Het loket

Name: Het loket
Author: Dennis Lehane

Dennis Lehane
Bert Meelker (vert.)

Leesboeken, Spanning en avontuur, Verfilmde boeken, 17 tot 18+ jaar

Het loket is een korte en spannende thriller. Plaats van handeling is een bar in Boston, gerund door de neven Marv en Bob, maar in feite in handen van onderwereldfiguren. De bar is voor hen dé plaats om hun in de buurt verworven misdaadgeld even te verzamelen en weg te sluizen. De vondst van een mishandelde hond, nieuw licht op een 10 jaar oude onopgeloste verdwijning van een stamgast, en een overval op de bar zetten een stroom gebeurtenissen in gang die leiden tot een spetterende, gewelddadige én verrassende finale.

Thrillerauteur Dennis Lehane is een van Amerika’s bekendste misdaadschrijvers. Met Het loket schreef hij een verhaal dat ruwer, gelaagder en gecompliceerder is dan de film The Drop (met James Gandolfini en Matthias Schoenaerts) waarvan hij de scenarist was. De ontluikende liefde tussen de timide barkeeper Bob en Nadia is fraai ingebed in een hard verhaal vol duistere figuren, waarin haast niemand echt onschuldig in het leven staat. In amper 167 pagina’s roept Lehane een zinderende spanning op en pakt hij op het einde uit met een verrassing van formaat.

Lees een stukje

'Die gast in dat busje,' zei Marv. 'Ik wil nooit van mijn leven ook maar een woord over hem hoeven zeggen of aanhoren. Afgesproken?'
Bob wilde het ook niet over hem hebben. Hij knikte.
Na een poosje zei Marv: 'Hoe zouden we dat geld in godsnaam moeten terugvinden? Als we wisten waar het was, dan zou dat betekenen dat we wisten wie ons beroofd had, wat zou betekenen dat we in de deal zaten, wat zou betekenen dat ze ons voor onze flikker zouden schieten. Dus, hoezo zouden wij dat geld vinden.'
Bob bleef scheppen, want het was het soort vraag waarop geen antwoord mogelijk was.
Max stak een Camel op. 'Klote-Tsjetsjeniërs, godsamme.'
Bob onderbrak zijn geschep. 'Tsjetsjenen'
'Wat?'
'Het zijn Tsjetsjenen,' zei Bob, 'geen Tjestsjeniërs.'
Marv geloofde het niet. 'Maar ze komen uit Tsjetsjenië.'
Bob haalde zijn schouders op. 'Ja, maar mensen uit Roemenië noem je ook geen "Roemeniërs"'.
Ze stonden nu beiden over hun schep geleund naar de straat te turen, totdat Marv voorstelde om naar binnen te gaan. Het was koud, zei hij, en hij verging van de pijn in die rotknie van hem.