wat ze helemaal niet begrijpt. Toen ik dit boek las, had ik geen idee dat dit ooit echt gebeurd is. Dit zijn volgens mij de sterkmakers van het boek.
Wat ik niet zo goed vond van dit boek is dat het vrij langdradig was. Op een bepaald moment vertelde de auteur te veel over de situatie en werd het nog donkerder en wist ik niet wat ik hiervan moest denken. Ik wist ook niet goed wat ik van dit boek moest verwachten, ik was op verschillende scenario’s voorbereid, maar het heeft mij toch verrast. Halverwege het boek kende ik toch een zwak moment, en dacht, ik stop ermee, het is te donker, het is te zwaar. Misschien moet de auteur nog een boek schrijven over het verdere leven van Rose. Ik veronderstel dat Rose deze onvoorstelbare, verschrikkelijke periode, de rest van haar leven beïnvloedde en hoe ze hier zelf op terugkijkt.
Ondanks dat dit een fictieverhaal is, kwam het toch hard over. Van sommige passages raakte ik erg geëmotioneerd. Het boek eindigt één jaar na de oorlog. Het verhaal kent een kleurrijk einde. Ik was eigenlijk opgelucht. Blij dat de toekomst er zoveel beter uitzag. Een prachtig boek dat ik niet snel zal vergeten.
Ik vond het een zeer mooi maar emotioneel boek. De momenten dat Rose over de mishandelingen in het concentratiekamp vertelde waren zeer aangrijpend.
Ik vond het een goed boek, het was heel leerrijk om te lezen.
goed boek