Kop op, Herman!

Herman het hangbuikzwijn voelt zich niet zo lekker. Hij weet niet wat er scheelt. Zijn vrienden proberen hem op te beuren: "Kop op, Herman!", zeggen ze. Herman probeert: hij gaat mee rollebollen in de wei, knabbelen aan het hooi, luisteren naar het lied van de kraaien, maar het lukt niet. Tot Haan een troostende vleugel om hem heen slaat en er een traan opwelt. En nog één. Huilen lucht op! Een mooi en toegankelijk verhaal waarin de weinige woorden zeer treffend gekozen zijn en de emoties uit de tekeningen springen; de blik in Hermans ogen, de troostende vleugel van haan, de genietende kippetjes...