Dit is geen dagboek
Boudewijn, een 16-jarige jongen, komt nauwelijks zijn bed meer uit. Hij is moe, slaapt en praat niet. Zijn moeder is door zelfdoding om het leven gekomen en hij merkt dat vrienden niet van (jongens met) dode moeders houden. Sindsdien is er niets meer dat hem raakt. Hij zit helemaal vast, is overal bang voor: voor moslimextremisten, moordenaars en seks. Dan verplicht zijn vader hem elke dag een stukje in een schrift te schrijven en ook iedere dag naar muziek te luisteren. Zin of geen zin.
Daar ziet Boudewijn het nut volstrekt niet van in, maar hij doet het toch. Zijn vader komt elke dag controleren of hij zijn 'huiswerk' gemaakt heeft.
Langzamerhand verandert er iets in Boudewijn: stukje bij beetje leert hij omgaan met zijn grote verdriet.
Dit bijzondere ontroerende dagboek laat je recht in het hart van Boudewijn kijken. Voor alle jongeren die te maken hebben met verdriet en/of eenzaamheid.
Lees een stukje
Op school in de eerste was ik misschien nog wel eenzamer dan ik hier ben, midden in de nacht in mijn bed, wachtend op mijn moordenaars.
Wat kunnen mensen in het algemeen en vrienden in het bijzonder, toch wreed zijn. Ik hoorde er niet bij. Dat was mijn eigen schuld.
Als je de hele dag rondloopt met een gezicht als een oorwurm, dan zal niet gauw iemand vragen of je mee gaat een patatje halen. Waar ik echter niet op gerekend had, was dat met mij omgaan (lees: mijn aanwezigheid tolereren) het aanzien van de personen die zich daartoe verlaagden, behoorlijk verminderde.
Dus binnen de kortste keren was dat ook afgelopen. Niemand wilde met mij gezien worden.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Neem nooit een beste vriend
Er is geen vorm waarin ik pas
Zonder titel
Kom niet dichterbij
Suicide notes: waar maakt iedereen zich druk om...
Wat andere lezers vinden
Het is een triestig boek. Soms is het wel een beetje raar. Ik vind het tof dat ze van dat boek een soort dagboek hebben gemaakt. Het heeft een stom einde. Maar het is wel nog een tof en interessant boek.
ik lees het voor school het ziet er een leuk boek uit!!
Het lijkt me een goed boek, en over het onderwerp is zeker goed nagedacht. Als je het doel niet snapt, ligt dat meestal aan jezelf, niet aan de schrijver.
sorry voor de mensen die het goed vonden maar ik vond er niks aan ik snapte het doel niet en lotte: je hebt gelijk het is raar en heeft een mea wyrd einde sorry mensen die dit boek wel goed vinden maar ik vind het verspilling van mijn geld
Ik vond het een zeer ontroerend boek. Maar het was, zeker in het begin van het verhaal, ook een zeer hard boek. Bijvoorbeeld toen Boudewijn zonder enige emotie zei dat hij niets gaf om zijn overleden moeder. Ik vond ook dat de auteur het boek enorm goed kon overbrengen naar de lezer. Je begreep naar mate het boek vorderde de situatie van Boudewijn beter en beter. Ook de rollen van Pluis en Paulien in dit verhaal zijn zeer mooi. Het was zeer ontroerend om te zien dat Boudewijn alleen maar bij zijn kleine zusje rust vond. En Paulien die ervoor zorgde dat Boudewijn zijn leven weer op de rails kreeg. Het is een fantastisch boek die de nodige erkenning verdient.
Het is een zeer ontroerend boek dat mij echt heeft kunnen bekoren. De haat die Boudewijn voelt t.o.v. zijn overleden mama maakt het boek enorm hard ! Maar het boek heeft ook zeer veel positieve kanten. Boudewijn die met zichzelf in de knoop zit en alleen maar rust vind bij zijn 9 jaar jongere zusje Pluis. Het is ook enorm knap hoe zij met haar onschuldige en naïeve praatjes Boudewijn op zijn gemak stelt. Pluis is in dit verhaal een onmisbare factor ! Maar het allerbeste moment vind ik persoonlijk het openbloeien van Boudewijn nadat hij Paulien heeft leren kennen. Paulien was de 'missing link' in de heropbouw van zijn leven en zij zorgt ervoor dat Boudewijn terug zin krijgt in het leven. Nadat ik dit boek gelezen heb besef ik waarom het 1 van de 20 kerntitels was bij Jonge Jury 2011. Het is een geweldig boek die de nodige erkenning verdient!
Ik ga het zeker lezen !!!!!!!!
Ontroerend en liefdevol boek. De auteur kan perfect uitdrukken hoe de hoofdpersoon zich voelt.
soms is dat een beetje raar. maar het is wel een tof boek.
alleen vind ik het einde wel wat stom
'Dit is geen dagboek' is een prachtig boek, voor jong en oud vanwege de onverschilligheid van Boudewijn in het begin van het 'dagboek' en hoe hij naar het einde toe toch wat openbloeit hoewel het toch moeilijk moet zijn om je moeder te verliezen. De schrijfstijl paste ook echt goed in het soort boek. Echt een aanrader!
Een superbijzonder boek over een bijzondere jongen! Je leeft echt mee met Boudewijn, soms krijg je er tranen van in je ogen... Ook tof dat het als dagboek is geschreven!