Antsy does time: hij werkt zich steeds weer in de nesten
Antsy is ontzet als zijn vriend Gunnar vertelt dat hij nog maar een maand te leven heeft. Uit medelijden schenkt Antsy hem op papier een maand van zijn leven. Tot zijn verbazing ontketent hij hiermee een rage. Iedereen op school wil hetzelfde doen. Gelukkig is ook Kjersten, de bloedmooie en onbereikbare zus van Gunnar, hem dankbaar. Maar hoe meer tijd Antsy bij zijn vriend thuis doorbrengt, hoe vreemder hij het daar begint te vinden...
Antsy does time is een aanstekelijke mix van humor en tragiek. Lees zeker ook het eerste boek over Antsy, The Schwa was here, dat met evenveel vaart is geschreven!
Lees een stukje
Mensen reageren verschillend als een bekende van ze een ingewikkelde, niet te behandelen ziekte blijkt te hebben. Het hangt ervan af wat voor type je bent, er zijn grofweg drie types.
Type een: de ‘dat-heb-ik-niet-gehoord’-soort. Dat zijn degenen die gewoon doorgaan waarmee ze bezig zijn, die doen alsof er niks loos is. Dat zijn degenen die tijdens een invasie van buitenaardse wezens bij Starbucks achter hun koffie blijven zitten steggelen over welke zoetstof de meest natuurlijke suikersmaak heeft. Je kent ze wel. We kennen er allemaal wel zo eentje.
Type twee: de ‘daar-moet-ik-niks-van-hebben’-soort. Dat zijn degenen die denken dat alles besmettelijk is en die waarschijnlijk al antibiotica gaan slikken als hun computer een virus heeft. Dat zijn degenen die de terminaal zieke angstvallig vermijden, om vervolgens wanneer hij eenmaal het hoekje om is te zeggen: ‘Hadden we hem maar wat langer bij ons mogen houden.’
Type drie: de ‘dat-fiksen-we-wel-even’-soort. Dat zijn degenen die tegen alle redelijkheid in geloven dat ze de bedding van een machtige rivier met hun blote handen kunnen verleggen, ook al kunnen ze voor geen meter zwemmen, zodat ze meestal verzuipen.
Ik kom uit een geslacht van fiksers/verzuipers.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Gamechanger
Zeis
Dor
De stem van Tamar
Dit is mijn dag
Wat andere lezers vinden
Antsy is een heel grappig persoon die soms wel vreemde ideeën heeft, dat vind ik er juist zo leuk aan. Ik zou, als iemand tegen mij had gezegd dat die binnen de zes maanden dood zou gaan, nooit op het idee zijn gekomen om hem aan maand van mij eigen leven te geven. Het enige is dat dat het boek nu juist zo moeilijk maakt, die ene maand, want als hij die maand niet had gegeven, was het niet gelekt dat hij dat had gedaan, en als het niet was gelekt, dan had niemand anders dat ook willen doen. Maar het gebeurde wel. Wat mij dan het hardste tot nadenken heeft gezet was dat Gunnar had gelogen, en helemaal niet ziek was. Dat maakt het hele verhaal zo dubbelzinnig! Ik heb er nog een week over zitten nadenken. Uiteindelijk is het maar goed dat Gunnar op het einde van het verhaal verhuist. Ik vond het boek een echte aanrader, en ik raad ook aan om het boek dat ervoor komt te lezen, 'The Schwa Was Here'.